สวัสดีครับผมต้องพูดก่อนว่ามันจะมีป้าร้านข้าวหน้าปากซอยอยู่ร้านนึงครับเค้าเปิดมานานมาก
ตั้งแต่สมัยผมเป็นเด็กเล็กเลย
ยังเรียนอยู่แค่ประถมยันตอนนี้เรียนจบเข้าวัยทำงาน

ตอนเด็กผมจะออกมาซื้อข้าวที่ป้าแกบ่อยครับเพราะว่ามันใกล้บ้าน
มันจะมีช่วงที่ผมไปเรียนมหาลัยกับช่วงที่ฝึกงานครับเลยไม่ได้กลับบ้าน ไม่ได้เจอป้าร้านข้าวบ่อย

ก็จะมีช่วงกลับมาบ้างบางครั้งบางคราว
หลังจากทำงานมาได้หลายที่
ผมก็เลือกกลับมาทำงานที่บ้านตัวเอง
ได้มาซื้อข้าวที่ร้านป้าแกอีก
อยู่ๆป้าแกก็มาถาม  ว่า ออกจากที่ทำงานเก่าแล้วหรอไม่ทำงานเก่าแล้วหรอเปลี่ยนงานทำไม ??
ผมก็ตอบไปว่า ผมสนใจทำงานด้านนี้มากกว่าเพราะผมชอบการทำงานแบบนี้
มากกว่างานเก่าผมทำแล้วไม่ค่อยรู้สึกสนุกเท่าไหร่
อยู่ๆพวกป้าๆแกก็หัวเราะ อย่างขำขัน ขำหนักมากๆ
สักพักแล้วป้าแกก็บอกว่าแล้วได้เงินเดือนอยู่เหรอ
ออกมาเปลี่ยนงานทำ
ผมก็ตอบไปว่าก็ได้สิครับเพราะว่าผมทำครบเดือนแล้วแจ้งก่อนว่าจะลาออก
แล้วแกก็หัวเราะกันเหมือนเดิมเสียงดังมาก
สักพักก็บอกผมว่า
ทำงานที่ไหนก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ
เดี๋ยวโตมาเหมือนป้าก็จะรู้เอง

ผมก็ตอบไปว่าก็ผมชอบด้านนี้ถนัดด้านนี้และมีความรู้ด้านนี้มากกว่าผมควรที่จะทำด้านนี้ถูกไหม
ถ้าไปทำในด้านที่ผมทำไม่ค่อยเป็นผมก็ทำงานไม่สนุกครับ

เดี๋ยวป้าแกก็ตอบมาอีกว่าอ๋อ  แล้วก็หัวเราะกันเหมือนเดิม แล้วแม่ล่ะให้เงินแม่ได้เท่าไหร่แล้วตอนนี้

แล้วก็พูดอีกว่าผมอ่ะบ้านมีตังนิบ้านรวยด้วยทำงานแบบนี้อีกไม่นานจะไหวเหรอ
ตากแดดตากลมแบบนี้ลูกคุณหนูไม่กลัวผิวเสียเหรอ

จนผมเริ่มคิดว่าคุยไปก็ไม่ได้อะไรผมเลยเงียบแล้ว
ออกมา
คือทำงานทุกวันก็เหนื่อยอยู่แล้วมาเจอคนประเภทนี้อีกคนระบายหน่อยครับรู้สึกว่าไม่ค่อยชอบเลย