ความไม่พอใจนี้ผมมีมานานละครับ ตึกแม่ผมเป็นแบบบันได 2 ฝั่ง ซ้าย-ขวาของตึก เพื่อนบ้านรายนี้มักทำตัวเป็นเจ้าของชั้นอยู่ประจำ มักเอาข้าวของมาวางไว้ที่ทางเดิน กินพื้นที่ ทั้งราวตากผ้า เสื้อผ้า เตาถ่าน ไม้กวาดไม้ถู โต๊ะพับได้ ตุ๊กตาเก่าๆ ชั้นวางรองเท้า รองเท้า ไมโครเวฟเก่าๆ ฯลฯ หน้าห้องตัวเองไม่พอ ลามไปห้องข้างๆและห้องแม่ผมซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม แถมช่วงที่เป็นลานว่างบริเวณบันได้ แกก็ทำราวตากผ้ามา 4-5 ราว มาวางไว้จนเต็ม และไม่ให้คนอื่นใช้ร่วมอีกด้วย
แถมเวลาแกคุยก็ดังไปหลายชั้น(ยกเว้นตอนนินทาชาวบ้าน) หัวเราะลั่นตึก ร้องคาราโอเกะไม่เกรงใจชาวบ้าน แต่ถ้าห้องอื่นร้อง แกจะตะโกนออกไปด่าทันทีว่าไม่มีความเกรงใจ
คือเป็นชั้นที่รกที่สุด ชั้นอื่นทางโล่งมีเพียงชั้นวางรองเท้าเล็กๆบางห้องเท่านั้น แต่ชั้นที่แม่ผมอยู่นี่ นึกว่าลานเก็บของเก่า นั่นยังพอทนได้อยู่
แต่มันเริ่มรุกลำ้ความเป็นส่วนตัวบ่อยๆ ตัวอย่าง ลูกแกก็มี แต่แกมักใช้คนอื่น หรือลูกเพื่อนบ้านคนอื่น ไปทำนู่นทำนี่ให้ เช่น ใช้ให้ไปซื้อข้าวมาให้ลูกแกกิน ใช้ให้ไปซื้อน้ำแข็ง ซื้อเหล้า ใช้ให้ไปซื้อยา หรือแม้กระทั่งใช้ให้ไปนวดให้แก ผัวแก หรือลูกของแก
มีอยู่ครั้งนึงเป็นวันหยุด คืนนั้นผมก็ไปนอนบ้านแม่ ตอนเช้าแม่ก็ไปทำงาน ผมก็นอนกะตื่น 10-11 โมง พอแกรู้ว่าผมอยู่ห้อง แกตะโกนเรียกมาปลุกตั้งแต่ 8 โมงกว่า ไม่ตื่นก็เรียกจนกว่าจะตื่น เพื่อให้ไปซื้อข้าวเช้ามาให้ลูกแกกิน ผมก็ยอมไป เพราะตอนนั้นก็หิวเหมือนกันออกไปหาของกินในตัว ตกเย็นมา ผัวแกเลิกงานมาประมาณ 5 โมงกว่า พอแม่ผมกลับมาเกือบๆ 6 โมงแม่ผมวางของเสร็จ แกตะโกนเรียกแม่ผม เพื่อให้ไปนวดให้ผัวแก ผมเลยดึงมือไว้ แล้วบอกว่าไม่ต้องไปหรอก มาเหนื่อยๆจะไปนวดให้เขาทำไม งานเราก็เหนื่อยแล้ว แม่สวนกลับบอกไม่เป็นไรหรอก จะไปคุยธุระด้วย ผมก็เลยตามใจแกละกัน
เดือนต่อมาผมมาหาแม่อีก พบว่าห้องแม่มีตู้เย็นเก่าๆอันนึงที่ไม่ค่อยเย็นแล้ว กับตู้เสื้อผ้าไม้เก่าๆ เก่าจนผุ ผมถามแม่ว่าเอามาจากไหน แม่บอกป้าแกขายให้
ผมเลยถามราคาว่าเท่าไหร่ แม่ตอบว่าตู้เย็น 4000 ตู้ 2300 ผมเลย "ห้ะ!! ไอเก่าๆเนี่ยนะ โห่แม่ ซื้อมือ 1 เพื่ออีกไม่กี่ร้อยเองนะ" แม่บอกก็เขาบังคับขาย ขนมาวางไว้ห้องเรา แล้วก็บอกให้จ่ายเงิน แม่เกรงใจก็เลยซื้อๆไป อื้ม จ้ะ เกรงใจ แล้วผมก็ไปพบลังที่ใส่ของแล้ว 5-6ใบ กับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ๆในห้องนอนแม่ ผมเลยถามว่าของใคร แม่บอกของป้านั่นแหละ ที่เก็บเขาไม่พอเลยมาฝากเก็บ ผมก็เริ่มเดือดๆหน่อยละ คือมันเกินไปนะบางที แม่ผมก็ว่า ไม่เป็นไรเพื่อนบ้านกันท่อยทีท่อยอาศัย อื้มมม จ้ะ จากนั้นก็มีของๆแกมาไว้ห้องแม่ผมอยู่เรื่อยๆ
มีวันนึง ผมนัดเพื่อนมากินสุกี้กันที่บ้านแม่ ประมาณ7-8คน ก็ถอดรองเท้ากันไว้หน้าห้องนั่นแหละ พอแกเลิกงานมาเห็น แกใส่กลุ่มผมใหญ่เลย ประมาณว่า เก็บไปไว้ในห้องซิ เกะกะทางเดิน ไม่มีที่จะเดินแล้ว มากินอะไรกันเยอะแยะ ทำไมไม่ไปกินที่ร้าน ฉอดๆๆๆ ผมก็ยิ้มๆ พูดถ่อมๆด้วยความเป็นเพื่อนบ้านกัน "โถ่ป้า ของบ้านป้าเต็มทางเดินเลย ของผมแค่รองเท้าไม่กี่คู่เอง ไม่ถึง 4 ชม.หรอก อิ่มก็กลับกันแล้ว" เท่านั้นแหละ เหมือนแกโดนเหยียบหน้ารีบไขประตูห้องพร้อมพูดว่า "กูทำได้ คนอื่นทำไม่ได้โว้ย ของเราไม่เกะกะ ของคนอื่นเกะกะ" ผมก็ปรี๊ดนะ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ไงบอกเพื่อนนั่งกินกันต่อ หลังเก็บของกันเสร็จ เพื่อนกลับหมด แม่เลิกงานมาพอเล่าให้ฟัง แกโมโหเราเฉย บอกแล้วทำไมไม่เก็บเข้ามาข้างใน แค่นี้ก็ทำเป็นเรื่องใหญ่ เอ้าสรุป เราผิดซะงั้น
แล้วมีครั้งนึง ผมซักผ้าที่บ้านแม่ ราวตากหลังบ้านมันก็ไม่พอ เลยเอาไปตากราวแกข้างนอกตรงลานว่างบันได ก็คิกว่าเพื่อนบ้านกัน ราวก็โล่ง คงไม่เป็นไร
พอป้าแกเลิกงานโวยวายใหญ่เลย "ผ้าใครวะมาตากราวกู ไม่มีมารยาท พ่อแม่ไม่สั่งสอน ฟกดว/*-ถ/9+ห้+ " พร้อมได้ยินเสียงแกโยนผ้าที่ตากอยู่บนราวลงพื้น เสียงไม้แขวนเสื้อกระทบพื้นดัง แครกๆๆ ผมเลยวิ่งออกไปดู แล้วตะโกนบอก ผ้าผมเองป้า แกสวนกลับด้วยความโมโห "ผ้าเหรอไอเ... คราวหลังอย่ามาตากราวกูนะ ไปตากหลังบ้านนู่น ถ้ากูจะตากผ้าเดี๋ยวไม่มีที่ตาก" ผมเลยถาม "เอ้า ก็เห็นป้าไม่ตากเนาะ ก็นึกว่ายืมตากได้ แห้งก็เก็บแล้ว" ป้าแกก็เดือด "ถ้าอยากตากก็ไปทำราวตากผ้ามาเอง อย่ามาตากราวพวกนี้" อื้มมมม ผมก็คิดในใจกูจะเอาราววางตรงไหนวะ ยึดที่ไปหมดแล้ว
พอแม่มาผมก็เล่าให้แม่ฟังอีก แม่ก็โวยวายใส่ผมคราวหลังไม่ต้องไปตากของเค้า หลังบ้านเราก็มีก็ตากไป ไม่ต้องไปยุ่งกับเขา ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ บลาๆๆ สรุป ผมผิดอีก -_-
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ไปบ้านแม่อีกประมาณ 3 เดือน ก็ได้ข่าวว่าแกก็ทำนิสัยอย่างนี้อยู่ปกติ ถึงขนาดทะเลาะกับแม่บ้านส่วนกลางเพียงเพราะแม่บ้านบ่นว่าราวตากผ้าเยอะ ของเต็มทางทำความสะอาดยาก แกก็ไปปริ้นป้ายมาติดเลย "เรียนแม่บ้านตึก... รบกวนไม่ต้องมาทำความสะอาดที่ชั้น... อีกนะคะ เพราะของเยอะ ทำความสะอาดยาก เราทำความสะอาดกันเองได้ ขอบคุณ" คือออ ไม่ได้ถามความเห็นห้องอื่นๆบนชั้นเลยอ่ะ แทนที่จะปรับปรุงตัวเอง ไปโทษเขาซะงั้น
พอแม่บ้านไม่ขึ้นมาทำ แกก็เก็บป้ายออก เก็บของหน้าบ้านไปซ่อนในห้องชั่วคราว แล้วไปแจ้งนิติบุคคลว่า แม่บ้านไม่ทำหน้าที่หลายวันแล้ว ชั้นสกปรก แม่บ้านโดนอีก
ล่าสุด3 อาทิตย์ก่อน ผมไปบ้านนอนเล่นคอมอยู่ ไฟตรงทางเดินหลอดหน้าห้องแม่ผมกับห้องแกมันกระพริบๆ แม่ผมก็ไปแซวแก "ป้าๆ ให้ลูกป้ามาปีนดูหลอดไฟให้หน่อย มันเป็นไรไม่รู้" แกรีบส่วนกลับทันทีเลย "ทำไมต้องมาใช้ลูกกู ลูกไปไหน เอาแต่นอนเล่นเกมมีประโยชน์อะไรบ้าง ให้มันมาทำสิ"
ผมก็คิดในใจ โอ้ ลูกก็นอนเล่นเกมเหมือนกันป่ะ ทีใช้คนนั้นคนนี้ ไม่เห็นนึกถึงเข้ามั่งเลยวะ ใช้ทำนั่นทำนี่ไม่เห็นเคยเกรงใจ
มีครั้งนึงลูกๆเขา 3 คนมาเยี่ยมเต็มห้องเลย เอามาม่วงมาฝากแกเป็นกระสอบ แทนที่แกจะปอกเองหรือให้ลูกๆแกปอก ไม่ครับ มาเรียกแม่ผมไปปอกมะม่วงให้ทั้งที่แม่ผมพึ่งกลับมาจากทำงานเหนื่อยๆ แถมลูกป้าแกก็เล่นโทรศัพท์อยู่เต็มห้อง
แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ พูดไปแม่ผมก็ว่าผมอีก เบื่อมากครับ ห้องอื่นอีก 2 ห้องก็ขายหนีแล้ว
ทำอย่างไรกับเพื่อนบ้านที่ทำตัวเป็นเจ้าของชั้น (แฟลตเอื้ออาทร) แถมแม่เราก็เข้าข้างแบบสุดๆ
แถมเวลาแกคุยก็ดังไปหลายชั้น(ยกเว้นตอนนินทาชาวบ้าน) หัวเราะลั่นตึก ร้องคาราโอเกะไม่เกรงใจชาวบ้าน แต่ถ้าห้องอื่นร้อง แกจะตะโกนออกไปด่าทันทีว่าไม่มีความเกรงใจ
คือเป็นชั้นที่รกที่สุด ชั้นอื่นทางโล่งมีเพียงชั้นวางรองเท้าเล็กๆบางห้องเท่านั้น แต่ชั้นที่แม่ผมอยู่นี่ นึกว่าลานเก็บของเก่า นั่นยังพอทนได้อยู่
แต่มันเริ่มรุกลำ้ความเป็นส่วนตัวบ่อยๆ ตัวอย่าง ลูกแกก็มี แต่แกมักใช้คนอื่น หรือลูกเพื่อนบ้านคนอื่น ไปทำนู่นทำนี่ให้ เช่น ใช้ให้ไปซื้อข้าวมาให้ลูกแกกิน ใช้ให้ไปซื้อน้ำแข็ง ซื้อเหล้า ใช้ให้ไปซื้อยา หรือแม้กระทั่งใช้ให้ไปนวดให้แก ผัวแก หรือลูกของแก
มีอยู่ครั้งนึงเป็นวันหยุด คืนนั้นผมก็ไปนอนบ้านแม่ ตอนเช้าแม่ก็ไปทำงาน ผมก็นอนกะตื่น 10-11 โมง พอแกรู้ว่าผมอยู่ห้อง แกตะโกนเรียกมาปลุกตั้งแต่ 8 โมงกว่า ไม่ตื่นก็เรียกจนกว่าจะตื่น เพื่อให้ไปซื้อข้าวเช้ามาให้ลูกแกกิน ผมก็ยอมไป เพราะตอนนั้นก็หิวเหมือนกันออกไปหาของกินในตัว ตกเย็นมา ผัวแกเลิกงานมาประมาณ 5 โมงกว่า พอแม่ผมกลับมาเกือบๆ 6 โมงแม่ผมวางของเสร็จ แกตะโกนเรียกแม่ผม เพื่อให้ไปนวดให้ผัวแก ผมเลยดึงมือไว้ แล้วบอกว่าไม่ต้องไปหรอก มาเหนื่อยๆจะไปนวดให้เขาทำไม งานเราก็เหนื่อยแล้ว แม่สวนกลับบอกไม่เป็นไรหรอก จะไปคุยธุระด้วย ผมก็เลยตามใจแกละกัน
เดือนต่อมาผมมาหาแม่อีก พบว่าห้องแม่มีตู้เย็นเก่าๆอันนึงที่ไม่ค่อยเย็นแล้ว กับตู้เสื้อผ้าไม้เก่าๆ เก่าจนผุ ผมถามแม่ว่าเอามาจากไหน แม่บอกป้าแกขายให้
ผมเลยถามราคาว่าเท่าไหร่ แม่ตอบว่าตู้เย็น 4000 ตู้ 2300 ผมเลย "ห้ะ!! ไอเก่าๆเนี่ยนะ โห่แม่ ซื้อมือ 1 เพื่ออีกไม่กี่ร้อยเองนะ" แม่บอกก็เขาบังคับขาย ขนมาวางไว้ห้องเรา แล้วก็บอกให้จ่ายเงิน แม่เกรงใจก็เลยซื้อๆไป อื้ม จ้ะ เกรงใจ แล้วผมก็ไปพบลังที่ใส่ของแล้ว 5-6ใบ กับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ๆในห้องนอนแม่ ผมเลยถามว่าของใคร แม่บอกของป้านั่นแหละ ที่เก็บเขาไม่พอเลยมาฝากเก็บ ผมก็เริ่มเดือดๆหน่อยละ คือมันเกินไปนะบางที แม่ผมก็ว่า ไม่เป็นไรเพื่อนบ้านกันท่อยทีท่อยอาศัย อื้มมม จ้ะ จากนั้นก็มีของๆแกมาไว้ห้องแม่ผมอยู่เรื่อยๆ
มีวันนึง ผมนัดเพื่อนมากินสุกี้กันที่บ้านแม่ ประมาณ7-8คน ก็ถอดรองเท้ากันไว้หน้าห้องนั่นแหละ พอแกเลิกงานมาเห็น แกใส่กลุ่มผมใหญ่เลย ประมาณว่า เก็บไปไว้ในห้องซิ เกะกะทางเดิน ไม่มีที่จะเดินแล้ว มากินอะไรกันเยอะแยะ ทำไมไม่ไปกินที่ร้าน ฉอดๆๆๆ ผมก็ยิ้มๆ พูดถ่อมๆด้วยความเป็นเพื่อนบ้านกัน "โถ่ป้า ของบ้านป้าเต็มทางเดินเลย ของผมแค่รองเท้าไม่กี่คู่เอง ไม่ถึง 4 ชม.หรอก อิ่มก็กลับกันแล้ว" เท่านั้นแหละ เหมือนแกโดนเหยียบหน้ารีบไขประตูห้องพร้อมพูดว่า "กูทำได้ คนอื่นทำไม่ได้โว้ย ของเราไม่เกะกะ ของคนอื่นเกะกะ" ผมก็ปรี๊ดนะ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ไงบอกเพื่อนนั่งกินกันต่อ หลังเก็บของกันเสร็จ เพื่อนกลับหมด แม่เลิกงานมาพอเล่าให้ฟัง แกโมโหเราเฉย บอกแล้วทำไมไม่เก็บเข้ามาข้างใน แค่นี้ก็ทำเป็นเรื่องใหญ่ เอ้าสรุป เราผิดซะงั้น
แล้วมีครั้งนึง ผมซักผ้าที่บ้านแม่ ราวตากหลังบ้านมันก็ไม่พอ เลยเอาไปตากราวแกข้างนอกตรงลานว่างบันได ก็คิกว่าเพื่อนบ้านกัน ราวก็โล่ง คงไม่เป็นไร
พอป้าแกเลิกงานโวยวายใหญ่เลย "ผ้าใครวะมาตากราวกู ไม่มีมารยาท พ่อแม่ไม่สั่งสอน ฟกดว/*-ถ/9+ห้+ " พร้อมได้ยินเสียงแกโยนผ้าที่ตากอยู่บนราวลงพื้น เสียงไม้แขวนเสื้อกระทบพื้นดัง แครกๆๆ ผมเลยวิ่งออกไปดู แล้วตะโกนบอก ผ้าผมเองป้า แกสวนกลับด้วยความโมโห "ผ้าเหรอไอเ... คราวหลังอย่ามาตากราวกูนะ ไปตากหลังบ้านนู่น ถ้ากูจะตากผ้าเดี๋ยวไม่มีที่ตาก" ผมเลยถาม "เอ้า ก็เห็นป้าไม่ตากเนาะ ก็นึกว่ายืมตากได้ แห้งก็เก็บแล้ว" ป้าแกก็เดือด "ถ้าอยากตากก็ไปทำราวตากผ้ามาเอง อย่ามาตากราวพวกนี้" อื้มมมม ผมก็คิดในใจกูจะเอาราววางตรงไหนวะ ยึดที่ไปหมดแล้ว
พอแม่มาผมก็เล่าให้แม่ฟังอีก แม่ก็โวยวายใส่ผมคราวหลังไม่ต้องไปตากของเค้า หลังบ้านเราก็มีก็ตากไป ไม่ต้องไปยุ่งกับเขา ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ บลาๆๆ สรุป ผมผิดอีก -_-
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ไปบ้านแม่อีกประมาณ 3 เดือน ก็ได้ข่าวว่าแกก็ทำนิสัยอย่างนี้อยู่ปกติ ถึงขนาดทะเลาะกับแม่บ้านส่วนกลางเพียงเพราะแม่บ้านบ่นว่าราวตากผ้าเยอะ ของเต็มทางทำความสะอาดยาก แกก็ไปปริ้นป้ายมาติดเลย "เรียนแม่บ้านตึก... รบกวนไม่ต้องมาทำความสะอาดที่ชั้น... อีกนะคะ เพราะของเยอะ ทำความสะอาดยาก เราทำความสะอาดกันเองได้ ขอบคุณ" คือออ ไม่ได้ถามความเห็นห้องอื่นๆบนชั้นเลยอ่ะ แทนที่จะปรับปรุงตัวเอง ไปโทษเขาซะงั้น
พอแม่บ้านไม่ขึ้นมาทำ แกก็เก็บป้ายออก เก็บของหน้าบ้านไปซ่อนในห้องชั่วคราว แล้วไปแจ้งนิติบุคคลว่า แม่บ้านไม่ทำหน้าที่หลายวันแล้ว ชั้นสกปรก แม่บ้านโดนอีก
ล่าสุด3 อาทิตย์ก่อน ผมไปบ้านนอนเล่นคอมอยู่ ไฟตรงทางเดินหลอดหน้าห้องแม่ผมกับห้องแกมันกระพริบๆ แม่ผมก็ไปแซวแก "ป้าๆ ให้ลูกป้ามาปีนดูหลอดไฟให้หน่อย มันเป็นไรไม่รู้" แกรีบส่วนกลับทันทีเลย "ทำไมต้องมาใช้ลูกกู ลูกไปไหน เอาแต่นอนเล่นเกมมีประโยชน์อะไรบ้าง ให้มันมาทำสิ"
ผมก็คิดในใจ โอ้ ลูกก็นอนเล่นเกมเหมือนกันป่ะ ทีใช้คนนั้นคนนี้ ไม่เห็นนึกถึงเข้ามั่งเลยวะ ใช้ทำนั่นทำนี่ไม่เห็นเคยเกรงใจ
มีครั้งนึงลูกๆเขา 3 คนมาเยี่ยมเต็มห้องเลย เอามาม่วงมาฝากแกเป็นกระสอบ แทนที่แกจะปอกเองหรือให้ลูกๆแกปอก ไม่ครับ มาเรียกแม่ผมไปปอกมะม่วงให้ทั้งที่แม่ผมพึ่งกลับมาจากทำงานเหนื่อยๆ แถมลูกป้าแกก็เล่นโทรศัพท์อยู่เต็มห้อง
แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ พูดไปแม่ผมก็ว่าผมอีก เบื่อมากครับ ห้องอื่นอีก 2 ห้องก็ขายหนีแล้ว