โดยเฉพาะเรื่องที่มีผลทางจิตใจ

ต่อให้อีกฝ่ายจะชดใช้  ถ้าเรามองว่าเขาสบายๆชิวๆไม่สลด   ขนหน้าแข้งไม่ร่วง
ผมไม่ยอมรับ   และเลือกให้เขาชดเชยสิ่งที่มีผลทางจิตใจเขาคืนผมถึงจะพอใจ
ของที่มีค่าทางจิตใจไม่จำเป็นต้องมีมูลค่าก็ได้ขอแค่พอเขาเสียแล้วเขาจะรู้สึกไม่ดีผมจะพอใจแบบนั้น

ต่อให้การชดเชยนั้นไม่คุ้ม  ไม่มีมูลค่าอะไรเลย  ถ้าผมมองว่านั่นทำให้อีกฝ่ายเสียใจได้   ผมจะพอใจมาก

หลายๆครั้งผมไม่อยากได้การชดเชยที่มีมูลค่าพอๆกันเลยถ้ามองว่าอีกฝ่ายมีกำลังชดเชยแบบสบายเศษเงิน
กลับกัน
ถ้าคนนั้นเป็นคนหาเช้ากินค่ำ  แม้ว่าการชดเชยนั้นจะไม่กี่บาท  แต่ถ้าสำหรับเขาถือว่ามาก   มันมีผลต่อคนรายได้น้อยอย่างเขา   ผมก็พอใจเพราะมันมีผลต่อการดำเนินชีวิตเขาแม้เงินมันจะเป็นเงินเล็กน้อยสำหรับผมก็ตาม

วิธีคิดแบบนี้ถือว่าจิตผิดปกติหรือเปล่า