สวัสดีค่ะเราเอง ช่วงที่ผ่านมาเราติดธุระไม่ว่างตลอดเลยคะ แต่ตอนนี้ว่างแล้วนะคะ พอดีว่าอยากจะมาถามพอจะวิธีแก้เรื่องหัวข้อของวันนี้ได้บ้าง

คือพอดีว่าที่ผ่านมาช่วงปิดเทอมคุณแม่เราเขามีปัญหาการเงิน-เงินช็อต ติดหนี้ มันก็ทำให้เป็นปัญหาจนสุดท้ายแม่เราก็หนีออกจากบ้านไปค่ะ มันก็เหลือเรากับยายคะ ซึ่งเราก็มีปัญหากับยายเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่บ้างที่เรื่องใหญ่ ปกติเรากับคุณยายไม่ได้มีปากเสียงอะไรบ่อยๆ เพราะเวลาทะเลาะกัน เราพูดอะไรไม่ได้หรอกค่ะ นอกจากพูดเค อ่าห้ะ อืม แค่เนี่ย พูดอย่างอื่นคุณยายก็จะบอกว่าเราเถียง บวกกับเราไม่ค่อยชอบท่านอยู่แล้วเราก็ไม่อยากคุยกับเขาเวลาทะเลาะเราก็เป็นฝ่ายเงียบตลอดค่ะ มันมีอยู่ครั้งนึ่ง เราถูกคุณยายค่ะ จี้ปมเรื่องคุณแม่ ว่า

' ทำตัวเหมือนแม่จริงๆ เดี๋ยวอนาคตจะเป็นแบบแม่นั้นแหละ '

' พ่อแม่ทิ้งเพราะทำตัวโง่ไง ก็เลยมาเป็นภาระกูอีก '

เรายกมาแค่นี้พอค่ะ จริงๆมันมีเยอะกว่านี้แต่เราไม่อยากพิมพ์ พิมพ์แล้วเสียงมันเข้ามาในหัวตลอดเลย เรายอมรับ ว่าเรายังรักแม่เราอยู่ถึงแม่จะทิ้งหรือพ่อก็ตามเราก็ไม่อยากให้ใครมาด่าหรอก แต่เราทำผิด แต่ทำไมเขาถึงมาด่าพ่อเรา พ่อเราไม่มีส่วนรวมด้วยซ้ำ ทำไม? ถึงมาติพ่อเราอย่างนู้นอย่างนี้ ปกติเราเป็นเงียบๆค่ะ เเต่ร้องไห้ง่ายมากแต่ส่วนใหญ่เราไม่ร้องไห้ต่อหน้าใครหรอกค่ะ เพราะตอนเด็กๆ ยายเราเคยบอกว่า 

' ถ้าเราร้องไห้ต่อหน้าเขา เขาจะตีเรา '

ตอนนั้นก็กลัวจะโดนตีค่ะ ก็เลยไม่เคยร้องให้ใครเห็นนอกจากแม่คะ แม่เราไม่ค่อยตีเราค่ะมีแต่ บ่น คะ5555 เราติดนิสัยชอบกลัวว่าร้องไห้คนอื่นจะติหรือด่า เราก็จพแอบมาร้องไห้เงียบๆ เราอยากจะไม่ร้องไห้กับเรื่องการจี้ปมหรือแผลในใจ เราพยายามเต็มที่ ที่จะปล่อยวางกับเรื่องนี้แต่มันหนักมากๆ กับติดที่ว่าเรายังคิดถึงพวกเขาอยู่ มันก็เลยลืมยากนิดหน่อยค่ะ (ถ้าพิมพ์ไม่เข้าใจขออภัยด้วยนะค่ะ)

ควรทำไงดีคะ?