คือ..เราเป็นหนึ่งในนั้นที่มีครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์แบบ.. 
คือพ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่เรายังเด็ก ตอนนี้เราอาศัยอยู่กับยายและตาที่บ้านนอก
ซึ่งแรกๆก็ดีนะ แต่พอโตขึ้นมาพอเราอายุประมาณ9ขวบ ยายก็เกิดเจ็บขา แต่พอจะไปรักษา
มันก็นานมากแล้ว จนตอนนี้ยายก็ยังไม่หาย พักหลังๆมาตาก็ติดเหล้าหนักขึ้นๆ และมีปากเสียง
กับยายบ่อยๆ บางครั้งก็ตะคอก ปิดประตูใส่เสียงดัง บางวันเราก็แอบร้องไห้ ซึ่งยิ่งเราโตขึ้นเราก็เริ่มที่จะแอบร้องไห้บ่อยๆ แต่ยายก็ไม่เคยให้กำลังใจเราเลยบางครั้งยิ่งเห็นดีเห็นงามกับตาที่ด่าเราด้วยซ้ำไป แต่เราก็ได้แต่พูดในใจ เก็บไว้ในใจคนเดียวไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ และทุกๆครั้งที่ตาเมา ตาชอบจี้ปมของเราว่าพ่อทิ้ง บางครั้งก็ด่าเราหยาบคาย ไม่สวยบ้างเป็นสิวบ้าง จะทาไปทำไมลิปสวยมากหรอ บางครั้งก็ว่าเราว่าเป็นเรียนไม่จบหรอกเราก็ชอบร้องไห้ในห้องคนเดียว ซึ่งยายก็ไม่เคยปลอบเลย บางครั้งตาก็เข้ามาในห้องมาเอาเงินเราไปซื้อเหล้ากินตลอด คือแบบช่วงนี้ยิ่งโควิดด้วย เราเรียนออนไลน์ที่บ้าน ยิ่งนอนร้องไห้ทุกวัน ซึ่งเพื่อนทุกคนในรรจะเห็นเราเป็นคนตลกอ่ะ เฮฮาร่าเริงเป็นคนที่เข้มแข็ง แต่ความจริงคือ เราอ่อนแอมากต่างหาก บางครั้งเราก็กังวลว่าจะใช้ชีวิตในตอนโตคนเดียวได้ยังไง.
[code]ใส่โค้ด
[/code]