แม่เคยบอกว่าเขากับตากับยายไม่ค่อยลูกหน้ากันสักเท่าไหร่จะมีปากเสียงกันบ่อยๆ แม่เคยเล่าว่าตอนสมัยเขาเด็กๆ แม้แต่ร้องเท้าจะไปโรงเรียนตากับยายไม่เคยซื้อให้เขาเลย ให้ใส่ของขาดๆจากพี่ต่อ ขนาดเงินยังให้น้อยกว่าลูกคนอื่น แต่พอโตมาเวลามีเรื่องเดือดร้อนอะไร  แล้วมันจำเป็นต้องใช้เงิน คนแรกที่เขาจะนึกถึงคือแม่เรา แม่จะเป็นคนแรกเลยที่เขาจะนึกถึง แต่เวลามีเรื่องอะไรที่ดีๆ กลับไม่เคยนึกถึงแม่เลย  แล้วผิดไหมที่เราจะไม่แคร์พวกเขากับสิ่งที่เขาทำกับแม่เรา แม่แต่จะมองหน้าเราก็ไม่อยากมอง เราเกลียดทุกคน พอตอนนี้ตากับยายกลับป่วยทั้งสอง เรื่องหนักๆก็ตกเป็นของแม่เรา พวกเขาให้เราไปดูเขาด้วย แต่เราไม่อยากไปดูเพราะคิดว่ามันไม่จำเป็นเลย ขนาดพวหเขาไม่เคยสนใจเรากับแม่ด้วยซ้ำ กลับสนใจเมื่อมีเรื่องที่ต้องใช้เงิน  ลูกคนอื่นๆ ที่บอกว่ารักนักหนานั้นทำไมไม่ให้เขาดูแล  พอเราไม่ไปดูเขาเจ็บก็บอกว่าเป็นหลานอกตัญญู เสียแรงที่เลี้ยงดูตอนเด็ก  เลือกเกิดได้ฉันขอไม่เกิดดีกว่า หรือถ้าเลือกได้ว่าจะเกิดในครอบครัวไหนฉันก็จะเลือกแต่ขอให้เป็นแม่คนเดิมและพ่อคนเดิม