รายได้ก็น้อย หลายๆที่ไม่ปรับค่าแรง ป.ตรีแค่ 13,000 - 15,000 ถ้าเป็นรายวัน 300 กลางๆ++ ก็ไม่ได้ปรับตามที่รัฐบาลประกาศ

ค่าครองชีพก็ไม่ได้ถูกกว่าในกทม. ข้าวผัดกระเพรา+ไข่ ราคา 45-55 บาท ก๋วยเตี๋ยวก็ 40 บาท 

เดินทางสะดวกก็จริง แต่ก็ต้องมีรถส่วนตัว มีค่าใช้จ่ายเพิ่มอีก

ทำงาน จันทร์ - เสาร์ ถามหน่อย จะเอาเวลาพักจากไหน หยุดวันอาทิตย์ แค่งานบ้าน ก็หมดเวลาแล้ว

เดี๋ยวนี้ต่างจังหวัด ก็โดนไล่ออก เลิกจ้าง ไม่ต่างจากคนเงินเดือนสูงๆในกทม. เสี่ยงพอๆกัน

คนทำงาน 30 ปี เกษียณ คุณเชื่อมั้ย บ้างคนได้เงินเดือน 27,000 - 30,000 บาทเอง จะเอาที่ไหนมาเก็บออม ต้องทำงานกันไปจนหมดแรง

พักร้อน 6 วัน  วันหยุดประจำปี 13 วัน ทำงานสัปดาห์ละ 6 วัน .... ถามหน่อย เค้าก็มีลูก มีครอบครัว จะไม่ให้เค้าได้ใช้ชีวิตกับครอบครัว ดูแลครอบครัว หรือพาครอบครัวไปท่องเที่ยวบ้างเหรอ

อาทิตย์ไหนได้หยุด 2 วันติด พวกเค้าจะดีใจกันมาก จริงๆนะ วางแผนกันเหมือนหยุดยาว 3-4 วัน เห็นแล้วสะท้อนใจเลย

เห็นรัฐบาลประกาศหยุดเพิ่ม พวกเค้าได้แต่มองตาปริบๆ อิจฉานะ อยากรู้ว่าคนที่เค้าได้หยุดยาวๆกัน มันรู้สึกอย่างไร จะมีความสุขแค่ไหน

............. วันนี้วันเสาร์ เมื่อคืนวันศุกร์แห่งชาติ หลายคนคงได้ไปเที่ยว ไม่ก็ได้พักผ่อน 
......  วันนี้วันเสาร์ สำหรับใครหลายๆคน วันนี้ก็ต้องทำงาน พรุ่งนี้วันอาทิตย์ ก็ต้องวางแผนแล้วว่า 7 โมงเช้า ต้องทำอะไรก่อน ซักผ้า กวาดบ้าน หรือจะออกไปซื้อของตอนไหน  พักได้ไม่กี่ชั่วโมง วันจันทร์ก็ทำงาน วนไป

.... เกษียณแล้ว จะหางานอะไรทำได้บ้าง นี่คือชีวิตพนักงานบริษัทต่างจังหวัด