เมื่อปีก่อนผมเคยสอบบรรจุพนักงานได้ที่รัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง ตอนนั้นไม่ได้รู้อะไรเลยไปสอบตามเพื่อน
ประกาศออกมาได้ลำดับที่ 1 เป็นตัวจริงเลย ตอนนั้นสละสิทธิ์ไปเพราะทำใจไม่ได้กับเงินเดือน 15,000 ถ้วน
ตอนนั้นอยู่เอกชนเงินเดือนแตะ 40,000 แล้ว

ปรากฏว่าจู่ๆเมื่อต้นปีที่ผ่านมา งานเอกชนที่ทำอยู่มีประกาศจากบริษัทแม่ที่ต่างประเทศ ว่ามีแผนจะเลิกการผลิตในไทยในอีก 2 ปีข้างหน้า
โดยมีแผนจะลดพนักงานลงครึ่งหนึ่ง เหลือไว้ครึ่งหนึ่งสำหรับหน่วยผลิตที่เหลืออยู่ (พนักงานทั้งหมดประมาณ 1,000 คน)
ตอนนี้พนักงานทำงานกันแบบร้อนๆหนาวๆไม่รู้เป้าหมาย ใครจะอยู่? ใครจะไป? กว่าจะเคาะรายชื่อผู้โชคดีออกมา ก็คงอีกสักพัก

กลับมาคิดทบทวนดู ผมพลาดไปหลายอย่าง ดังนี้
- ไม่เคยเชื่อเลยที่เขาพูดว่างานเอกชนไม่มั่นคง คิดว่าไม่มีทางโดนกับตัวเองแน่ๆ เพราะเราเลือกดีแล้วก่อนมา
- มองแต่เงินเป็นตัวตั้ง ไม่มองระยะยาว ถ้าดูดีๆจะพบว่างานรัฐวิสาหกิจก็มีข้อดีซ่อนอยู่เยอะมาก
เช่น 
1. ทำงานได้จนถึงอายุ 60 ปี
2. เงินเดือนน้อยก็จริง แต่มันขึ้นไปตามขั้นไม่มีการสะดุด เหมือนม้าตีนปลาย
3. ที่ที่ผมสอบได้มีโบนัส 5-6 เดือน (พระเจ้า-ผมเพิ่งรู้!) 
4. สวัสดิการเยอะมาก รักษาพยาบาลพ่อแม่ ตัวเรา ภรรยาและบุตร เหมือนราชการ
5. เส้นทางเติบโต ต่อให้เราไม่ได้เป็น successer เราก็โตได้ในกระบอกตัวเองจนเกษียณ

หลายคนบอกให้รีบหางานใหม่ซะสิ แต่สถานการณ์ตอนนี้ บอกเลยว่ามันย้ายยากมากๆ บริษัทที่อยู่ระดับเดียวกันก็มีสภาพไม่ต่างกัน 
(ลดคนเก่า-ชะลอรับคนใหม่)
จะให้ย้ายไปเลยแบบไม่เลือกที่ ก็ทำใจไม่ได้ แต่พอเลือกมาก ก็ติดกับดักอีก
ตอนนี้เลยเหมือนกับสุญญากาศที่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง มันเหมือนเราไม่มีทางเลือกเลยอ่ะครับ

เล่าสู่กันฟังเพื่อขอกำลังใจครับ ใครจะให้คำแนะนำก็ยินดีเลยครับ