ปกติเราเป็นคนชอบคิดมากอยู่เเล้ว ในหัวคือไม่ว่างให้คิดอย่างอื่นเลย มีเเต่คิดอะไรที่ toxic เต็มไปหมด การเครียดกลายเป็นเรื่องปกติที่เราเจอบ่อย
เราเป็นคนประเภทที่ร้องไห้ไม่ชอบให้ใครเห็น ทำให้ครอบครัวไม่ได้สนใจอะไร เห็นเราปกติดีเวลาเจอหน้า ต่อให้เจอหน้าเเล้วเห็นตาบวมคล้ำ เขาก็ไม่ได้ถามอะไร  นั่นแหละ เเต่จู่ ๆ วันหนึ่งมีเรื่องให้เครียดมาก ร้องไห้เเบบขาดใจ ความรู้สึกเหมือนสมองตึงมากๆ จนไมเกรนขึ้น เเละความคิดชั่วๆเเล่นเข้ามา เดินไปในครัว ไปหยิบมีดทั้งน้ำตา เดินเข้าห้อง คนในบ้านก็เห็น เเต่ไม่ได้ห้ามอะไร ทำเหมือนปกติ บางทีก็น้อยใจตรงนี้เหมือนกัน เเต่ช่างเขา อารมณ์อื่นสูงกว่า เลยเอามีดที่ถือ มากรีดเเขนข้างหนึ่ง กรีดที่เดิมหลายครั้งมาก จนได้เเผลยาว ลักษณะแผลเหมือนเเมวฝากยันต์ เเต่ยันต์ทั่วเเขน ความรู้สึกตอนนั้นคืออะไรรู้ไหม
ไม่รู้สึกเจ็บเเผลเลยสักนิด กรีดพลางร้องไห้พลางเเล้วยิ้มพลางไปด้วย เหมือนสะใจมากๆที่เลือดออกมา สะใจสุดๆที่ทำร้ายตัวเองจนสำเร็จ

เรื่องนี้เกือบ 2 ปีเเล้ว ตอนนี้ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าเหมือนเดิม ไม่ค่อยมีความสุขเหมือนเดิม นี่เกือบสัปดาห์ที่มีเรื่องให้ซึมเหมือนเดิม ไม่พูดกับใครเลย
เบื่ออาหาร กินเเต่น้ำอย่างเดียว บางครั้งก็ยังร้องไห้ไม่รู้สาเหตุ เเต่วันนี้รู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย พูดคุยได้บ้าง เเต่อาหารพอกินได้นิดหน่อย เเต่รู้สึกเบื่อเหมือนเดิม
ไม่รู้ว่าจะหลุดพ้นจากความรู้สึกนี้ไปถึงเมื่อไหร่ อาการเหมือนคนเป็นซึมเศร้าเเต่ไม่อยากการันตีว่าตัวเองเป็น เพราะไม่เคยไปหาหมอเลย กลัวสุดๆ