คือเราเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเองอะค่ะ ชอบเก็บคำพูดของคนอื่นมาคิดอยู่เรื่อย เรื่องที่ดีๆก็จำได้เเค่สักพัก เเต่ถ้าเป็นเรื่องที่เรารู้สึกด้อย คือจะนอยมาก จนถ้าเก็บเอาไว้มากๆ เราจะร้องไห้ออกมาบ่อยมาก ถ้ามีเรื่องที่กระทบจิตใจนิดหน่อย น้ำตามันก็จะออกมาอะค่ะ เช่นว่า เราเป็นคนมีปัญหาสิวมากๆอยู่เเล้วเราก็พยายามบอกตั๋วเองอะค่ะว่าอย่าคิดมาก(ภายนอก)ซึ่งเราก็ทำเเบบนี้บ่อยๆอะะ เเล้วในช่วงนั้นเราก็โดนคนอื่นทักว่าเเบบ หน้าไปทำอะไรมา ทำไมสิวเยอะจัง เเล้วที่เราไม่กล้ามากที่สุดคือ ที่ไม่กล้าถอดเเมสก็เพราะเป็นสิวนี่เอง คือ.... ทั้งๆที่เราไม่เคยด่าใครก่อน เเต่กลับเพื่อนในห้องพูดเเบบนี้กับเรา ญาติผู้ใหญ่ด้วยอะ (ช่วงนี้เป็นช่วงสงกรานต์ด้วย) ทางบ้านเราก็จะมีรดน้ำดำหัวผู้ใหญ่อะ บางคนเค้าก็ทัก (วันนี้เนี่ยเเหละ) คือ....เค้าพูดถึงเราอะค่ะ เเต่ไม่ได้พูดต่อหน้าเรา จนเราทนไม่ได้ เราเลยร้องไห้ออกมา เเล้วเรื่องที่เกิดขึ้นกับเรา มันก็ถาถมมาทีเดียว เรารับไม่ไหวเลยค่ะ ซึ่งเราไม่กล้าให้ใครเห็นเราเลยเดินออกมาขอเข้าห้องน้ำ เเต่ก็มีคนเห็นเราร้องไห้ ซึ่งเราไม่อยากให้คนอื่นเป็นห่วงเราไม่อยากให้ครอบครัวเราทุกข์ใจ เเล้วยิ่งปลอบยิ่งร้อง เเต่เราไม่เคยคิดฆ่าตัวตายนะคะ เนี่ยเเหละค่ะ จริงมันมีเรื่องให้เครียดเยอะ เเต่เราอยากได้วิธีไม่ต้องสนใจคำพวกนี้อะค่ะ ถึงเเม้ว่ามันจะต้องเริ่มจากตัวเราเอง เเต่เราก็อยากได้วิธีอะค่ะ พิมพ์ออกมาเลยค่ะ🫠 ขอบคุณค่ะ 

**เราคงไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้าใช่ไหมค่ะ🥲**