สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรากำลังศึกษามัธยมปลายค่ะ คือว่าเรามีช่วงเวลาเหตุการณ์แย่ๆในอดีตตอนเด็ก พ่อแม่เราหย่าร้างกันตั้งแต่เราเด็กๆ เราต้องอาศัยอยู่กับ คุณย่า , คุณพ่อ , คุณน้า ค่ะ ส่วนน้องชายแท้ๆญาติทางฝั่งแม่รับไปดูแลแทนค่ะ
เรื่องที่ - 1 คือมีช่วงๆนึงที่เราไปนอนบ้านของแม่แท้ๆค่ะเรามีความสุขมากค่ะที่ได้อยู่กับแม่ทำกิจกรรมด้วยกัน แต่อยู่ๆวันนึงมีคุณน้าผู้ชายเริ่มมาหาแม่บ่อยๆ มานอนเตียงเดียวกับแม่ค่ะแม่ให้เรานอนริมสุดส่วนแม่นอนข้างกับผู้ชายคนนั้นแล้วคุยหัวเราะด้วยกัน เราเคยถามนะคะว่าเขาเป็นใครเเม่บอกว่าเป็นเพื่อนของแม่ตอนนั้นยังเด็กก็เลยเชื่อ แต่พวกเขา2คนใกล้ชิดกันมากๆค่ะ จนเราสับสนค่ะว่ามันคือความฝันหรือความจริงเพราะมันสมจริงมากๆค่ะ
เรื่องที่ - 2 คุณพ่อเป็นคนที่ต้องทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูเราและต้องส่งเงินให้ญาติที่เลี้ยงน้องชายด้วย เราเข้าใจค่ะว่าเหนื่อยมากเราก็ชอบไปอ้อนแล้วให้
กำลังใจบอกรักตลอดเลยค่ะ แต่พอเราเติมขึ้น ป.1 พ่อเริ่มตวาดเราเสียงดังบางทีเราทำอะไรไม่ได้ดั่งใจพ่อเขาก็จะเอาไม้กวาดไม้แขวนเสื้อขู่จะฟาด พ่อ
เคยพูดว่า " อยากมีลูกชายมากกว่าลูกสาว " เราน้อยใจมากๆค่ะฝังใจกับคำนี้มากๆ ช่วงนั้นเราก็เห็นใบหย่าของพ่อกับแม่แล้วด้วยค่ะเราเสียใจมากๆ เราเริ่ม
ระแวงหลายๆอย่างค่ะกลัวการที่โดนขึ้นเสียงใส่กลัวการโดนขู่มากๆ
เรื่องที่ - 3 สังคมบนรถรับส่งนักเรียน รถของคนขับรถตอนแรกเป็นรถตู้ค่ะ มีช่วงนึงที่เราไม่ลืมเลยค่ะฝังใจมากๆ ตอนนั้นเราอยู่อนุบาลค่ะเราเป็นคนที่ขี้เซามากๆค่ะเราตอนนั้นตากำลังจะปิดเราได้ยินเสียงของพี่ๆในรถว่าไม่ต้องปลุกเราค่ะแล้วหัวเราะกัน พอถึงที่โรงเรียนคนขับรถก็จอดแล้วตอนนั้นเราคือปิดตาหลับสนิทเลยค่ะรู้สึกตัวอีกทีก็ช่วงสายๆเพราะคนขับรถลืมของโชคดีที่เปิดกระจกไว้ไม่งั้นเราขาดอากาศหายใจแน่ๆค่ะ
รถอีกคันค่ะเป็นรถเด็กนั่งหลังรถค่ะคล้ายๆรถสองแถว เราขึ้นประถมแล้วตอนนั้นพอจะลงรถเหมือนมีคนดักขาไม่ก็สะดุดกระเป๋าพี่ๆที่วางด้านล่างเราล้มจากบนรถลงพื้นถนนค่ะคนในรถหัวเราะกันใหญ่เราอายมากๆๆค่ะตอนนั้นมีแผลนิดหน่อยไม่เจ็บมากแต่รู้สึกอับอายค่ะ
พอเราผ่านเหตุการณ์พวกนี้เราได้ย้ายมาในเมืองเราเริ่มมีเพื่อนใหม่แต่อยู่ๆมีนิสัยแกล้งเพื่อนคนๆนึงค่ะบางทีก็สั่งห้ามไม่ให้ไปเล่นกับเพื่อนคนนั้นแต่ปัจจุบันเราได้ไปขอโทษและก็ดีกันแล้วค่ะ พอขึ้นมัธยมเวลาในสถาณการณ์ต่างก็ใจเต้นเร็วมือสั่น พี่ๆว่าเหตุการณ์ในอดีตมันเกี่ยวข้องมั้ยคะแล้วที่เราเป็นอยู่คือ
โรคอะไร จนเข้ามัธยมปลายยังไม่หายเลยค่ะมีความเครียดเยอะขึ้นและลืมเหตุการณ์พวกนั้นไม่ลงเลยค่ะ555ฝังใจมาก ขอบคุณที่สละเวลาอ่านยาวถึงนี้นะคะ ♥
มีความรู้สึกหัวใจเต้นเร็ว มือสั่น ตอนที่อยู่ในช่วงแย่ๆ
เรื่องที่ - 1 คือมีช่วงๆนึงที่เราไปนอนบ้านของแม่แท้ๆค่ะเรามีความสุขมากค่ะที่ได้อยู่กับแม่ทำกิจกรรมด้วยกัน แต่อยู่ๆวันนึงมีคุณน้าผู้ชายเริ่มมาหาแม่บ่อยๆ มานอนเตียงเดียวกับแม่ค่ะแม่ให้เรานอนริมสุดส่วนแม่นอนข้างกับผู้ชายคนนั้นแล้วคุยหัวเราะด้วยกัน เราเคยถามนะคะว่าเขาเป็นใครเเม่บอกว่าเป็นเพื่อนของแม่ตอนนั้นยังเด็กก็เลยเชื่อ แต่พวกเขา2คนใกล้ชิดกันมากๆค่ะ จนเราสับสนค่ะว่ามันคือความฝันหรือความจริงเพราะมันสมจริงมากๆค่ะ
เรื่องที่ - 2 คุณพ่อเป็นคนที่ต้องทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูเราและต้องส่งเงินให้ญาติที่เลี้ยงน้องชายด้วย เราเข้าใจค่ะว่าเหนื่อยมากเราก็ชอบไปอ้อนแล้วให้
กำลังใจบอกรักตลอดเลยค่ะ แต่พอเราเติมขึ้น ป.1 พ่อเริ่มตวาดเราเสียงดังบางทีเราทำอะไรไม่ได้ดั่งใจพ่อเขาก็จะเอาไม้กวาดไม้แขวนเสื้อขู่จะฟาด พ่อ
เคยพูดว่า " อยากมีลูกชายมากกว่าลูกสาว " เราน้อยใจมากๆค่ะฝังใจกับคำนี้มากๆ ช่วงนั้นเราก็เห็นใบหย่าของพ่อกับแม่แล้วด้วยค่ะเราเสียใจมากๆ เราเริ่ม
ระแวงหลายๆอย่างค่ะกลัวการที่โดนขึ้นเสียงใส่กลัวการโดนขู่มากๆ
เรื่องที่ - 3 สังคมบนรถรับส่งนักเรียน รถของคนขับรถตอนแรกเป็นรถตู้ค่ะ มีช่วงนึงที่เราไม่ลืมเลยค่ะฝังใจมากๆ ตอนนั้นเราอยู่อนุบาลค่ะเราเป็นคนที่ขี้เซามากๆค่ะเราตอนนั้นตากำลังจะปิดเราได้ยินเสียงของพี่ๆในรถว่าไม่ต้องปลุกเราค่ะแล้วหัวเราะกัน พอถึงที่โรงเรียนคนขับรถก็จอดแล้วตอนนั้นเราคือปิดตาหลับสนิทเลยค่ะรู้สึกตัวอีกทีก็ช่วงสายๆเพราะคนขับรถลืมของโชคดีที่เปิดกระจกไว้ไม่งั้นเราขาดอากาศหายใจแน่ๆค่ะ
รถอีกคันค่ะเป็นรถเด็กนั่งหลังรถค่ะคล้ายๆรถสองแถว เราขึ้นประถมแล้วตอนนั้นพอจะลงรถเหมือนมีคนดักขาไม่ก็สะดุดกระเป๋าพี่ๆที่วางด้านล่างเราล้มจากบนรถลงพื้นถนนค่ะคนในรถหัวเราะกันใหญ่เราอายมากๆๆค่ะตอนนั้นมีแผลนิดหน่อยไม่เจ็บมากแต่รู้สึกอับอายค่ะ
พอเราผ่านเหตุการณ์พวกนี้เราได้ย้ายมาในเมืองเราเริ่มมีเพื่อนใหม่แต่อยู่ๆมีนิสัยแกล้งเพื่อนคนๆนึงค่ะบางทีก็สั่งห้ามไม่ให้ไปเล่นกับเพื่อนคนนั้นแต่ปัจจุบันเราได้ไปขอโทษและก็ดีกันแล้วค่ะ พอขึ้นมัธยมเวลาในสถาณการณ์ต่างก็ใจเต้นเร็วมือสั่น พี่ๆว่าเหตุการณ์ในอดีตมันเกี่ยวข้องมั้ยคะแล้วที่เราเป็นอยู่คือ
โรคอะไร จนเข้ามัธยมปลายยังไม่หายเลยค่ะมีความเครียดเยอะขึ้นและลืมเหตุการณ์พวกนั้นไม่ลงเลยค่ะ555ฝังใจมาก ขอบคุณที่สละเวลาอ่านยาวถึงนี้นะคะ ♥