ตอนนี้เราอายุ 26 ปี ทะเลาะกับแม่แทบทุกวัน ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าพ่อกับแม่เราเลิกกันตั้งแต่เราเด็กๆ
เราอยู่กับแม่และพ่อเลี้ยงมาตั้งแต่อายุ 9 ขวบ ตอนเด็กๆเรารู้สึกว่าแม่รักเรามากๆ พอตอนนี้เราทำงานกับแฟน
สร้างบ้านให้เขาอยู่ มีรถให้ขับ สะดวกสบายทุกอย่าง ตอนนี้เราพูดอะไรกับแม่แม่ก็ขัดเราทุกอย่างไม่เคยเข้าข้างเราเลย
ยกตัวอย่างนะคะ เรากับแฟนทะเลาะกับน้าสาวและน้าเขยเนื่องด้วยทำงานด้วยกันแล้วน้าเขยเสพสารเสพติด 
เอาเปรียบเรื่องงานที่ทำ โกงเราบ้าง เราเลือกที่จะออกมา แต่แม่รู้ทั้งรู้ว่าเขาทำกับเราแบบนี้ยังไปมาหาสู่ ไม่ว่าอะไรเลย
พูดเข้าข้างเขาต่างๆ ละอ้ออีกอย่างวันก่อนเราเริ่มทำงานที่ใหม่เป็นวันแรก พอเย็นกลับบ้านมากลับไม่เจอเขา
เขาไปเที่ยวบ้านเพื่อนซึ่งทำกับข้าวให้เรายังไม่เสร็จก็ทิ้งไปเลย เรางงว่าเราไม่สำคัญหรอ เพราะเลิกงานวันแรกเราอยากเล่าเรื่องให้ฟัง
เรารู้สึกน้อยใจว่าทำไมตอนเราเด็กๆแม่ดูแลดีจัง พอโตมากลับไม่สนใจความรู้สึกเราเลย
เคยพูดกับท่านแล้วค่ะแต่ก็ทะเลาะกันทุกครั้งหาว่าเราขี้อิจฉา ใจแคบกับคนอื่น เราไม่เข้าใจค่ะทั้งที่ภาระหนี้สิน
และค่าใช้จ่ายภายในบ้านเรากับแฟนหากันสองคน ทำไมไม่เห็นใจความรู้สึกของลูกบ้างเวลาจะพูดหรือทำอะไร
ตอนนี้เรารู้สึกไม่อยากคุยกับท่านค่ะ ไม่รู้สึกรักท่านเหมือนแต่ก่อนเราผิดไหมคะ