ต่างประเทศในเมืองหลวงเขา เขาอยู่แบบแออัด ชีวิตคนในเมืองเขา มีอารมณ์ร้อนแบบชาวร๊อคหรือการฟังเพลงสากลปลุกเร้าอารมณ์มาก ทำให้เขาอยู่ในเมืองหนาวให้มีความอบอุ่นทรงชีวิตไม่ไห้มีความทุกข์ แต่อยู่เมืองไทยพื้นเป็นคอนกรีตหมดแล้ว ถ้าอยู่แบบแออัด คนอารมณ์ร้อนใส่กันไปมา มันจะทำให้ยิ่งร้อนจะเป็นบ้าไม่น่าอยู่ มีความสุขอยู่ได้ก็โชคดีไป ไม่หิวมาก ไม่ร้อนมาก ไม่อารมณ์ร้อนเร่า ระอุจิตอะไรมาก ไม่ทำให้ใครเสียหาย ให้สังคมเขาเห็นจนต้องติดคุกติดตะรางได้ ก็เป็นโชคดีทางชีวพันธุ์ ต่างกันที่ระดับความอดทนและวุฒิภาวะ ประชากรโลกบางคน ก็มีความสามารถบริหารอะไร ทั้งในเรื่องรายได้ หรือมีความเจริญ เกิดขึ้นได้ หากเขาสามารถหาทุนได้ หรือเขาจะขาดทุน แต่เวลาเขาก็ไม่ใช่เวลา ของการบำบัดทุกข์ด้วยความจะเอาแต่สนุกจิตหลุดต่างจากคนที่มีความหนักหนาในชีวิต แต่ไม่รู้จักการเอาชนะใจทุกข์เพราะโชคชะตา อย่างคนที่เขารู้เรื่องการปฎิบัติตัวให้สบายกายสบายใจฟื้นคืนชีวิตเก่งเขาก็ทำเป็น แต่บางคนยิ่งทุกข์ยิ่งเครียดชีวิตหนักหนา มีแต่จะตัดกำลังตัวเองจนหมดสภาพ ร้อนๆนี่ล่ะ จะได้ชาร์ตพลังชีวิตจิตใจให้เข้มแข็ง ดีกว่าชีวิตจะขาดธาตุไฟไปหมด จนใจหวิวหนาวเหน็บ แต่ระวังบางคนใจเสี้ยนอะไร จนใจแตกเพราะระอุในดวงจิต จะเป็นบ้า ค่าใช้จ่ายมาก จำเป็นต้องขูดรีด หาเงินจากคนอื่นหรือจากสังคมมากๆ จำเป็นต้องกินงบองค์กรมาก แต่จริงๆแล้ว ใช้เงินให้เสียเปล่าฟุ่มเฟือยเกินไปหรือเปล่า หากอาชีพที่ทำก็ไม่ได้สำคัญอะไรมาก ไม่ได้ให้ในสิ่งที่ดีพอ ขยัน หรือขี้เกียจ หรือมีเงินเท่าไหร่ เสียเงินเท่าไหร่ มีความคุ้มค่าอะไรหรือเปล่า มีเหตุผลสำคัญอะไร ไม่ใช่ความบ้ามั้ย คือสิ่งที่วัดว่า คนมีความปกติหรือไม่ แรงงานขยันแต่ไม่ใช่ขยันทำงาน แต่เป็นการขยันหาเงิน เขาก็ลดแรงงานได้ คนหาเงินได้น้อย หรือคนหาเงินได้มาก มีความรู้ตัวมีเหตุผลอะไรมากกว่าความไม่รู้ มากกว่าความไม่ได้สู้อะไร หรือไม่ใช่ว่าไม่ได้ให้อะไรเลย ก็เป็นความปกติทั่วไป ทำอะไรก็อย่าเป็นคนที่ชอบเกี่ยงคนอื่น ทำอะไรเป็นคนอื่นก็มีอะไรทำเป็น แต่ทำงานอะไรก็ไม่สำคัญ บ่นว่าแต่คนอื่นขี้เกียจก็สำคัญน้อยกว่า หรือทำงานสำคัญแล้วผิดพลาด ก็ล้มเป็นขบวนบางคนก็มีแต่ไอเดียหาเงิน แต่เขาก็ไม่ได้มีคุณภาพพอ จะมีคนไว้ใจจ่ายเงินเขามากๆ หรือแรงงานทำงานอะไร แต่สมองว้าวุ่นมีไอเดียแต่การหาเงิน ไม่มีสมาธิทำงาน เกี่ยงคนอื่นทำงานอยากเป็นนายหน้ากินรีเจนซี่ ถ้าสังคมไม่รู้ว่า สิ่งที่คนเขาหาเงิน เขาพยายามให้มีรายได้สูง จะเป็นการเอารัดเอาเปรียบสังคม คนด้อยโอกาส แต่จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อโลกต้องพัฒนา ไม่ให้มีแต่ความวิบัติและเสื่อมสลาย คนที่พัฒนาตัวเองไม่ได้ ขาดสิทธิและโอกาสอะไร หาลำบากยากเข็นยังไง ก็มีระบบบำบัดทุกข์ ตามระบบสังคมที่ได้รับการช่วยเหลือ จากเงินคนที่เขามีรายได้สูง จ่ายให้กับรัฐบาลอยู่แล้ว ถ้าทำไม่ได้จริงๆ การพัฒนาชีวิตจากเริ่มต้นไม่เป็น แต่เอาเวลาไปทำอะไร เสพสุขสำราญกับใครล่ะแบบไม่ปกติ ก็คือบุคคลเสมือนไร้ความสามารถนั่นล่ะ การเงินกับแรงงาน ไม่ใช่สิ่งที่แรงงานมีความรู้และสามารถทำได้เอง ต้องพึ่งจากนายทุนที่ยินดีจ่ายให้แรงงาน แต่แรงงานอย่ามีกิเลสมากเกินกว่าความรู้ว่า จะสู้กับความยากลำบากยังไง ให้ทนไหว ไม่รู้พิษโลกเดือดเสียแล้วหรือเปล่าคนมีฝันจะเป็นเศรษฐีด้วยการเป็นแรงงาน สู้กับสภาพแวดล้อมกับสภาพภูมิอากาศ ปรับตัวให้สบายใจเฉิบให้ทรงอยู่ไหวได้ แต่ยังไง ถ้าเป็นการหมดสติ ฝันกลางวันล้มไม่ลุก ยังไงก็ต้องขาดรายได้ แล้วก็ยากจน ขอใครมากกว่าเกินไปก็ขาดสิทธิไปเองโดยปริยาย แต่ถ้าอยากได้เงิน จะต้องทำงานจะต้องแลกเปลี่ยน ในสิ่งที่ชีวิตตัวเองทนรับได้ ว่ามั้ย? แรงงานที่ไม่ไหว จะพัฒนาตัวเองเป็นนายหน้าจัดหางานและจัดหาแรงงานได้เพียงบางคน แต่คนที่มีความก้าวหน้ามากกว่า ก็มีความเป็นคนที่ร่ำรวยในทรัพย์สินเงินทองอะไรมากได้สังคมไทยเกิดวิฤติมรสุมฤดูร้อน แต่ในสังคมจะไม่มีคนที่เจริญๆ พัฒนาชีวิตไม่ให้ล้มเหลว หรือเสื่อมสลายบ้างเลยเหรอ แล้วมันจะมีแต่คนที่ตกอับในชีวิตเป็นคนไม่มีคุณภาพเพลิดเพลินเจริญใจ จนต้องจะมีแต่คนที่คิดเอาเปรียบคนอื่น คิดไม่ซื่อจริง แล้วบ้านเมืองเจริญเป็นบ้านเมือง เป็นคนที่มีคุณภาพมากเจริญกว่าอดีตมากขนาดนี้ได้อย่างไรล่ะ