สวัสดีค่ะ เราเป็นคนนึงที่ไม่เคยมีเซฟโซนเป็นของตัวเอง ครอบครัวก็ค่อนข้างtoxic สังคมหมู่เพื่อนก็ไม่มี หมกตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่เที่ยวไม่สุงสิงกับใคร จนบางครั้งก็รู้สึกเหนื่อย โดดเดี่ยว แบบบอกไม่ถูก แล้ววันนึงก็มีคน คนนึงเข้ามาในชีวิต เขาเหมือนคนที่ดึงเราขึ้นจากหลุมที่โครตจะลึกแล้วก็มืด หันไปทางไหนก็ไม่เจอใคร อยากจะกอดใครสักคนในเวลาที่รู้สึกว่าไม่ไหวจริงๆก็ไม่มี จนวันนึงก็หันมาเจอเขา เขากลายเป็นโลกทั้งใบ กลายเป็นทุกอย่าง เขาจะคอยอยู่กอดเราเสมอ คอยปลอบเรา คอยอ่อนโยนกับเรา แล้ววันนีงเขาก็หายไป แต่เขาก็ยังวนเวียนอยู่ในชีวิตเรา แค่เขามีคนใหม่ เราเองก็รู้สึกว่าเขาก็ไม่ต่างอะไร เหมือนเขาก็ต้องการที่พักพิงใจ แต่การหาที่พักพิงใหม่สำหรับเขามันง่ายซะเหลือเกิน ต่างจากเราที่ต้องเป็นเขาเท่านั้น 

เราอยากรู้ว่าถ้าทุกคนไม่เคยมีเซฟโซนมาก่อน แล้วมาเจอคน คนนึงที่เขากลายเป็นเซฟโซนที่แรกของทุกคน แล้วเขาก็หายไปทุกคนจะทำยังไงหรอคะ 
เราสับสน คิดไม่ออก หันไปทางไหนก็เคว่งก็ว่างเปล่า เมื่อก่อนเราชินกับการอยู่ตัวคนเดียว แต่พอเขาเข้ามาเราก็ลืมการอยู่ตัวคนเดียวไปซะสนิท แต่ไม่ได้ต้องการให้เขากลับมานะคะ แค่อยากรู้ว่าควรผ่านช่วงเวลาที่เหนื่อยจนทรุด เหนื่อยจนร้องไม่ออก เหนื่อยจนเคว้งแล้วหันไปไม่เจอใครเลย ทุกคนผ่านมันไปยังไงคะ