สวัสดีค่ะทุกคนคือเรารู้สึกว่าเราไม่มีเพื่อนสนิทที่สนิทจากใจจริงๆไปไหนไปกันเลยค่ะเราจะแบ่งเป็น2ตอนนะคะ ตอนแรกคือตอนประถม ช่วงประถมเรามีเพื่อนสนิทอยู่นะคะเป็นเพื่อนสนิทแบบเป็นกลุ่มมีประมาณ5คนแต่ในกลุ่มมักจะมีคนนึงที่เพื่อนๆเขาจะยอมทำตามทุกอย่างแบบว่า เวลาเราทะเลาะกับคนนั้นเราขอใช้คำว่า ต นะคะ  เวลาเรามีเรื่องงอนหรือโกรธกับต  ตก็จะไม่คุยกับเราเลยแล้วก้ลามไปถึงเพื่อนในกลุ่ม แต่ในกลุ่มนั้นเรามีอยู่คนนึงค่ะเราขอใช้ตัวย่อว่า น นะคะ นเป็นเพื่อนที่ดีกับเรามากๆเวลาเราจะทะเลาะกับ ต มี นคอยฟังเราคอยคุยกับเราแต่คุยแบบแอบเพราะเดี่ยว ต รู้ เราก็นอยมาตลอดว่าทำไมเราไม่มีเพื่อนคอยอยู่กับเรา ทำไมต้องรับฟังแต่ ต จนวันที่เราต้อวเข้าสู่มัธยมก็ม1พอดี เราแยกจากกลุ่มมาเรียนรรที่ตรงกับความสนใจของเรา เราไม่มีเพท่อนมาสักคนเลยค่ะ แรกๆก็ดีนะคะก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร จนวันนึงเราได้นั่งคิดว่า เรามีเพื่อนสนิทไหม เราสนิทกับใคร แต่ว่าเรามีนะคะเพื่อนที่คุยๆเำราะส่วนตัวเป็นคนชอบพูด ชอบเข้าหาสังคม คนอื่นจะมองว่าเราเป็นคนเฟรนลี่หัวเราะง่ายชอบยิ้ม แต่บางทีเราโครตนอยเลยที่เราเรียนมา1เทอมเรายังไม่เจอเพื่อรสนิทกับเราจริงๆที่เข้าใจเรา เพราะส่วนใหญ่เพื่อนเขาไม่คิดว่าเราจะเศร้าง่ายหรทอชอบนอย เพราะะราไม่เคยแสดงให้เห็น แต่เรามีเพื่อนสนิทอยู่4คนพอเวลาผ่านไปกลุ่มเริ่มแตกเพื่อนคนนึงแค่แตกออก เหลือเรากับเพื่อนก็รวมเป็น3แต่เรามาเข้าใจว่า ใน3คนมักจะมีคนนึงที่เป็นส่วนเกินคือเราค่ะ ถ้าเราไม่ทักเชาไปเขาก็ไม่ทักเรามา เราสร้างแชทกลุ่มแต่เราก็คุยกันสองคน ก็แอบนอย พอเราจะขึ้นม2เรื่องที่นั่งเราก้เครียดเพราะเราไม่มีเพื่อนสนิทเลย นั่งแบบ2คน  ะราก็ไม่รู้จะนั่งกับใคร เราก้หวังให้เป็นเรื่องขอวอนาคต คือเราอยากนอนตรงที่ทำไมตั้งแต่เด็กจนเราขึ้นมัธยมเราไม่มีเพื่อนสนิทเลยซักคน ส่วนใหญ่เราต้องทักหาเพื่อนตลอด ถ้าเราไม่ทักเพื่อนก้ไม่ทัก พอปิดเทอมเราโครตเหงาเลย เรรแทบไม่ได่แชทกับใคร เพื่อนก็ไม่ทัก ยิ่งต้องหาที่นั่งใหม่ตอนปิดเทอม เวลาเครียดส่วนใหญ่เราก็ทักหาเพื่อนเพราะอยากระบายแต่เพื่อนตอบมาแบบตอบมาเพราะตามมารยาท เราเสียใจตรงที่เราอยากมีเพื่อนสนิทแต่ทำไมกันเราไม่มีเลย บายเรื่องเราอยากระบายแต่ไม่มีที่ให้ระบายจนเราต้องเก็บ สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกคนมากนะคะที่อ่าน ถ้าเราพิมพ์ผิดหรือตกหล่นไม่เข้าใจก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ🤍🤍