สวัสดีค่ะวันนี้อยากมาระบายและอยากรู้ความคิดเห็นของทุกๆคนค่ะ
คือเรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนคนนึงค่ะต่างคนต่างมีหน้าที่การงานขอฃตัวเองแล้วซึ่งก่อนน่านี้แฟนเราก็ทำงานประจำค่ะและมันก็ผ่านไปได้ดีทุกๆเดือนค่ะ
แต่พักหลังๆมาแฟนเราเริ่มเบื่อสังคมที่ทำงานเบื่องานเลยตัดสินใจลาออกมาเพื่อมาทำงานอิสละเช่น วิ่งส่งอาหารแอปต่างๆ
เราก็สนับสนุนนะคะอยากให้แฟนลองทำในสิ่งที่เขาชอบดูช่วงเราเลยมานั่งคุยกันว่าถ้าทำงานอิสละแล้วไม่มีใครสามารถมาบังคับเราได้นะเราต้องกระตือรือร้นเองมีวินัยในการวิ่งงานวางแผนว่าจะตั้งเป้าวิ่งให้ได้ยอดเท่าไหร่ส่วนที่เหลือก็เก็บไว้ใช้กินใช้จ่ายเปิดบัญชีแยกเพราะต้องเผื่อว่ารถจะเป็นอะไรมั้ยหรือวันนึงถ้าเกิดอุบัติเหตุเราจะได้มีเงินสำรอง *เราเคยคุยกันไว้แบบนี้และเค้าก็โอเค
แต่วันแรกของการทำงานอิสละคือเขาตื่นสายตื่นตอนไหนก็ไปวิ่งไม่ได้ยอดบ้างไม่มีเงินเก็บบ้างไม่กระตือรือร้นที่จะไปวิ่งงาน
ทำแบบนี้มา1เดือนเต็มเงินที่ได้จากการวิ่งงานได้ไม่ถึง2,000เราเครียดมากเพราะทุกๆเดือนต้องมีค่าใช้จ่ายเคยพูดเคยคุยกันแล้วเขาก็รับปากทุกครั้งว่าจะเริ่มใหม่จะเต็มที่มากกว่านี้แค่เขาไม่เคยทำได้พออีกวันที่ต้องไปวิ่งงานบอกกับเราว่าจะไป8โมงและจะทำให้เป็นนิสัยจะฝากเงินไว้กับเราแต่พอเอาเข้าจริง8โมงยังไม่ตื่นออกอีกทีก็เกือบเที่ยงวิ่งถึง4-5โมงก็พอเขาทำแบบที่เขารับปากไม่ได้มาทั้งเดือนจนเราไม่อยากคบกับคนที่ไม่คิดถึงอนาคตแล้วเราเป็นแพนิคมากๆชอบคิดมากคิดถึงอนาคตอยากเก็บเงินแต่ต้องมาคบกับคนที่ไม่คิดอะไรเลยเราเลยจะตัดสินใจเลิกกับเขาแต่เราก็สงสารเขากลัวว่าชีวิตเขาจะแย่ไปมากกว่านี้เราเลยฝากงานประจำให้เขาอยากให้เขามีน่าที่การงานมั่นคงก่อนแล้วเดี๋ยวเราค่อยออกมาพอเราฝากงานให้เขาได้แล้วเราก็ตัดสินใจจะออกมาจากความสัมพันธ์นี้เราไม่มีความสุขกับความสัมพันธ์นี้แล้วคนเราก็ต้องเลือกความสุขให้ตัวเองทั้งนั้นสุดท้ายเขามาพูดกับเราว่าเราทิ้งเขาไปหาความสุขใหม่แล้วทิ้งให้เขาเองจมกับความทุกข์เราเลยสงสัยว่าแล้วที่ผ่านมาทำไมไม่พยายามมากกว่านี้พอวันนี้เราจะไปมาพูดแบบนี้เป็นทุกคนจะคิดเห็นกันยังไงคะ
เรื่องของมนุษย์แฟน
คือเรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนคนนึงค่ะต่างคนต่างมีหน้าที่การงานขอฃตัวเองแล้วซึ่งก่อนน่านี้แฟนเราก็ทำงานประจำค่ะและมันก็ผ่านไปได้ดีทุกๆเดือนค่ะ
แต่พักหลังๆมาแฟนเราเริ่มเบื่อสังคมที่ทำงานเบื่องานเลยตัดสินใจลาออกมาเพื่อมาทำงานอิสละเช่น วิ่งส่งอาหารแอปต่างๆ
เราก็สนับสนุนนะคะอยากให้แฟนลองทำในสิ่งที่เขาชอบดูช่วงเราเลยมานั่งคุยกันว่าถ้าทำงานอิสละแล้วไม่มีใครสามารถมาบังคับเราได้นะเราต้องกระตือรือร้นเองมีวินัยในการวิ่งงานวางแผนว่าจะตั้งเป้าวิ่งให้ได้ยอดเท่าไหร่ส่วนที่เหลือก็เก็บไว้ใช้กินใช้จ่ายเปิดบัญชีแยกเพราะต้องเผื่อว่ารถจะเป็นอะไรมั้ยหรือวันนึงถ้าเกิดอุบัติเหตุเราจะได้มีเงินสำรอง *เราเคยคุยกันไว้แบบนี้และเค้าก็โอเค
แต่วันแรกของการทำงานอิสละคือเขาตื่นสายตื่นตอนไหนก็ไปวิ่งไม่ได้ยอดบ้างไม่มีเงินเก็บบ้างไม่กระตือรือร้นที่จะไปวิ่งงาน
ทำแบบนี้มา1เดือนเต็มเงินที่ได้จากการวิ่งงานได้ไม่ถึง2,000เราเครียดมากเพราะทุกๆเดือนต้องมีค่าใช้จ่ายเคยพูดเคยคุยกันแล้วเขาก็รับปากทุกครั้งว่าจะเริ่มใหม่จะเต็มที่มากกว่านี้แค่เขาไม่เคยทำได้พออีกวันที่ต้องไปวิ่งงานบอกกับเราว่าจะไป8โมงและจะทำให้เป็นนิสัยจะฝากเงินไว้กับเราแต่พอเอาเข้าจริง8โมงยังไม่ตื่นออกอีกทีก็เกือบเที่ยงวิ่งถึง4-5โมงก็พอเขาทำแบบที่เขารับปากไม่ได้มาทั้งเดือนจนเราไม่อยากคบกับคนที่ไม่คิดถึงอนาคตแล้วเราเป็นแพนิคมากๆชอบคิดมากคิดถึงอนาคตอยากเก็บเงินแต่ต้องมาคบกับคนที่ไม่คิดอะไรเลยเราเลยจะตัดสินใจเลิกกับเขาแต่เราก็สงสารเขากลัวว่าชีวิตเขาจะแย่ไปมากกว่านี้เราเลยฝากงานประจำให้เขาอยากให้เขามีน่าที่การงานมั่นคงก่อนแล้วเดี๋ยวเราค่อยออกมาพอเราฝากงานให้เขาได้แล้วเราก็ตัดสินใจจะออกมาจากความสัมพันธ์นี้เราไม่มีความสุขกับความสัมพันธ์นี้แล้วคนเราก็ต้องเลือกความสุขให้ตัวเองทั้งนั้นสุดท้ายเขามาพูดกับเราว่าเราทิ้งเขาไปหาความสุขใหม่แล้วทิ้งให้เขาเองจมกับความทุกข์เราเลยสงสัยว่าแล้วที่ผ่านมาทำไมไม่พยายามมากกว่านี้พอวันนี้เราจะไปมาพูดแบบนี้เป็นทุกคนจะคิดเห็นกันยังไงคะ