สวัสดีค่ะ หนูเป็นเด็กม.ปลายที่มีปัญหากับครอบครัวบ่อย ๆ ตอนนี้ก็มีค่ะ หนูเคยคิดจะฆ่าตัวตายหลายรอบมาก แต่หนูก็ห่วงสุนัขและแมวที่บ้าน 
หนูไม่อยากหนีแล้วปล่อยเด็ก ๆทิ้งไว้ แต่หนูก็เริ่มไม่ไหวแล้ว หนูเคยเกือบโดนแม่เอามีดแทงเพราะอารมณ์ของแม่ หนูโดนคนที่บ้านพูดจาเหยียดหยามและ
ดูถูกอยู่บ่อย ๆ หนูมีความฝันที่อยากเรียนนะคะ แต่ตอนนี้หนูไม่มีเเรงเหลือแล้ว หนูไม่รู้ว่าคนในครอบครัวหนูโตมาด้วยคำพูดแบบเดียวกับที่หนูโดนรึเปล่า แต่หนูเสียใจอยู่ตลอดค่ะ แม่เคยไล่หนูไปตายประมาณ 7 ครั้ง พ่อหนูตบหน้าหนูเวลาไม่พอใจ หนูคิดว่าถ้าโตขึ้น ทุกอย่างมันจะหยุดไปเอง แต่มันไม่เลยค่ะ หนูไม่กล้าปรึกษากับใครแม้แต่เพื่อนสนิท หนูเก็บทุกอย่างไว้ด้วยตัวเอง จนตอนนี้หนูเริ่มคิดว่ามันเก็บมามากเกินรึเปล่า หนูรู้สึกขยะแขยงคนในครอบครัวมากค่ะ เวลาที่อยู่บ้านเหมือนตกนรกจริง ๆ หนูต้องทำยังไงให้ไม่รู้สึกแบบนี้ หนูเคยอ่านหนังสือแล้วเจอคำว่า ถึงตัวเราจะตายไป โลกก็ยังคงหมุนแบบเดิม พระจันทร์และพระอาทิตย์ก็ยังขึ้นเหมือนเดิม ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ถึงแม่จะไม่มีตัวเรา ทำให้หนูไม่รู้สึกกลัวที่จะตายเลยค่ะ หนูไม่คิดเสียดายชีวิตตอนนี้ ที่ผ่านมาหนูเจ็บมาก หนูรักครอบครัวมากนะคะ แต่ยิ่งรักหนูยิ่งรู้สึกเหมือนโดนตีตัวออกห่าง ยังไงก็ตาม หนูอยากได้คำปรึกษาเกี่ยวกับการคานยังไงให้ไม่มีใครเห็นศพและไม่ลำบากคนอื่นค่ะ แต่ถ้าตอนนี้แก้ปัญหาที่ความรู้สึกหนูได้ก็จะดีมากค่ะ แมวกับสุนัขที่แม่ซื้อมาแล้วปล่อยให้หนูเลี้ยงจะไม่มีคนดูแล