สำหรับผม  ในชีวิตแต่ละช่วงผมมีวิธีแสวงหาความสุขไม่เหมือนกัน  ความทุกข์จะไม่เข้ามาอยู่ในหัวเลย  อะไรที่ทำให้เสียใจ  สองสามวันเลือนหายไป  และไม่เข้าไปยุ่งกับเหตุที่ทำให้เกิดสิ่งนั้นอีก  ไม่นั่งจมทุกข์  แต่สลัดมันทิ้งไป  ต่อไปคือรูปแบบการหาความสุขของผม    

              วัยรุ่นผม กิน-เที่ยว นอนไม่เป็นที่ มีงานวัด สว่าง เงินไม่มีไม่เป็นไร  เพื่อนเยอะ นี่คือความสุข

              วัยทำงาน  ทุ่มเทให้งาน-สังคม ทั้งกาย-ใจ - เงิน ไม่มีเงินพัฒนา กู้  ไม่สนใจครอบครัว  หนี้สินรุงรัง  แต่ก็เป็นความสุข

              วัยผู้ใหญ่   ลาออกจากงานประจำ  ก้าวเดินด้วยลำแข้ง  ทำทุกอย่างที่ไม่ผิดกฎหมาย  ทำเพื่อครอบครัว  ล้างหนี้ ที่สร้างไว้   นี่ก็เป็นความสุข
             
              วัยชรา   ตอนนี้ผมเข้าสู่วัยชราแล้ว  การทำงานลดลงบ้างแต่ทำอยู่   การแสวงหาความสุขก็ เปลี่ยนไป  ผมเริ่มใช้เงินซื้อความสุขอีกครั้ง  แต่จัดสรรสำหรับความสุขนั้น ๆ   ไม่ปะปนกัน 

             ดังนั้น  การแสวงหาความสุข  จึงมีทั้งใช้เงินซื้อ  และไม่ใช้เงิน  แต่ทุกช่วงเวลาผมมีความสุขเต็มที่ 

             ใจผมเปลี่ยน ไปตามวันเวลา  และสถานการณ์

             ท่านหาความสุขอย่างไรบ้างครับ

                  ****ปล.  ช่วงสองวัยแรกของผม  มีอบายมุขบ้าง  แต่หลังจากนั้น  ไม่มีครับ  สุราภาชีกีฬาบัตร ผมไม่เข้าใกล้*****