แต่สิ่งที่ผมกลัวที่สุด คือ เด็กเล็ก
เด็กสัก 5-10 ขวบ ดื้นซนยังพอคุยได้ หรือซนมากก็ป้าดสักทีรู้เรื่อง
เด็กอายุต่ำกว่านี้ เค้าไม่รู้เรื่องอะไร เค้าไม่รู้ว่าเสียงร้องนั้น บาดแก้วหูแค่ไหน?

ผมเคยครั้งหนึ่ง นั่งจากเชียงใหม่กลับดอนเมือง
ตอนรอขึ้นเครื่อง เจอแม่อุ้มลูกอายุน่าจะขวบนิดๆได้มั่ง
ตอนอยู่ในเกทแม่ก็โอ้ ลูกก็งอแง ร้องๆหยุดๆสลับกันไป
ผมนึกในใจ อย่าขึ้นลำเดียวกับชั้นเลยนะ
แล้วความจริงก็ปรากฎ เราขึ้นลำเดียวกัน และเจ๊งที่สุดคือ 
ผมนั่งหน้า เธอนั่งหลังผม เวรกรรมมาแล้ว

เครื่องขึ้นพร้อมเสียงเด็กร้องๆๆๆ สลับหยุดพักครึ่งนาที แล้วร้องต่อ
เด็กอาจจะหิว อาจจะง่วง อาจจะไม่สบาย หรืออาจจะเจ็บหู ไม่โทษเจ้าเด็กน้อยเลย
และไม่โทษพ่อแม่ด้วย ไม่มีพ่อแม่คนไหน อยากจะก่อสร้างความเดือดร้อนแบบนี้หรอก
สรุปผมทนไปชั่วโมงนิดๆ แย่สุดคือไม่มีหูฟังเพลง เด็กร้องแทบจะตลอดทาง มีพักแล้วร้องต่อ
แต่ก็มาหยุดร้อง และเงียบไป ตอนกัปตันแจ้งนำเครื่องลง เราทนได้ โย่

แต่สิ่งหนึ่งที่ยังไม่เคยเจอ และไม่อยากเจอ ขอร้องเลยว่า ชาตินี้อย่าได้เจอ คือ


อันนี้รถบัส แต่ก็อย่าได้เจอเลยนะ