ผมกับแฟนรู้จักกันผ่านแอปหาคู่สีส้มบางคนอาจจะรู้นะครับ เมื่อปลายเดือน มี.ค ปี60 ผมเป็น LGBT นะครับ และเขาก็เป็นเหมือนกัน ผมกับเขาอายุเท่ากัน ตอนนี้ ผม29ปีแล้ว ผมกับเขาไม่ค่อยออกสาวครับไปไหนก็เหมือนผู้ชายไปกันธรรมดา ผมเป็นคน จ.นครพนม เขาเป็นคนกาฬสินธุ์ ผมยอมรับนะครับ ว่าเขาเป็นคนสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงครับ เป็นเป็นนู่นเป็นนี่บ่อย งูสวัดก็เป็น ชอบมีไข้ตอนกลางคืน ต่อมาราวปลายเดือน ม.ค 67 เขาบ่นว่า เขาเจอก้อนเนื้อตรงลำไส้ส่วนปลาย แต่ผมกับเขาไม่ได้มีอะไรกันมาเป็นปีแล้วครับ ส่วนมากก็ภายนอก วันที่20 ก.พ 67 เขาก็ไปหาหมอ หมอก็ฉีดสารอะไรก็ไม่รู้ครับ เข้าตรงทวารเขา เขาก็เข้า CT SCAN หมอก็บอกว่า ก้อนเนื้อน่าจะเป็นมะเร็ง ตอนนั้นเขาจิตตกมาก และผมก็เศร้าไปกะเค้าทำงานไปก็คิดมาก ต่อมาไม่นานเค้าก็บนว่า เขาเริ่มเจ็บตรงทวาร ก็เลยไปซื้อยามากินก็ไม่หาย ราวๆ 2 -3วัน มันเริ่มบวมขึ้นและเจ็บมากมีน้ำหนองปนเลือดไหลซึมตลอด เขานั่งไม่ได้เลย ถ่ายก็ลำบาก ตอนนั้นผมสงสารเขามาก วันที่26 ก.พ 67 เลยตัดสินใจพาเขาไป รพที่บ้านเกิดเขา หมอก็ต้ดชิ้นเนื้อไปตรวจกว่าผลจะออกก็เป็น2อาทิตย์ ในระหว่างที่นอนรอผลตรวจที่ รพ ตอนนั้นเขาแย่มาก ขับถ่ายไม่ได้ เพราะเจ็บและบวม แถมมีไข้สูงตลอด ชีพจรเต้นเร็ว ผมต้องลางานไปนอนเฝ้าเขาเป็นอาทิตย์ แม่เขาก็เฝ้าด้วย อาการเขาไม่ดีขึ้นเลยครับ มีไข้สูงสลับไข้ต่ำตลอดวัน วันที่8มีค หมอก็แจ้งผลชิ้นเนื้อว่า เป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง ทีนี้เค้าก็ให้หมอผ่าตัดย้ายลำไส้มาไว้หน้าท้องเพราะขับถ่ายไม่ได้ ต่อมาคืนวันที่ 20 มี.ค 67 แม่เขาก็โทรหาผม ตอนนั้นผมนอนที่ร้านมือถือเขา แม่เขาบอกผมว่า ไอ้เอ(นามสมุติ)เข้าห้อง I.C.U เด้อ ตอนนั้นผมตกใจมาก ผมจึงรีบไป รพ ในคืนนั้นเลย ผมก็เจอแม่เค้านั่งอยู่หน้าตาแกเหมือนร้องไห้พึ่งหยุด แม่เขาก็บอกว่า เขาติดเชื้ออย่างรุนแรง
วันที่21 หมอก็ส่งตัวเขาไปรักษาต่อที่ รพ ตัวเมือง กาฬสินธุ์ ค่ำวันที่22 หมอเขาก็ส่งตัวเขากลับคืนมาที่ รพ ตัว อำเภอ หมอบอกว่า คนไข้มีภาวะตับและไตวาย อีกอย่างเค้าก็บอกหมอว่าเค้าไม่ไหวแล้ว ตอนนั้นผมเสียใจมากๆ ร้องไห้ตลอด ผมกลัวจะเสียเขาไปจริงๆ
คนรักกำลังจะเสียชีวิตด้วยโรคร้าย มีวิธีรับมือยังไงครับ ตอนนี้ผมเสียใจมากทำใจยากมากๆ
วันที่21 หมอก็ส่งตัวเขาไปรักษาต่อที่ รพ ตัวเมือง กาฬสินธุ์ ค่ำวันที่22 หมอเขาก็ส่งตัวเขากลับคืนมาที่ รพ ตัว อำเภอ หมอบอกว่า คนไข้มีภาวะตับและไตวาย อีกอย่างเค้าก็บอกหมอว่าเค้าไม่ไหวแล้ว ตอนนั้นผมเสียใจมากๆ ร้องไห้ตลอด ผมกลัวจะเสียเขาไปจริงๆ