เรื่องที่เราอยากมาปรึกษาก็คือเราอายุ 14 แล้วน้องสาวของเราอายุ12ก็ป.6
อ่ะแหละค่ะเเล้วจบป.6มีนก็ต้องมีปัจฉิมส่วนของน้องเราก็มีค่ะมีแม่มียายมียาดๆไปได้ของเยอะแยะ
แต่ของเราตอนนั้นที่อยู่ตอนป.6ในช่วงโควิดตอนนั้นไม่มีใครมาหาเราเลยได้ของกับเพื่อนไม่กี่อย่าง
ตอนนั้นเราไม่คิดอ่ะไรเลยชิวมากแต่พอมาตอนนี้เราน้อยใจแม่มากเราไม่อิจฉาน้องนะคะแน่มันเชิงน้อยใจ
ที่มีคนมางานมีคนโพสต์ดีใจมีของขวัญเยอะไหนจะได้ไปเที่ยวเราเริ่มมากลั่นน้ำตาไม่อยู่ตอนใส่เงินในพวงมาลัยให้น้อง
เราไปคิดถึงตอนนั้นไม่มีแม้เเต่จะพูดหรือกอดเราน้อยใจจนเผลอร้องแม่เราเห็นแม่เราเลยมาคุยด้วยบอกว่ารักลูกเท่ากันแต่ตอนนั้นของ
เรามันไปไม่ได้จริงๆเพาาะแม่เราก็ทำงานลูกก็เห็นเราก็เข้าใจแต่มันอดน้อยใจไม่ได้พอได้เห็นน้องสาวที่กลับบ้านมาพร้อมของที่แม่และทุกคน
ให้เราเผลอร้องแล้วมันซึมมากๆ ขอคำปรึกษาจากพี่ๆทุกคนด้วยนะคะ  
(กระทู้นี้อยู่ในช่วงที่เราน้อยใจหรือซึมๆถ้าได้รับคำปรึกษาหรือหายนอยแม่แล้วจะมาลบนะคะ🙏🏻)