สวัสดีค่ะ เราอยากจะมาระบายความในใจเรื่องหนึ่งมันเป็นปมด้อยเรามาตั้งแต่เด็ก คือตอนเด็กเนี่ยเราไม่ค่อยสนใจเรื่องหน้าตาหรือน้ำหนักเลยค่ะ เรามาเริ่มสนใจตอนป.4 ช่วงนั้นเราติดสังคมออนไลน์มากค่ะทำให้ตาของเราเอียงค่ะ ก็คือตาเหล่นั่นแหละค่ะ ทำให้เราไม่มั่นใจหน้าตาตัวเองเลยค่ะแถมเราอ้วนด้วยค่ะ เราพยายามลดมาตลอดแต่คนรอบข้างเรา เขาชอบพูดแซะเราประมาณว่า ไม่ต้องลดหรอกเดี๋ยวก็กลับมาอ้วนอีก เราพยายามไม่สนใจแล้วค่ะ แต่มันเยอะเกินไปจริงๆ  ตอนนี้เราอยู่ม.1แล้วค่ะ มีพี่ม.2 มาชวนเราไปเต้นหรือโคฟเวอร์แดนซ์ค่ะ ซึ่งเราอยากเต้นมากๆเพราะมันก็คือความฝันของเราเหมือนกัน แต่ด้วยสภาพหน้าตารูปร่างเรามันแย่จริงๆค่ะ เวลาเราไปไหนไม่เคยมั่นใจเราพยายามไม่เก็บคำพูดที่ดูถูกมาคิดแล้วค่ะแต่เราทำไม่ได้จริงๆ ช่วงป.5เราโดนบูลลี่หนักมากเราไม่กล้าแสดงออกอะไรแล้วค่ะจากที่เราเป็นคนชอบพูดตอนนี้ไม่กล้าแสดงความคิดเห็นอะไรแล้ว เราอยากจะขอคำปรึกษาหน่อยได้มั้ยคะ เราทนไม่ไหวจริงๆค่ะ ขอบคุณที่อ่านถึงตรงนีนะคะ