สวัสดีค่ะ เราเพิ่งสมัครพันทิบวันนี้เป็นวันแรก อยากมาระบายความในใจที่มีมาตลอด...
(ปมในใจ) ตั้งแต่เด็กจนโตเป็นเด็กอ้วนมาตลอด จากเป็นเด็กที่ไร้เดืองสาคนนึง ต้องมารับกับคำพูดของเพื่อนในชั้นเรียนตั้งแต่เด็กจนโต ว่า อีอ้วน อีช้างน้ำ อีช้าง คงไม่รู้ใช่มั้ย ว่าคำเหล่านี้มันโคตรทำลายจิตใจของเด็ก มันสร้างปมด้อยในชีวิตเขา ทำร้ายกันโดยไม่รู้ตัว ตั้งแต่อนุบาลถึงปอหก ต้องทนกับสิ่งพวกนี้ ตอนเด็กๆ ยังไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ เลยโมโห โกรธ ทะเลาะกับเพื่อนที่มาว่า และร้องไห้ แต่พอเริ่มโตขึ้น ประมาณปอสามขึ้นไป รู้สึกควบคุมได้ เพื่อนว่ามาก็ยิ้มๆ ไม่ว่าอะไร บางทีแอบประชดตัวเองก่อนมันว่าด้วยซ้ำ พลางหัวเราะไป แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่า คำเหล่านั้นโครตไม่ชอบเลย มันเจ็บปวดมาก เนื่องจากมีปมด้อยนี้มาตลอด แต่เราก็พยายามสร้างปมเด่นขึ้นมา โดยการเรียนให้เก่งๆ ขยันเรียน จนโดดเด่นมา พอโตขึ้นก็มีแต่คนเข้าหา คนที่เคยว่าเราต่างๆนานา ก็มาขอลอกการบ้าน เราก็ให้ตลอด เป็นแบบนี้มาตลอด มอต้นมอปลาย คำเหล่านี้ไม่มี แต่จะเหน็บแหนมบางครั้ง ซึ่งเราก็ทำหัวเราะไปกับคำพูดที่เหยียดหยามนั่นแหละ คนที่ไม่เคยอ้วนไม่รู้หรอกว่า มันเป็นสิ่งที่ทำร้ายจิตใจมากๆ จะมาพูดดีหน่อยก็เพราะอยากดูการบ้าน เป็นแบบนี้ทุกครั้ง มอปลาย คนมองเราเป็นคนเก่ง คนขยัน เป็นผู้หญิงเรียบร้อย มีครอบครัวที่ดี ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ดูเป็นคนที่ไม่มีความทุกข์อะไร แต่ก็คงไม่มีใครรู้ว่าคำพูด สิ่งที่คนอื่นพูดเหมือนเรื่องตลก มาตั้งแต่เด็กมันกลายเป็นสิ่งที่ตามหลอกหลอนเราไปตลอด "คนอย่างเธอ น้ำหนักไม่มีทางลดได้หรอก" ตั้งฉายาต่างๆนานา จนตอนนี้เราอยู่มหาวิทยาลัยขึ้นปีสาม เราอยากบอกว่า เราสามารถลดได้แล้ว สุขภาพดี มีแต่คนมาชื่นชม แต่หารู้มั้ยว่า กว่าจะมีวันนี้ เราต้องผ่านอะไรมาบ้าง ต้องสร้างแรงบันดาลใจให้ตัวเองอยู่คนเดียว สุดท้ายที่เล่ามาทั้งหมดไม่มีอะไรหรอกเพียงแค่จะบอกว่า "จงระวังคำพูดของคุณให้ดี ไม่ว่าจะเป็นการหยอกล้อ หรือเพราะสนิท ไม่สนิท มันสร้างความทรมานให้กับคนๆนึงมาตลอด กลายเป็นปมด้อยในใจของเขาที่ไม่มีวันลบเลือน" "คนอ้วนเขาไม่ต้องการอะไรหรอก เพียงแค่กำลังใจอย่างเดียวก็เพียงพอ"... ขอบคุณสำหรับกระทู้แรกในชีวิตนะคะ ^^ ฝากไว้ก่อนจากกัน ..."คำสนุกปากของคุณ อาจเป็นคำที่ทำลายชีวิตของคนอีกคนได้..."
อีอ้วน อีช้างน้ำ คำสนุกปากที่เขาว่ากันมา มันสนุกจริงๆเหรอ?
(ปมในใจ) ตั้งแต่เด็กจนโตเป็นเด็กอ้วนมาตลอด จากเป็นเด็กที่ไร้เดืองสาคนนึง ต้องมารับกับคำพูดของเพื่อนในชั้นเรียนตั้งแต่เด็กจนโต ว่า อีอ้วน อีช้างน้ำ อีช้าง คงไม่รู้ใช่มั้ย ว่าคำเหล่านี้มันโคตรทำลายจิตใจของเด็ก มันสร้างปมด้อยในชีวิตเขา ทำร้ายกันโดยไม่รู้ตัว ตั้งแต่อนุบาลถึงปอหก ต้องทนกับสิ่งพวกนี้ ตอนเด็กๆ ยังไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ เลยโมโห โกรธ ทะเลาะกับเพื่อนที่มาว่า และร้องไห้ แต่พอเริ่มโตขึ้น ประมาณปอสามขึ้นไป รู้สึกควบคุมได้ เพื่อนว่ามาก็ยิ้มๆ ไม่ว่าอะไร บางทีแอบประชดตัวเองก่อนมันว่าด้วยซ้ำ พลางหัวเราะไป แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่า คำเหล่านั้นโครตไม่ชอบเลย มันเจ็บปวดมาก เนื่องจากมีปมด้อยนี้มาตลอด แต่เราก็พยายามสร้างปมเด่นขึ้นมา โดยการเรียนให้เก่งๆ ขยันเรียน จนโดดเด่นมา พอโตขึ้นก็มีแต่คนเข้าหา คนที่เคยว่าเราต่างๆนานา ก็มาขอลอกการบ้าน เราก็ให้ตลอด เป็นแบบนี้มาตลอด มอต้นมอปลาย คำเหล่านี้ไม่มี แต่จะเหน็บแหนมบางครั้ง ซึ่งเราก็ทำหัวเราะไปกับคำพูดที่เหยียดหยามนั่นแหละ คนที่ไม่เคยอ้วนไม่รู้หรอกว่า มันเป็นสิ่งที่ทำร้ายจิตใจมากๆ จะมาพูดดีหน่อยก็เพราะอยากดูการบ้าน เป็นแบบนี้ทุกครั้ง มอปลาย คนมองเราเป็นคนเก่ง คนขยัน เป็นผู้หญิงเรียบร้อย มีครอบครัวที่ดี ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ดูเป็นคนที่ไม่มีความทุกข์อะไร แต่ก็คงไม่มีใครรู้ว่าคำพูด สิ่งที่คนอื่นพูดเหมือนเรื่องตลก มาตั้งแต่เด็กมันกลายเป็นสิ่งที่ตามหลอกหลอนเราไปตลอด "คนอย่างเธอ น้ำหนักไม่มีทางลดได้หรอก" ตั้งฉายาต่างๆนานา จนตอนนี้เราอยู่มหาวิทยาลัยขึ้นปีสาม เราอยากบอกว่า เราสามารถลดได้แล้ว สุขภาพดี มีแต่คนมาชื่นชม แต่หารู้มั้ยว่า กว่าจะมีวันนี้ เราต้องผ่านอะไรมาบ้าง ต้องสร้างแรงบันดาลใจให้ตัวเองอยู่คนเดียว สุดท้ายที่เล่ามาทั้งหมดไม่มีอะไรหรอกเพียงแค่จะบอกว่า "จงระวังคำพูดของคุณให้ดี ไม่ว่าจะเป็นการหยอกล้อ หรือเพราะสนิท ไม่สนิท มันสร้างความทรมานให้กับคนๆนึงมาตลอด กลายเป็นปมด้อยในใจของเขาที่ไม่มีวันลบเลือน" "คนอ้วนเขาไม่ต้องการอะไรหรอก เพียงแค่กำลังใจอย่างเดียวก็เพียงพอ"... ขอบคุณสำหรับกระทู้แรกในชีวิตนะคะ ^^ ฝากไว้ก่อนจากกัน ..."คำสนุกปากของคุณ อาจเป็นคำที่ทำลายชีวิตของคนอีกคนได้..."