เรามีปมด้อยที่สีผิวและหน้าตาค่ะ คือเรื่องสีผิวเราไม่อะไรมากเพราะเราภูมิใจสีผิวที่เราเป็นค่ะ ถึงใครจะมองว่าไม่สวยก็ตาม เราโดนอาจารย์พูดใส่ว่า อีดำ ซึ่งมันไม่สมควรมาก ๆ แต่เราก็พอทำใจ เรื่องอีกอย่างหน้าตาของเรา เราเป็นคนหน้าผากกว้างค่ะ ซึ่งเราเป็นคนที่ไม่โอเคกับสิ่งที่ตัวเองมีเท่าไหร่และไม่อยากให้ใครมาพูดถึงด้วยซ้ำ บางคนโดนพูดเรื่องอะไรแบบนี้ใส่เขาก็คงสนุก ตลกไปด้วย แต่สำหรับเราไม่เลยค่ะ เราไม่ชอบให้ใครพูดเรื่องหน้าผากใส่เรา เราจะโกรธและขาดความมั่นใจไปเลยค่ะ ตั้งแต่ขึ้นมัธยมมาก็โดนเพื่อนเล่นเรื่องหน้าผากใส่ เราก็ไม่มีความมั่นใจเรื่องหน้าผากตั้งแต่นั้นมา เวลาอยู่ในห้อง อาจารย์ก็ยกประเด็นเรื่องหน้าผากเราเพื่อให้ทุกคนในห้องตลก  ใช่ค่ะ ทุกคนตลกแต่เราได้แต่ยิ้ม ในใจเราคือโกรธมาก เราก้มหน้าทั้งคาบ ขาดความมั่นใจสุดๆ แอบบ่นน้อยใจตัวเอง เราไม่มีสมาธิเรียนคาบต่อๆไปเลย เราพยายามปลอบใจกับสิ่งที่ตัวเองมี มองโลกในแง่ดีตลอด แต่พอมีคนมาจี้จุดสิ่งที่เราพยายามไม่สนใจ มันก็มีรู้สึกโกรธบวกกะเสียใจอยู่แหละค่ะ

ถ้าเราเลือกเกิดได้ก็ไม่อยากเป็นแบบนี้หรอก ทำไมเขาไม่เข้าใจกันเลย
...เราแค่อยากมาระบายสิ่งที่เครียด มันคงจะรู้สึกดีขึ้น ขอบคุณพื้นที่ที่ให้เราได้ระบายความรู้สึกออกมา  
ขอบคุณทุกคนนะคะที่หลงมาอ่าน55555♥♥