สวัสดีค่ะ ขอคำแนะนำชี้แนวทางเรื่องสุขภาพจิตใจของอาการนี้หน่อยค่ะ
โดยปกติเป็นคนที่อารมณ์หรือมีอาการทั่วไปเลยค่ะ (คิดว่านะคะ เพราะมองจากมุมของตัวเอง) แต่โดยส่วนใหญ่มักถูกชมประจำค่ะว่าเป็นคนสดใสร่าเริง เข้ากับคนง่าย
พูดจาน่ารัก ซึ่งที่จริงมักจะเป็นแบบนี้เวลาทำงานหรือต้องเจอสังคมค่ะ วันไหนถ้าเป็นวันหยุดหรือวันที่สามารถอยู่คนเดียวได้จะเก็บตัวเลยค่ะ แบบว่าไม่อยากรับใครหรือเจอใครค่ะ และไม่ได้ต้องการไปที่ไหนด้วยเลยค่ะ
แค่อยากนอนไปเรื่อย ๆ (ติดบ้านค่ะ) มีบ้างที่ถ้าหากจำเป็นต้องเจอก็จะปรับตัวเร็วและกลับไปร่าเริงได้ค่ะ
ไม่ทราบว่าอาจจะเป็นตัวตัดสินร่วมด้วยรึเปล่า แต่คือเหลือเป็นลูกสาวคนเดียวที่ต้องรับผิดชอบหลาย ๆ ด้านค่ะ (ปัจจุบันอาศัยกับแม่สองคนในบ้านเช่าห้องเล็ก)
ซึ่งตอนนี้มีอาการรุนแรงในหลาย ๆ ด้าน จึงอยากปรึกษาว่าอาการนี้ควรเริ่มต้นยังไงคะ? ดูอาการมากกว่านี้ หรือ พบจิตแพทย์เลย? หรือหายามาทานหรือหาอะไรทำอื่น ๆ เพื่อเบี่ยงเบนและรักษาอาการเบื้องต้น? หรือบางทีทั้งหมดนั้นอาจจะเป็นแค่เรื่องปกติ?
ขอคำชี้แนะทีนะคะ
คำว่าอาการที่อาจจะเรียกแปลก(นิดหน่อย มั้ง) คือ เป็นคนที่ชอบพูดคนเดียวค่ะ แบบเป็นเรื่องเป็นราวและมีจินตนาการสูง(เป็นตุเป็นตะ ไร้สาระไปทั่วเลย) แบบพูดมากจริง ๆ ค่ะ เมื่อก่อนยังพอมีเก็บอาการได้บ้างค่ะ (เป็นมานานมากแต่จำไม่ได้แล้วค่ะว่านานขนาดไหน)
แต่ตอนนี้เริ่มออกมาจนผลอพูดอะไรไม่รู้เรื่องบ้างซึ่งมีผลกระทบกับชีวิตประจำวันบ้างแล้วนิดหน่อยค่ะ แล้วก็ชอบออกอาการท่าทาง ชอบคิดเกินกว่าเหตุ ยกตัวอย่างอาการ เอาเป็นตอนที่ก่อนมาพิมพ์เรื่องนี้เลยนะคะ คือ กำลังถึงขั้นจิตนาการตอบความคิดเห็นของทุกคน แล้วก็เลยเถิดไปถึงการไปนั่งในห้องจิตแพทย์ พูดคุย แล้วอาจจะถูกจับเข้าไปในโรงพยาบาลแล้วเพื่อนก็อาจจะมาเยี่ยมค่ะ แน่นอนว่าระหว่างที่คิดแบบนี้ก็ออกท่าทางต่าง ๆ คล้ายกับอยู่ในเหตุการณ์ไปบ้างแล้วค่ะ แล้วก็มีหลายอย่างเลยค่ะที่มันกู่ไม่กลับคิดอะไรสาระเตเสระตะคะตุงนังปิ๊บ ๆ ไปหมดค่ะ
อีกอาการที่ทางนี้ทำการสังเกตตัวเองมาตลอดและจดบันทึกเอาไว้แล้วค่ะ คือ ฆตต. แต่เป็นแบบรู้ตัวและบางทีก็แอบวางแผนเอาไว้ แค่ตอนนั้นดิ่งมาก ๆ โดยบันทึกช่วงวันที่และเวลากับความคิดของตอนนั้นไว้ค่ะ เพราะไม่รู้ว่าอาการเหล่านี้มันเพียงชั่ววูบหรือความถี่แบบไหนที่มีความสุ่มเสียงซึมเศร้า (เคยทำร้ายตัวเองค่ะ แต่ไม่คิดว่ามากเพราะแค่ตบหน้าตัวเองจนหูดับ (มันดังตี้ดดดในหู) ไปชั่วครู่ค่ะ) และอื่น ๆ นิดหน่อย.. เอ่อ ยิ่งพูดยิ่งแย่ (ซึ่งที่จริงก็ไม่รู้จริง ๆ ค่ะว่ามันผิดปกติไหม เพราะคนเรามักมีช่วงเวลาเลวร้ายเสมอไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง ความหนักเบาขึ้นอยู่กับใจของคนดังนั้นนี่อาจจะไม่แปลกก็ได้นะคะที่คิดแบบนั้นในช่วงอารมณ์หนึ่ง) ... ไม่รู้สิคะ งั้นไปที่อีกอาการดีกว่าค่ะ
อาการที่ตอนนี้เป็นขึ้นมาคือ เบื่อผู้คนค่ะ อยากอ้วก ที่เป็นเบื่อผู้คนคือไม่อยากเสวนากับใครเลยค่ะ หงุดหงิด โดนปลายนิ้วนิดหน่อยก็เหมือนโดนลวกเลยค่ะ ถ้าใครมาบ้านยิ่งไม่อยากต้อนรับค่ะ แล้วไปใหญ่ยิ่งถ้าเข้ามาในวันหยุดค่ะ เหมือนปิดกลั้นตัวเอง ไม่สามารถออกไป
พูดจาเฮฮาได้อย่างปกติแล้วค่ะ มันเบื่อ เหม็น น่ารำคาญใจ ยังไงก็ไม่รู้ค่ะ ให้ฝืนยิ้มไม่ไหวจริงๆค่ะ (แต่ก่อนไม่เป็นเลยค่ะ สามารถปรับตัวเร็วมาก ออกมาคุยเล่นปาร์ตี้ กอดคอได้ปกติค่ะ)
แล้วก็คิดว่าสุดท้ายคือเหมือนย้ำคิดย้ำทำมั้งคะ อันนี้อธิบายไม่ถูก แต่มักจะเก็บเรื่องราวต่างๆ มาใส่ใจแล้วจินตนาการทำนั่นทำนี่ อะไรไม่รู้ค่ะ หรือบางทีก็ทำเป็นอีกเหตุการณ์ หรือ ชอบคิดเรื่องนั้นซ้ำ ๆ ย้ำ ๆ กับตัวเอง แบบว่ายังไงดีล่ะ นั่นล่ะค่ะประมาณนั้น ไม่รู้จริง ๆ ค่ะ คร่าวๆได้เท่านี้
ตอนนี้เหมือนจะเริ่มสับสนตัวเองแล้วค่ะ ดังนั้นขอจบไว้ก่อน
ขอคำชี้แนะทีค่ะ ว่าจะทำยังไงดี หรือจริงๆควรไปพบแพทย์เลย แต่เรื่องค่าใช้จ่ายอาจจะต้องไว้พิจารณามั้งคะ ไม่รู้แล้วค่ะ ช่วยทีค่ะ ช่วยแนะนำให้แน่ใจหน่อยค่ะ ว่าตัวเองยังไม่ได้เป็นบ้าไปแล้ว..
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ช่วยชี้แนะเรื่องสุขภาพจิตใจของอาการเหล่านี้ให้ทีค่ะ 🙏
โดยปกติเป็นคนที่อารมณ์หรือมีอาการทั่วไปเลยค่ะ (คิดว่านะคะ เพราะมองจากมุมของตัวเอง) แต่โดยส่วนใหญ่มักถูกชมประจำค่ะว่าเป็นคนสดใสร่าเริง เข้ากับคนง่าย
พูดจาน่ารัก ซึ่งที่จริงมักจะเป็นแบบนี้เวลาทำงานหรือต้องเจอสังคมค่ะ วันไหนถ้าเป็นวันหยุดหรือวันที่สามารถอยู่คนเดียวได้จะเก็บตัวเลยค่ะ แบบว่าไม่อยากรับใครหรือเจอใครค่ะ และไม่ได้ต้องการไปที่ไหนด้วยเลยค่ะ
แค่อยากนอนไปเรื่อย ๆ (ติดบ้านค่ะ) มีบ้างที่ถ้าหากจำเป็นต้องเจอก็จะปรับตัวเร็วและกลับไปร่าเริงได้ค่ะ
ไม่ทราบว่าอาจจะเป็นตัวตัดสินร่วมด้วยรึเปล่า แต่คือเหลือเป็นลูกสาวคนเดียวที่ต้องรับผิดชอบหลาย ๆ ด้านค่ะ (ปัจจุบันอาศัยกับแม่สองคนในบ้านเช่าห้องเล็ก)
ซึ่งตอนนี้มีอาการรุนแรงในหลาย ๆ ด้าน จึงอยากปรึกษาว่าอาการนี้ควรเริ่มต้นยังไงคะ? ดูอาการมากกว่านี้ หรือ พบจิตแพทย์เลย? หรือหายามาทานหรือหาอะไรทำอื่น ๆ เพื่อเบี่ยงเบนและรักษาอาการเบื้องต้น? หรือบางทีทั้งหมดนั้นอาจจะเป็นแค่เรื่องปกติ?
ขอคำชี้แนะทีนะคะ
คำว่าอาการที่อาจจะเรียกแปลก(นิดหน่อย มั้ง) คือ เป็นคนที่ชอบพูดคนเดียวค่ะ แบบเป็นเรื่องเป็นราวและมีจินตนาการสูง(เป็นตุเป็นตะ ไร้สาระไปทั่วเลย) แบบพูดมากจริง ๆ ค่ะ เมื่อก่อนยังพอมีเก็บอาการได้บ้างค่ะ (เป็นมานานมากแต่จำไม่ได้แล้วค่ะว่านานขนาดไหน)
แต่ตอนนี้เริ่มออกมาจนผลอพูดอะไรไม่รู้เรื่องบ้างซึ่งมีผลกระทบกับชีวิตประจำวันบ้างแล้วนิดหน่อยค่ะ แล้วก็ชอบออกอาการท่าทาง ชอบคิดเกินกว่าเหตุ ยกตัวอย่างอาการ เอาเป็นตอนที่ก่อนมาพิมพ์เรื่องนี้เลยนะคะ คือ กำลังถึงขั้นจิตนาการตอบความคิดเห็นของทุกคน แล้วก็เลยเถิดไปถึงการไปนั่งในห้องจิตแพทย์ พูดคุย แล้วอาจจะถูกจับเข้าไปในโรงพยาบาลแล้วเพื่อนก็อาจจะมาเยี่ยมค่ะ แน่นอนว่าระหว่างที่คิดแบบนี้ก็ออกท่าทางต่าง ๆ คล้ายกับอยู่ในเหตุการณ์ไปบ้างแล้วค่ะ แล้วก็มีหลายอย่างเลยค่ะที่มันกู่ไม่กลับคิดอะไรสาระเตเสระตะคะตุงนังปิ๊บ ๆ ไปหมดค่ะ
อีกอาการที่ทางนี้ทำการสังเกตตัวเองมาตลอดและจดบันทึกเอาไว้แล้วค่ะ คือ ฆตต. แต่เป็นแบบรู้ตัวและบางทีก็แอบวางแผนเอาไว้ แค่ตอนนั้นดิ่งมาก ๆ โดยบันทึกช่วงวันที่และเวลากับความคิดของตอนนั้นไว้ค่ะ เพราะไม่รู้ว่าอาการเหล่านี้มันเพียงชั่ววูบหรือความถี่แบบไหนที่มีความสุ่มเสียงซึมเศร้า (เคยทำร้ายตัวเองค่ะ แต่ไม่คิดว่ามากเพราะแค่ตบหน้าตัวเองจนหูดับ (มันดังตี้ดดดในหู) ไปชั่วครู่ค่ะ) และอื่น ๆ นิดหน่อย.. เอ่อ ยิ่งพูดยิ่งแย่ (ซึ่งที่จริงก็ไม่รู้จริง ๆ ค่ะว่ามันผิดปกติไหม เพราะคนเรามักมีช่วงเวลาเลวร้ายเสมอไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง ความหนักเบาขึ้นอยู่กับใจของคนดังนั้นนี่อาจจะไม่แปลกก็ได้นะคะที่คิดแบบนั้นในช่วงอารมณ์หนึ่ง) ... ไม่รู้สิคะ งั้นไปที่อีกอาการดีกว่าค่ะ
อาการที่ตอนนี้เป็นขึ้นมาคือ เบื่อผู้คนค่ะ อยากอ้วก ที่เป็นเบื่อผู้คนคือไม่อยากเสวนากับใครเลยค่ะ หงุดหงิด โดนปลายนิ้วนิดหน่อยก็เหมือนโดนลวกเลยค่ะ ถ้าใครมาบ้านยิ่งไม่อยากต้อนรับค่ะ แล้วไปใหญ่ยิ่งถ้าเข้ามาในวันหยุดค่ะ เหมือนปิดกลั้นตัวเอง ไม่สามารถออกไป
พูดจาเฮฮาได้อย่างปกติแล้วค่ะ มันเบื่อ เหม็น น่ารำคาญใจ ยังไงก็ไม่รู้ค่ะ ให้ฝืนยิ้มไม่ไหวจริงๆค่ะ (แต่ก่อนไม่เป็นเลยค่ะ สามารถปรับตัวเร็วมาก ออกมาคุยเล่นปาร์ตี้ กอดคอได้ปกติค่ะ)
แล้วก็คิดว่าสุดท้ายคือเหมือนย้ำคิดย้ำทำมั้งคะ อันนี้อธิบายไม่ถูก แต่มักจะเก็บเรื่องราวต่างๆ มาใส่ใจแล้วจินตนาการทำนั่นทำนี่ อะไรไม่รู้ค่ะ หรือบางทีก็ทำเป็นอีกเหตุการณ์ หรือ ชอบคิดเรื่องนั้นซ้ำ ๆ ย้ำ ๆ กับตัวเอง แบบว่ายังไงดีล่ะ นั่นล่ะค่ะประมาณนั้น ไม่รู้จริง ๆ ค่ะ คร่าวๆได้เท่านี้
ตอนนี้เหมือนจะเริ่มสับสนตัวเองแล้วค่ะ ดังนั้นขอจบไว้ก่อน
ขอคำชี้แนะทีค่ะ ว่าจะทำยังไงดี หรือจริงๆควรไปพบแพทย์เลย แต่เรื่องค่าใช้จ่ายอาจจะต้องไว้พิจารณามั้งคะ ไม่รู้แล้วค่ะ ช่วยทีค่ะ ช่วยแนะนำให้แน่ใจหน่อยค่ะ ว่าตัวเองยังไม่ได้เป็นบ้าไปแล้ว..
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ