ทำไมเรารู้สึกโดดเดี่ยวจนบอกไม่ถูก บางทีคิดว่าต่อให้เราหายไปจากโลกนี้ ก็คงไม่มีใครที่จะสนใจ หรือเสียกับเรา  ตัวคนเดียวมาตลอดตั้งแต่11ปี ทำงานออกมาอยู่นอกบ้าน จนตอนนี้เราเอง22ปี เรามีครอบครัว เรามีลูก แต่แต่ครอบครัว มีเราและแค่ลูก  มีสามีแต่อยู่ห่างกันตั้งแต่ตั้งครรภ์ได้5เดือน มีก็เหมือนไม่มี เขาจะไม่ค่อยคุยกับเรา พอเลิกงานโทรมาแปปเดียวห้านาทีสิบนาที แล้วเขาก็ไปดื่ม เราก็นอน เราตื่น เขาทำงาน ชีวิตมีอยู่แค่นี้ กับครอบครัวทางบ้านเรา เวลาคุยด้วย จะไม่ค่อยอยากคุย จะคุยต่อเมื่อเวลาให้เงิน เราไม่มีเพื่อนเลย ชีวิตโดดเดี่ยวมากเลยค่ะ  มันทั้งเหงา ทั้งเงียบ ถ้าเราไม่มีลูก เราไม่มีใครเลย บ้านของเราก็ไม่มีที่สำหรับเรา ไม่มีตรงไหนที่เป็นเซฟโซนที่ดีของเราเลย 😔อยากหายไปจากโลกใบนี้ไปเลย