ตามหัวข้อเลยค่ะ จะยาวนิดนึง TT
ต้องท้าวความก่อนว่า จขกท.เพิ่งขึ้นม.ปลายละสอบติดรร.ที่กรุงเทพโดยเป็นคนตจว.ค่ะ มาอยู่คนเดียวที่คอนโด แล้วคือเราเป็นคนที่เงียบๆไม่สุงสิงกับใครเลย มารร.ใหม่เราจึงอยากลองเปลี่ยนแปลงตัวเองโดยการพยายามทำตัวเฟรนลี่และน่าเข้าหา(ถึงมันจะดูไม่ค่อยได้ผลเลย😭) เปิดเทอมเราไม่อยากไปโรงเรียนเลยเพราะกลัวไม่มีเพื่อน แต่ทุกอย่างมันก็ดูจะออกมาดี... เราได้เพื่อนคนแรกตั้งแต่วันแรกเลยค่ะ เราเสนอตัวไปนั่งข้างเค้าละก็ขอไปกินข้าวด้วยโดยตอนแรกๆมันก็ยังจะเงียบแล้วก็กระอักกระอวนอยู่แต่เราคิดว่ามันดีนะ
จนกระทั่งเพื่อนเราเขาได้ไปเป็นเพื่อนกับกลุ่มเพื่อนอีกกลุ่มในห้อง เราก็ไปกินข้าวกับกลุ่มนี้โดยที่เพื่อนเราสนิทกับเขาขึ้นเรื่อยๆ แต่ความสัมพันธ์ของเรากับคนในกลุ่มยังหยุดนิ่งที่เดิมอยู่เลยค่ะ อย่างที่บอกว่าเราเป็นคนเงียบๆเงียบจนเหมือนไม่ได้พกปากมาด้วยเลยค่ะ เราไม่กล้าพูด พูดไม่ทันเขา บางทีไม่รู้เรื่องที่เขาพูดหรือรู้แต่มันไม่อิน แล้วกลุ่มเราเป็นกลุ่มที่ใหญ่มากสำหรับเรา มีเพื่อน6-7คนในกลุ่มซึ่งทำให้เราอึดอัดมากขึ้นไปอีก เราก็เงียบ, เขาก็ไม่ชวนเราคุย เราพยายามพูดและมีส่วนร่วมนะคะแต่สุดท้ายมันก็จะกลายเป็นการพุดคำตอบคำ บางทีเราก็รู้สึกน้อยใจมากตอนที่เพื่อนใหม่เข้ามาในกลุ่มแล้วทุกคนชวนเขาคุย แต่ไม่ใช่กับเราเลย ตอนเดินเราก็ต้องเดินนำคนเดียวตลอด ไม่ค่อยชวนเราไปไหนด้วย เวลาเพื่อนคนนึงหายไปก็พากันไปตามทั้งกลุ่ม, แต่พอเราเดินตรงไปผิดทางดันไม่มีใครคิดจะเรียกเลย ดูทรงถ้าให้จับกลุ่มแล้วมีเศษเราต้องเป็นคนที่ต้องไปแน่ๆ จนทำให้จุดประสงค์ในการมาโรงเรียนของเราคือการไปเรียนแล้วกลับบ้านเฉยๆค่ะ ไม่อยากให้ถึงเวลาพักเที่ยงด้วยเพราะไม่อยากกินข้าวกับเขา บางทีก็รู้สึกรู้สึกสบายใจมากกว่าที่อยู่คนเดียวแต่ก็รู้สึกเหงามากๆเช่นกัน
เรารู้ว่าปัญหามันก็เป็นที่เราด้วยค่ะเพราะเราไม่ยอมคุย ชอบก้มเล่นโทรศัพท์ เวลาเขานั่งกับเรา, เราก็รู้สึกว่าเขาก็อึดอัดเหมือนกัน แต่คือแบบเราเข้าสังคมไม่เป็นจริงๆพยายามมากด้วย เราสามารถคุยกับเขาเรื่องงานหรืออื่นๆได้ตามปกติเลยนะ, ลื่นไหลสบาย แต่ถ้าเป็นบทสนทนาที่"เพื่อน"เขาทำกันล่ะก็...
นั่นแหละค่ะ จากที่ไม่อยากไปโรงเรียนเพราะไม่มีเพื่อน, ตอนนี้ไม่อยากไปโรงเรียนเพราะไม่อยากเจอเพื่อนแล้วค่ะ บวกความที่เป็นhomesickก็ทำให้เรารู้สึกโดดเดี่ยวขึ้นไปอีก
แต่เราไม่ได้มีปัญหากับเขานะคะและรู้ด้วยว่าเขาก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเรา เราอยากไปต่อกับกลุ่มนี้จนกว่าจะคิดว่าไม่ไหวจริงๆค่ะ อยากเป็นเพื่อนมากกว่าปลิงเกาะกลุ่ม TT
ดังนั้น เราจึงอยากขอคำแนะนำค่ะ เริ่มคุยยังไงดี เราก็คิดว่าเพื่อนมีอารมณ์ขันเหมือนเรานะแต่มันยังคงไม่สนิทกันมั้งเลยยังไม่เข้าถึง ผ่านมาเกือบ2อาทิตย์แล้วที่รู้จักกัน, ถ้าเริ่มใหม่ตอนนี้จะทันมั้ย? เราอยากมีสังคมค่ะ อยากมีเพื่อนที่คุยกันได้ ไปเที่ยวด้วยกกันได้ อย่าว่าเราเลยนะคะ คนมันไม่เคยทำจริงๆมันทำไม่เป็นค่ะ
แล้วก็ขอวิธีมีเพื่อนจากห้องอื่นด้วยค่ะ อยากมีเพื่อนหลายสังคมที่เข้าหากันได้ อยากเป็นเด็กกิจกรรมและอื่นๆค่ะ มาแชร์ประสบการณ์กันหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ TT
เป็นคนที่เงียบมากและเป็นส่วนเกินของกลุ่มค่ะ
ต้องท้าวความก่อนว่า จขกท.เพิ่งขึ้นม.ปลายละสอบติดรร.ที่กรุงเทพโดยเป็นคนตจว.ค่ะ มาอยู่คนเดียวที่คอนโด แล้วคือเราเป็นคนที่เงียบๆไม่สุงสิงกับใครเลย มารร.ใหม่เราจึงอยากลองเปลี่ยนแปลงตัวเองโดยการพยายามทำตัวเฟรนลี่และน่าเข้าหา(ถึงมันจะดูไม่ค่อยได้ผลเลย😭) เปิดเทอมเราไม่อยากไปโรงเรียนเลยเพราะกลัวไม่มีเพื่อน แต่ทุกอย่างมันก็ดูจะออกมาดี... เราได้เพื่อนคนแรกตั้งแต่วันแรกเลยค่ะ เราเสนอตัวไปนั่งข้างเค้าละก็ขอไปกินข้าวด้วยโดยตอนแรกๆมันก็ยังจะเงียบแล้วก็กระอักกระอวนอยู่แต่เราคิดว่ามันดีนะ
จนกระทั่งเพื่อนเราเขาได้ไปเป็นเพื่อนกับกลุ่มเพื่อนอีกกลุ่มในห้อง เราก็ไปกินข้าวกับกลุ่มนี้โดยที่เพื่อนเราสนิทกับเขาขึ้นเรื่อยๆ แต่ความสัมพันธ์ของเรากับคนในกลุ่มยังหยุดนิ่งที่เดิมอยู่เลยค่ะ อย่างที่บอกว่าเราเป็นคนเงียบๆเงียบจนเหมือนไม่ได้พกปากมาด้วยเลยค่ะ เราไม่กล้าพูด พูดไม่ทันเขา บางทีไม่รู้เรื่องที่เขาพูดหรือรู้แต่มันไม่อิน แล้วกลุ่มเราเป็นกลุ่มที่ใหญ่มากสำหรับเรา มีเพื่อน6-7คนในกลุ่มซึ่งทำให้เราอึดอัดมากขึ้นไปอีก เราก็เงียบ, เขาก็ไม่ชวนเราคุย เราพยายามพูดและมีส่วนร่วมนะคะแต่สุดท้ายมันก็จะกลายเป็นการพุดคำตอบคำ บางทีเราก็รู้สึกน้อยใจมากตอนที่เพื่อนใหม่เข้ามาในกลุ่มแล้วทุกคนชวนเขาคุย แต่ไม่ใช่กับเราเลย ตอนเดินเราก็ต้องเดินนำคนเดียวตลอด ไม่ค่อยชวนเราไปไหนด้วย เวลาเพื่อนคนนึงหายไปก็พากันไปตามทั้งกลุ่ม, แต่พอเราเดินตรงไปผิดทางดันไม่มีใครคิดจะเรียกเลย ดูทรงถ้าให้จับกลุ่มแล้วมีเศษเราต้องเป็นคนที่ต้องไปแน่ๆ จนทำให้จุดประสงค์ในการมาโรงเรียนของเราคือการไปเรียนแล้วกลับบ้านเฉยๆค่ะ ไม่อยากให้ถึงเวลาพักเที่ยงด้วยเพราะไม่อยากกินข้าวกับเขา บางทีก็รู้สึกรู้สึกสบายใจมากกว่าที่อยู่คนเดียวแต่ก็รู้สึกเหงามากๆเช่นกัน
เรารู้ว่าปัญหามันก็เป็นที่เราด้วยค่ะเพราะเราไม่ยอมคุย ชอบก้มเล่นโทรศัพท์ เวลาเขานั่งกับเรา, เราก็รู้สึกว่าเขาก็อึดอัดเหมือนกัน แต่คือแบบเราเข้าสังคมไม่เป็นจริงๆพยายามมากด้วย เราสามารถคุยกับเขาเรื่องงานหรืออื่นๆได้ตามปกติเลยนะ, ลื่นไหลสบาย แต่ถ้าเป็นบทสนทนาที่"เพื่อน"เขาทำกันล่ะก็...
นั่นแหละค่ะ จากที่ไม่อยากไปโรงเรียนเพราะไม่มีเพื่อน, ตอนนี้ไม่อยากไปโรงเรียนเพราะไม่อยากเจอเพื่อนแล้วค่ะ บวกความที่เป็นhomesickก็ทำให้เรารู้สึกโดดเดี่ยวขึ้นไปอีก
แต่เราไม่ได้มีปัญหากับเขานะคะและรู้ด้วยว่าเขาก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเรา เราอยากไปต่อกับกลุ่มนี้จนกว่าจะคิดว่าไม่ไหวจริงๆค่ะ อยากเป็นเพื่อนมากกว่าปลิงเกาะกลุ่ม TT
ดังนั้น เราจึงอยากขอคำแนะนำค่ะ เริ่มคุยยังไงดี เราก็คิดว่าเพื่อนมีอารมณ์ขันเหมือนเรานะแต่มันยังคงไม่สนิทกันมั้งเลยยังไม่เข้าถึง ผ่านมาเกือบ2อาทิตย์แล้วที่รู้จักกัน, ถ้าเริ่มใหม่ตอนนี้จะทันมั้ย? เราอยากมีสังคมค่ะ อยากมีเพื่อนที่คุยกันได้ ไปเที่ยวด้วยกกันได้ อย่าว่าเราเลยนะคะ คนมันไม่เคยทำจริงๆมันทำไม่เป็นค่ะ
แล้วก็ขอวิธีมีเพื่อนจากห้องอื่นด้วยค่ะ อยากมีเพื่อนหลายสังคมที่เข้าหากันได้ อยากเป็นเด็กกิจกรรมและอื่นๆค่ะ มาแชร์ประสบการณ์กันหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ TT