ขอเกริ่นก่อนค่ะว่าเราเป็นคนภาคกลาง ส่วนแฟนเป็นคนอีสาน ..
เรื่องก็คือ เราไปบ้านแฟนครั้งแรก บ้านเขาก็เป็นแบบวิถีชีวิตคนอีสานอ่ะค่ะ รู้จักกันเกือบทั้งหมู่บ้านอะไรอย่างนี้ ตอนเย็นก็จะมานั่งกินข้างร่วมวงกัน ใคนฝรเดินผ่ายไปผ่านมาก้อแวะเวียนเข้ามาคุย เรียกกันกินข้าวอะไรอย่างนี้ แต่เราไม่ได้รังเกียจหรืออะไรนะ เราจะเป็นคนนิสัยประเภท นิ่งๆ ชวนคุยไม่เก่ง ถ้าไม่มีใครมาคุยกับเราเราก็จะเงียบมาก เข้าหาผู้ใหญ่ไม่เป็นด้วย ด้วยความที่ฟังภาษาอีสานไม่ค่อยออกในวงกินข้าวนั้น บางทีก็ไม่รู้ว่าเขาถามเราว่าอะไรก็ตอบแบบยิ้มๆ แฟนก็คอยแปลให้บ้าง ฟังออกบางประโยค ไรงี้อ่ะค่ะ ในใจก้อกลัวว่าเขาจะเข้าใจเราไหม ที่เราไม่ค่อยคุยไม่ค่อยพูดกับผู้ใหญ่  พวกพี่ๆของแฟน พี่สะไภ้ พ่เขยไรงี้ ก็ชวนเราพูดนะคะ เราก็คุยบ้าง แต่เหมือนพอเราพูดหรือคุย วงสนทนาก็จะเงียบๆอ่ะค่ะ แรกๆพวกพี่ชาย พี่สะไภ้ ของแฟนก็ชวนพูดชวนอะไรดีๆอยู่ค่ะ ชวนไปนู่นไปนี่บ้าง ด้วยความที่เราพูดไม่เก่งคุยไม่เก่ง ไม่ค่อยสนิทด้วย เราเลยกลัวว่าพวกเขาจะอึดอัดไหม แล้วต่อมาเรื่อยๆ ก้อมาบ้านแฟนปกติค่ะ แต่แปลกตรงพวกพี่ๆเขา ไม่คุยไม่เล่นกับเราเหมือนแรกๆ เราก้อใช้ความพยายามชวนคุยบ้าง แต่เขาก็ดูแปลกๆไปค่ะ จากเจอหน้าแบ้วถามนุ่นนี่ก้อกลายเป็นแบบยิ้มๆให้เฉยๆ อีกตอนคือเขาไปเที่ยวกันค่ะ แต่ก่อนจะชวนเรา เราก็ไปบ้างถ้าว่าง พี่แฟนเขาจะให้แฟนมาชวนไรงี้ แต่พักหลังไม่เลยค่ะ แถมตอนกินข้าว ไม่เรียกด้วยค่ะ พูดขึ้นมาทำนองว่า อยากกินก็มากินอะไรแบบนี้ ไม่รู้ว่าเราติดมากไปไหมค่ะ 
ความรู้สึกเรามันเหมือนเขาไม่ค่อยโอเคกับการนิ่งๆไม่ชอบคุยของเรา เพื่อนๆว่าไงคะ