สวัสดีค่ะ ตอนนี้ก็เป็นช่วงปิดเทอมแล้ว หนูก็มีความรู้สึกว่า บางทีตัวเองก็ใช้เวลาไปแบบเรื่อยๆ จากการเล่นหรือไถโซเชียลต่างๆ อ่านหนังสือบ้าง ทำงานบ้านบ้าง นอนพักผ่อนเป็นส่วนใหญ่ ต้องบอกก่อนเลยนะคะว่าหนูเป็นคนที่ไม่ค่อยออกไปเที่ยวไหน ส่วนหนึ่งอยากจะช่วยที่บ้านประหยัดด้วยค่ะ หนูลองหากิจกรรมอะไรทำใหม่ๆ ดู มันก็รู้สึกเหมือนจะไม่ค่อยมีไฟ ความรู้สึกหนูตอนนี้คือมันว่างเปล่ามากๆ ทั้งที่ไม่ได้คุยกับใคร หนูควรเข้านอนให้เช้ามากกว่านี้ แต่มันก็มีช่วงเวลาหนึ่งให้หนูได้คิดสิ่งที่ผ่านมาที่หนูคิดว่าหนูมีความสุขมากกว่านี้ เพิ่มเติมนะคะหนูเป็นคนที่โลกส่วนตัวค่อนข้างสูง แต่หนูเองก็อยากมีใครซักคนที่คอยให้กำลังใจกันในทุกๆวัน มันจะเรียกว่าแฟนรึเปล่า ก็อาจจะใช่มั้งคะ  แล้วแต่คนจะคิด แต่สำหรับหนูก็คงไม่ต้องถึงขั้นนั้น (หนูไม่ค่อยสนิทกับคนในครอบครัวเท่าไหร่ค่ะ ส่วนมากหนูก็เก็บตัว พูดคุยกับที่บ้านบ้างแต่ไม่บ่อย) ไม่ใช่อะไรนะคะ ที่ผ่านมามีแฟนเก่าคอยรับฟังเรื่องราวต่างๆอยู่ตลอด คอยแชร์ คอยสนทนากัน แต่พอจบกันไม่สวย มันก็มีช่วงเวลาหนึ่งที่ดีที่คิดถึงอยู่ พอมันเงียบนานๆ ก็รู้สึกว่าจิตใจฟุ้งซ่าน คิดแต่เรื่องที่มันเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ ไม่ได้ต้องการให้ตัวเองลืมสิ่งที่ผ่านมานะคะ แต่ก็ไม่อยากให้ตัวเองจำเรื่องที่ผ่านมาจนมันทุกข์ใจอะค่ะ ถามว่า รู้วิธีที่จะเลิกคิดฟุ้งซ่านได้มั้ย รู้ค่ะ ลองทำแล้ว แต่รู้สึกใจมันตอนนี้ยังไม่เข้มแข็งมากพอที่ไม่คิดเรื่องที่ผ่านมาได้เลย เป็นความรู้สึกที่ ก็ไม่ได้จะเศร้านะ แต่ก็ไม่ได้มีความสุขขนาดนั้น ควรจัดการยังไงดีคะ ตอนนี้ลองพยายามเบี่ยงเบนความสนใจ แต่ทุกครั้งที่มันเงียบหรือดึกมาทีไร ความคิดที่ผ่านมาก็จะเข้าหัวตลอดเลยค่ะ คือพยายามข่มตานอนก็ไม่ได้เลยค่ะ ช่วงนี้รู้สึกว่าเหมือนตัวเองจะทานข้าวน้อยลงและเหมือนเป็นคนที่ใช้ชีวิตไปวันๆมากค่ะ ปล.ถ้าอยากให้คำแนะนำ ใช้ภาษาที่สุภาพและเหมาะสมด้วยนะคะ หนูเชื่อว่าทุกคนที่ผ่านมาเห็นกระทู้นี้คงโตเป็นผู้ใหญ่มากพอที่จะใช้คำพูดที่เหมาะสมค่ะ