เกลียดการเมินเป็นที่สุดทุกครั้งที่เคยบอกไปว่าควรจะกลับพรุ่งนี้ยังไงก็ไม่เคยทำให้มันดีขึ้นหรือถ้าทำมันก็ไม่ได้ตามไปจากเดิมบางครั้งนะไว้ใจว่าจะบอกเรื่องอะไรบอกไปแล้วเขาก็รักษาแล้วเคยบอกไปว่าเรื่องนี้มันจะบอกเราแต่มันก็ไม่บอกคืออาจจะมองเป็นเรื่องไม่ดีนะสำหรับเราหรืออาจจะตัวต่อคนอื่นก็ได้แต่คือหมดความไว้ใจทุกอย่างหมดแล้วเพราะว่ามันกลับเป็นเหมือนเดิมตลอดพอจุดจุดจุดจุดก็จะดีขึ้นนิดนึงมันก็ดีขึ้นในช่วงแรกแต่หลังๆมามันก็ไม่ดีแล้วจนตอนนี้ไม่กล้าบอกใครแล้วเพราะว่ามันออกไปก็ไม่มีใครรับฟังหรือถ้ารับฟังก็แค่ฟังโดยไม่ได้บอกอะไรเลยหรือบางทีเราบอกไปแล้วเขาฟังแล้วพอเราไปถามอีกรอบเขาก็ลืมลืมสิ่งที่เราบอกเป็นสิ่งที่เราไว้ใจในการที่เราไปและหลายๆอย่างเป็นสิ่งที่เขาไม่ใส่ใจในตัวเราคือคิดไปเองหรือเปล่าแต่น่าจะถูกแบบนั้นแหละไม่รู้สิว่าอาจจะคิดไปเองหรือเปล่าแต่ส่วนใหญ่ก็เจอแบบนี้มาตลอดว่าจะดีขึ้นแต่มันก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยมันไม่ได้ต่างจากเดิมทุกอย่างมันไม่ใช่ความจริงเหลือเกินไม่ไว้ใจใครอีกเลยมันไม่มีความจริงเหลืออีกแล้ว