เบื่อครอบครัว เบื่อทุกๆอย่าง สวัสดีค่ะฉันเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่ต้องทำตัวอยู่ในกรอบที่แม่กับยายวางไว้ ใจฉันนิสัยฉันเป็นคนชอบเที่ยวชอบอยู่กับเพื่อน ในขนะที่บ้านฉันอยู่ไกลจากเพื่อนๆ ฉันไม่มีสิทธิ์ได้เที่ยวกับใครเลย ยายและแม่ไม่ให้ใช้รถเขาบอกว่า"จะไปไหนให้มันมารับเอา"  ใช่ค่ะบ้านฉันอยู่ไกล ต่างอำเภอเลยด้วยซ้ำ แล้วเพื่อนตรงไหนจะมารับ ฉันก็เลยต้องอยู่แต่บ้าน ไม่มีไรทำฉันนอน ก็บ่น ฉันเล่นมือถือก็บ่น เรื่องที่บ่นก็เป็นเรื่องจุกจิก อยากให้ทำอะไร "ทำไมไม่พูดดีๆคะ" อยากรู้ความคิดผู้ใหญ่ ไม่ใช่ว่าพูดดีแล้วจะไม่ทำ ฉันก็ทำตลอดไม่เคยเกี่ยง
มาเรื่องการนอนค่ะ ฉันนอนดึกก็จริงแต่ฉันลุกมารีดผ้าให้น้องในตอนเช้า ฉันรีดเสร็จก็ไปนอนต่อ ยายก็มาหงุดหงิดอีกว่าทำไมไม่ช่วยดูน้องไม่ช่วยจับช่วยบาย แล้วกูจะเลี้ยงมาทำไมเลี้ยงมาแล้วช่วยไรไม่ได้ ไม่ใช่คุณนายนะ
"แล้วเกิดมาทำไม"เอิ่มมม ฉันผิดอะไรเป็นน้อง ไม่ใช่ลูกฉันทีแม่ยังไม่เลี้ยง ฉันไม่ใช่แม่จะเลี้ยงดีเท่าแม่ได้ไง ฉันอยากใช้ชีวิตแบบเด็กบ้านอื่น นอนตื่นเที่ยงว่าสายอันนี้จะไม่เถียงเลย ฉันตื่น7โมง คือสายสำหรับบ้านฉัน บางทีตื่นมาก็ต้องมาฟังเขาบ่นตอนเช้า รู้ค่ะว่าขอตังเค้าใช้ พึ่งเขาอยู่ไอ้คำที่ว่า ถ้ายังแบมือขอตังอยู่ก็ไม่มีสิทธิ์ใช้ชีวิตแบบอิสระ เข้าใจดีค่ะ หนูนอนก็ไม่ใช่ว่าไม่ทำอะไร หนูยังตื่นมาซักผ้าในวันเสาร์อาทิตย์ ทั้งของน้องทั้งของหนู จานหนูก็ล้าง จะเอาไรกับหนูอีก ตื่นมา6-7โมง ก็ดีกว่าบ้านไหนๆแล้ว ทำไมไม่เคยทำไรถูกใจเขาสักที บางทีก็เหนื่อยใจ อยาก ตายให้แล้วไปจบๆ #ความคิดเด็กอย่างหนูขอผู้ใหญ่บางท่านช่วยตอบกลับให้หนูเข้าใจนะคะ อย่าวีนใส่กันเลย หนูไม่มีที่ระบายแล้ว