กระทู้นี้อาจจะเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเปราะบางสำหรับใครบางคนนะคะ
แต่เราอยากได้คำแนะนำ และความคิดเห็นมากๆเลย

ต้องเล่ายาวนิดหนึ่งค่ะ
เราเป็นลูกที่ถูกพ่อแม่แท้ๆทิ้งไว้กับพ่อแม่ที่เลี้ยงมา ตั้งแต่อายุได้ 8 วัน
พ่อแม่ที่เลี้ยงมา ส่งเราเรียนจนจบ ม.3 จากนั้นเราก็หาเงินส่งตัวเองเรียนมาจนจบมหาลัย ระหว่างนั้นเราก็ทำงานพิเศษ พาร์ทไทม์ตลอดและส่งเงินให้พ่อแม่ที่เลี้ยงมาตั้งแต่ประมาณ ปวช. จนถึงปัจจุบันนี้ อายุ 28 ให้มากให้น้อยแล้วแต่ช่วงแต่ให้ตลอด ( แยกกับค่าใช้จ่ายภายในบ้านที่เราเป็นคนรับผิดชอบ 100%)
ตอนนี้แม่เสียไปได้ 3 ปีแล้ว เหลือแค่พ่อคนเดียว

จนหลังๆมานี้เราเริ่มรู้สึกว่าพ่อเริ่มขอเงินเยอะขึ้น นอกเหนือจากที่เราเคยให้ปกติ ถ้าช่วงไหนเราโอนช้าก็จะไปยืมคนแถวบ้านมาก่อน แล้วให้เราไปใช้คืน
ซึ่งเราคำนวณแล้วว่า เงินที่เราให้เอาไว้ มันพอแน่นอน ในระยะที่เราทิ้งช่วง ( 1 สัปดาห์ /1 ครั้ง ) แต่พ่อจะใช้หมดก่อนทุกครั้ง และไปหยิบยืมคนแถวบ้านบ่อยๆ

หลักๆที่เรารู้มาว่าเงินหายไปกับอะไรก็จะมี
- ให้หลานที่ติดยา อายุ 20 แต่ไม่ทำงาน ( ลูกของพี่สาวเรา ซึ่งเป็นลูกแท้ๆของพ่อกับแม่ แต่นางไม่ได้ส่งเสียเลย ทั้งพ่อและลูกของนางเอง )
- ซื้อหวย
- กินเบียร์ (1-2 วันกิน 1 ครั้ง )

เราเริ่มรู้สึกว่า มันเริ่มกระทบกับการเมเนจเงินของเราแล้ว เวลาที่พ่อขอเพิ่ม เพราะเราจะจัดการเงิน ค่าใช้จ่ายเป็นระบบ แต่เวลาที่พ่อมาขอเพิ่ม มันกระทบกับเงินส่วนอื่น

เราอยากจะใจแข็งไม่ให้ แต่ก็นึกถึงเรื่องที่เขาเลี้ยงเรามาทั้งๆที่เราไม่ใช่ลูกแท้ๆ
แต่ตอนนี้เราเองก็เหนื่อยใจมาก กับการที่เขาเอาเงินไปให้หลานที่ติดยาและไม่ทำงานใช้ มันเหมือนเราต้องแบกอีกคนในชีวิต ลำพังแค่พ่อเราไหว แต่พ่อกลับดึงคนช่วยใช้เงินเข้ามาเพิ่ม

อยากได้คำแนะนำ แนวคิด ความคิดเห็นว่าเราควรจะพูดหรือจัดการกับเรื่องนี้ยังไงดีคะ