สวัสดีค่ะ เราใช้เวลาคิดนานมากกว่าจะมาตั้งกระทู้นี้ เรามีปัญหาเรื้องรังมานานมาก และหนักขึ้นเรื่อยๆ นั่นคือปัญหาของครอบครัวเรา คือพ่อกับแม่เราชอบทะเลาะกันมาก แต่จริงๆก็ไม่เชิงทะเลาะค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าพ่อเราชอบข่มแม่เรามาก ไม่เคยให้เกียรติแม่เราเลย ทำอะไรตามใจ ไม่มีความเป็นหัวหน้าครอบครัว มีแต่สร้างปัญหามาให้ตลอด ไม่เคยรับฟังคนในครอบครัวเลย แม่เราเคยเปิดใจพูด แต่กลายเป็นว่าพ่อเรากลับตะคอกข่มแม่เราไว้เหมือนให้หุบปาก คือเขาไม่ยอมรับไม่อะไรเลย เราไม่เข้าใจถ้าเขาไม่มีความสุขที่จะอยู่ด้วยกันเขาจะอยู่ทำไม แม่เราทำงานงกๆคนเดียว เพราะเขาพูดว่าเขาสร้างเขาหามาให้ครอบครัวเราเยอะแล้ว อันนี้เป็นคำพูดที่เราไม่โอเคมากคือครอบครัวเดียวกันทำไมถึงคิดแบบนี้  แม่เราคือทะเลาะกับพ่อและไล่เขาไปหลายครั้งบางทีก็ขอไปหย่า แต่เขาไม่เคยไปเลย แต่ไม่เคยจะปรับปรุงตัว แม่เราทำงานงกๆกลับมาต้องมาหาข้าวหาน้ำให้เขากิน ถ้าไม่ทำเขาจะโมโห เรารู้สึกพอเราได้กลับบ้านมาอยู่บ้านเราไม่เคยมีความสุขเลขเรามารับรู้ทุกปัญหามันทำให้เราเครียดมาก  (เราเรียนไกลบ้านนะคะพึ่งเรียนจบกลับมาอยู่บ้านได้ประมาณปีกว่า) ตั้งแต่กลับมาบ้านเราไม่เคยมีความสุขเลย การได้ออกไปไกลบ้านทำให้เราสบายใจมากกว่า จนวันหนึ่งเราได้มีโอกาสไปทำงานต่างประเทศค่ะ มันเป็นอย่างที่ใจเราหวังเลย เพราะเราพูดกับตัวเองทุกวันขอให้เราได้ออกจากจุดจุดนี้สักที แต่พอเราจะบินจริงๆแม่เราก็เครียดค่ะ 1.ไม่มีใครอยู่ช่วยงายแม่ เพราะตั้งแต่เรียนจบกลับมาเราก็เป็นคนช่วยมาตลอด  (ตอนเราไม่อยู่พ่อก็เป็นคนทำนะคะคือไปรัยไปส่งแม่เราที่ร้านคือตอนเช้าเขาจะไปส่ง ตอนเย็นไปรับ แล้วเขาเป็นคนที่เหมือนทิ้งขว้างแม่เราบางทีขับรถมาส่งคุยกันดีๆแม่เราพูดไม่เข้าหูเขาก็จอดรถไล่แม่เราลงให้เดินไปเอง หรือตอนมารับกลับบ้านจริงควรกลับ2ทุ่มเพราะเป็นหมู่บ้านที่ค่อนข้างยน่ากลัวและอันตรายเขาก็ปล่อยให้แม่เราอยู่ร้านจนถึงเที่ยวคืนตี1-2ค่อยมารับ แล้วแม่เราต้องอดหลับอนนอนเพราะต้องตื่นตี4) ทีนี้พอเราจะไปจริงๆกลัวมันต้องกลับไปวนลูปเหมือนเดิม แม่จะต้องทำงานคนเดียว โดนทิ้งขว้าง  โดนข่ม โดนบังคับ ต้องเผชิญอะไรคนเดียว ใจหนึ่งเราก็เป็นห่วงแม่จนทำให้เราอยากทิ้งวีซ่าไม่ไป  แต่อีกใจเราก็แอบเห็นแก่ตัวที่จะทิ้งแม่ไว้แล้วไปใช้ชีวิตของตัวเอง เราลังเลมากค่ะ ขอคำแนะนำเพื่อนๆทีเราควรหาทางออกยังไงดีคะ🥲🥲 
ปล. เราเคยทนไม่ไหวจนบอกแม่ว่าให้เลิกกับพ่อเถอะหย่ากันสักที เราสามารถช่วยเขาได้ เราอยู่ได้โดยไม่มีเขา แต่แม่เราก็คิดหนักค่ะ แต่ก็เคยไล่แล้วตอนทะเลาะกันแต่พ่อไม่ไปเองค่ะ แต่แม่ก็ไม่เคยไล่แบบจริงจังสักที เพราะแม่ให้เหตุผลว่าเมื่อก่อนแกก็เคยดี แกเคยมีบุญคุณค่ะ