พวกอิทธิฤทธิ์ ทิพจักขุญาณ ส่วนมากต้องเน้นฝึกกสิณ ถ้าเราไม่ได้ขวนขวายจะฝึกจริง เราจะไม่ค่อยรู้หรอกว่ามีคนสอนอยู่ เพราะส่วนมากที่เขาสอนกันก็ท่องพุทโธ ยุบหนอ พองหนอ ก็จะเป็นสายสุกขวิปัสโกซะส่วนใหญ่ คือไม่จำเป็นต้องมีฤทธิ์ หรือรู้เห็นอะไร เน้นตัดกิเลส แต่บางที่ก็อาจจะมีสอนให้จับภาพพระพุทธรูปเป็นนิมิตบ้าง ถ้าทำถึงจริงๆก็มีฤทธิ์ รู้เห็นสิ่งต่างๆได้ ส่วนจะเหาะเหินเดินอากาศ เสกนั่นเสกนี่ ต้องไปเน้นกสิณ 10 เลย เอาจริงๆยุคนี้คนที่ฝึกได้ก็มีอยู่ แต่พอเขาได้แล้วก็ไม่มีใครใช้พร่ำเพรื่อ อะไรที่มันเกินกรรมก็ทำไม่ได้อยู่แล้ว เสกเงินไปใช้งี้ คนได้อภิญญาเขาจะรู้ว่าอะไรมันเกินกรรม ทำอะไรได้มากน้อยแค่ไหน ส่วนคนที่จะฝึกเพื่ออยากวิเศษ มีฤทธิ์แล้วจะเอาไปทำอย่างนั้นอย่างนี้ อยากเป็นฮีโร่เอาไปเปลี่ยนโลก เสกเงินแจก ร้อยทั้งร้อยฝึกไม่สำเร็จหรอก เพราะตั้งต้นด้วยความอยาก นิวรณ์ยังอยู่ครบ ผ่านขณิกสมาธิไปได้ก็เก่งแล้ว ส่วนมากคนที่ฝึกได้จริงๆเพราะเขาต้องการเอาความดีในพระพุทธศาสนา แต่ฤทธิ์ได้มาเป็นของแถม คนที่ไปถึงระดับนั้นเขามองว่าฤทธิ์เป็นของเล่นเด็ก หยิบมาเล่นตอนโตก็ไม่สนุก เลยไม่จำเป็นต้องใช้กัน ส่วนพระก็ถูกห้ามแสดงฤทธิ์ให้ชาวบ้านเห็น ตอนบวชผมเคยเจอมากับตัว ก็เลยเชื่อสนิทใจว่าสมัยนี้คนที่ได้อภิญญายังมีอยู่เยอะ บางที่มีจับกลุ่มกันฝึกซ้อมกันด้วย เพียงแค่เราอาจไม่ได้สนใจ ก็เลยไม่รู้ว่าเขาก็มีเปิดสอนอะไรแบบนี้กันอยู่ สอนแบบสอนสมาธิจริงๆ ไม่ใช่แบบตั้งสำนัก ตั้งตนเป็นผู้วิเศษแล้วเรียกเก็บตังนะ