เราดูแลพ่อที่ป่วยเป็น เบาหวาน ความดัน และก็มีโรคไตด้วย พ่ออาการหนักมาก ๆ และด้วยความที่เราเป็นลูก เราบอกอะไรเขาก็ไม่เชื่อ หมอสั่งห้ามอะไรมา หรือเราศึกษาเรื่องโรคของเขาได้ข้อมูลอะไรดี ๆ มา ควรกินอะไรไม่ควรกินอะไร  ไม่รับฟังด้วยซ้ำ เราทำงานฟรีแลนด์ที่บ้านเพราะต้องดูพ่อตลอดไปหาหมอทีก็ต้องไปทีละหลาย ๆ ครั้งทางที่ก็ต้องไปนอนโรงบาลยาว ๆ ก็มี การเงินในบ้านก็ย่ำแย่ แต่พ่อเขาก็ดูไม่สนใจอะไรเลย ว่าเราว่าเราทำไมไม่ทำงานข้างนอก
      ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยออกไปนะ เราเคย แต่พ่อเราอดข้าว ไม่มีใครหาข้าวให้เขากิน เราทรมารใจมาก คือตอนนั้นที่ออกไปทำงานเพราะ มีน้องเขยที่ไปทำงานต้อง 9 โมงเช้า แต่เราต้องออกจากบ้านตั้งแต่ตี 5 ถ้าเราต้องไปหาข้าวด้วย เราก็ไม่ไหวนะ เลยแบ่งหน้าที่ให้ทางนั้นดูแล แต่วันนั้นน้องสาวเราอยู่โรงพยาบาลเพราะหลานไม่สบาย มีน้องเขยกับพ่ออยู่บ้าน 2 คน พ่อโทรบอกน้องสาวว่าหิวข้าว เป็นลมอยู่บ้าน เราน้องสาวเราก็โทรหาเรา โทรมาว่าเราว่าทำไมไม่หาข้าวให้พ่อกิน เราท้อมาก เราออกไปทำงานอ่า ไม่มีใครช่วยดูแลได้เลย น้องเขยก็อยู่ และผู้ป่วยเบาหวานเขาทานยาควบคุมน้ำตาล อาการน้ำตาลตกเป็นอะไรที่อันตรายมาก ๆ  
    ตั้งแต่นั้นเราก็ดูแลเองมากตลอด งานฟรีแลนของเราก็ต้องมีเวลาทำงาน  พ่อเขาเป็นโรคไต จะมีอาการคันตามตัวแกก็ชอบให้เกา มันส่งผลทำให้เราทำงานไม่ได้มันรบกวนเวลาทำงานเรา เงินก็ได้น้อยลง เราเลยเอาเวลานอนมาทำงาน พ่อเอาได้แค่บ่นว่า ทำงานหามรุ่งหามค่ําแต่ไม่มีเงิน ทำไปทำไมวะ  เราท้อมาก ๆ เงินต้องเอาไปจ่าย ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าประกันสังคมของพ่อ ค่าใช่จ่ายค่าข้าวในบ้าน จะเอาเงินที่ไหนอีก
      บางทีเราก็อยากตายเหมือนกัน เขาไม่เคยให้กำลังใจเรา เราซื้อเตาอบ หัดอบขนมขาย ก็ให้เราเน้นขายถูก ๆ แถมเยอะ ๆ เรามีทุนน้อย ทำแบบนั้นเราเจ๊งแน่  ๆ ตอนนั้นเรามีลูกค้า โต้รุ่งอบขนม แต่พ่อก็อยากให้นวดขา กวนเวลาเราทำงาน เราไม่ทำให้ก็โวยวาย ด่าเรา ต้องยอมไปทำให้จนแกหลับ แล้วไปทำงานต่อ เราไม่ได้นอนเลย เพราะจะส่งลูกค้าไม่ทัน ทำหลายงานมาก ๆ งานที่สามารถดูแลเขาได้ แล้วทำงานไปด้วยได้ ใจเราทำเพื่อเขาทั้งนั้นเลย เราไม่ได้ไปเที่ยวเล่นแบบวัยรุ่นเขาทำกัน มีแฟนยังมีไม่ได้เลย เราต้องแอบคบกัน เราอายุ 25 แล้วเรื่องแค่มีแฟนก็ไม่ควรจะกีกกันหรือเปล่า พ่อควบคุมเราทุกอย่าง เวลาไม่ได้อย่างใจเขา เขาก็จะชอบด่าเราขู่เรา แหกปากโวยวาย ปาข้าวของใส่เรา เราเคยโดนพ่อบีบคอ โดนพ่อต่อยด้วย ตอนนี้เขาเดินไม่ค่อยไหว กึ่งติดเตียง เราก็เป็นคนเช็ดอึ เก็บฉี่ให้เขา ทำทุก ๆ อย่าง งานบ้าน หลาย ๆ อย่าง เราก็ทำ แต่เราไม่เคยดีพอ เราทำทุกอย่างเองไม่ไหวอีกแล้ว ท้อมาก ๆ เรื่องบางเรื่องเราก็รู้สึกว่า เขาทำกับเรามากไปจริง ๆ แต่จะหนี หรือจะทิ้งเขาก็ไม่ได้ เพราะเขาก็เป็นพ่อเรา แล้วก็ไม่มีใครมาทำแทนเราหรือช่วยเราได้เลยค่ะ