เริ่มเรื่องเลยคือ เราได้ออกจากงานเนื่องเราท้อง แล้วงานที่เราทำนั้นมีเป็นโรงงานมีสารเคมีเยอะแล้ว แพ้ บวกกับแพ้ท้องด้วย
เลยต้องออก สามีทำงานขับรถส่งสินค้า ไปต่างจัดหวัด
- เราเลยลาออกกลับมาอยู่ที่บ้านกับแม่ กะว่าลูกเข้าโรงเรียนแล้วเราค่อยกลับไปทำงานใหม่
- ตอนอยู่แรกๆก็ปกติดี(ใจเราไม่ได้อยากกลับมา แต่ไม่มีทางเลือก สามีเป็นห่วงกลัวเราเป็นอะไรไม่มีคนดู)
- พอคลอดลูกเลี้ยงเองคนเดียว 24 ชม. (ไม่เป็นไร ลูกคือลูกของเรา ไม่อยากเป็นภาระคนอื่น) แต่ลูกพี่สาวเราแม่เลี้ยงให้ 24 ชม.
- ปัญหามันเริ่มต้นขึ้นตอนลูกเราได้ขวบกว่าๆ แม่ขอให้เราช่วยดูแลยายที่ป่วยติดเตียง เราก็ช่วยดูบ้าง เพราะเราต้องเลี้ยงลูกเราด้วย
แม่เราก็ไปทำงานสวนของเขาไป พอตอนเย็นเขาก็กลับมาดูยายเอง พอลูดเราเข้าโรงเรียนได้ 3 ขวบ เขาก็ให้เราดูแลยายแบบเต็มๆ เลย
ยายมีลูก 4 คนเป็นผู้ชาย3 คน แม่เราคนเล็ก เราทำทุกอย่าง ป้อนข้าว อาบน้ำ ทำแผล เก็บฉี่ เก็บอึ
- เราเห็นว่าลูกเราก็ไปโรงเรียนได้แล้ว เราควรกลับหปทำงานได้แล้ว พอเราจะกลับไปทำงาน แม่เราก็พูดว่าถ้าอยากไปทำงานก็ดูแลลูกเอาเอง
รับส่งเอาเอง ( แต่ลูกพี่สาวเรา พ่อแม่เรา ช่วยกันดู รับกลับจากโรงเรียน บางวันเราไปรับลูกเรา เราก็ไปรับให้ถ้าพ่อเราไม่ว่าง ( อยู่คนละโรงเรียน)
พี่สาวเราทำงานรับราชการค่ะ เราไม่มีทางเลือก แฟนเราเลยบอกว่าดูลูกไปก่อนลูกยังเล็ก เดี๋ยวค่อยว่ากันตอนลูกโตกว่านี้
- พอเราไม่ได้ทำงาน เราก็มาดูแลยายเต็มระบบเหมือนเดิมเป็นเวลา 2 ปี ลูกชายคนโตของยายเลยให้เงินเดือนเราเดือนละ 3000 บาท
(ลูกยายเราทำงานดีนะคะ รับราชการกัน) เรารับเงินเดือนได้ 6 เดือน ยายเราก็เสีย เราเลยมีความคิดที่จะออกไปทำงาน พอเราทำงานได้ 3 วัน
ลูกเราป่วยไม่มีคนดู เราต้องหยุดงานมาดูลูก โดนที่ทำงานดุด้วย ลูกป่วยหลายวัน เลยตัดสินใจออกจากงาน สามีเลยบอกว่าไม่เป็นไรอยู่ดูลูกไป
นางให้เงินเดือนเราเดือนละ 6000 บาท คอยรับส่งลูกไปโรงเรียน
- แม่เราเห็นเราไม่ทำงานนางให้เราไปช่วยงานในสวน เราก็ไปช่วยบาง เท่าที่พอช่วยได้ ใจเรามีความคิดอยากทำงานข้างนอกมากกว่า เราไม่อยากอยู่ใกล้แม่ ความทรงจำไวเด็กที่มีต่อพ่อแม่ไม่ดี
- หลังๆ แม่ให้เราลงงานแบบเต็มตัว แม่จะให้เงินด้วย เราก็ออาวะระหว่างดูลูกมีรายได้เพิ่มเข้ามา ก็เอา เราตื่นทำงานตั้งแต่ ตี2 (ทำหน่อไม้ต้ม) ทำแบบนี้ทุกวัน 2 คนกับแม่ หลังจากพาลูกไปโรงเรียนแบ้วเราก็กลับมานอน ตื่นเที่ยงเข่สวนต่อ บ่าย3 ไปรับลูกโรงเรียน กลับมาทำสวนต่อถึง 2 ทุ่ม เป็นอยู่แบบนี้ 4 เดือนเต็ม พอหน่อไม้เริ่มน้อย เราก็ตื่นตี 4 ได้ แต่ปัญหาคือ เราได้ค่าแรงวันละ 200-300 บาท แม่ให้เหตุผลว่าช่วยเขาใช้หนี้ก่อน ถ้าใช้หนี้หมดแล้วจะแบ่งให้ แต่ถ้าเราไม่ทวงค่าแรงจากเขา เขาก็ไม่ให้ ลืมบ้างอะไรบ้าง เงินไม่พอบ้าง บางครั้งเขาก็แอบส่งเงินไปให้ลูกชายเขาที่อยู่กรุงเทพฯด้วย(ทำงานแล้ว)
- เราเริ่มไม่ไหว เหนื่อยมากด้วย แถมทำให้เราอารมณ์ไม่ดีใส่ลูกใส่สามีอีก งานบ้านเราทำคนเดียวทั้งหมด (ยกเว้นทำกับข้าว หุงข้าว เพราะแยกครัว)
แล้วแม่เราก็ขี้สงสารเลี้ยงหมา 10 กว่าตัว แมวอีก 5 ตัว (เราต้องเลี้ยงเองคนเดียว) วันไหนเราเหนื่อยมากไม่ได้ตื่นมาเก็บกะบะทราย แมวก็จะอึใส่บ้าน พวกอาหารหมา แมว เราต้องคอยหามาทั้งหมด เงินแม่บ้าง เงินเราบ้าง เราไม่ไหวละ ลูกเราก็โต 7 ขวบแล้วพอช่วยเหลือตัวเองได้แล้วเราก็มีความคิดว่าหางานทำดีกว่า อีกอย่าช่วงสถานการณ์โควิด แฟนเราก็แย่งานก็น้อยลง จากเงินที่เคยให้ 6000 ก็ได้ 2-3000 บาท
แม่เราก็มาพูดว่า คนเรามันเป็นอะไร ชอบอยากไปเป็นลูกน้องเขา ไม่ชอบเป็นนายตัวเอง แล้วแม่เราชอบใช้งานเรา ใช้เราขนดิน ใช้เราเทปูนหน้าบ้าน ใช้เราซ่อมท่อประปา ไม่รู้ล่ะเจอหน้าเราปุ๊บต้องมีเรื่องใช้ ตอนหลังเราไม่ไหวกับเงินที่แม่เราให้บ้างไม่ให้บ้าง เราเลยดิลกับคนรับผักเลยว่า โอนเงินให้เราโดยตรงเลย แล้วแม่เราก็ชอบชมคนอื่นว่าเก่งว่าดีไปหมด พอใช้เราไม่ได้ก็ว่าเรา ไม่สู้งาน แค่งานบ้านที่ทำมันก็เหนื่อยทากแล้ว ไหนจะลูกเรา หมาแมวอีก บางทีแม่เราเขากินอะไรเขาก็จะวางทิ้งไว้เราก็ต้องตามเก็บล้าง บางวันเขาก็ปล่อยให้เราทำงานในสวนคนเดียว เราเดินตัดหน่อไม้คนเดียวเนื้อที่ 10 ไร่ แล้วบ่าย3 ต้องรีบไปรับลูกที่โรงเรียน แล้วก็กลับมาทำต่อ (แม่เราไปช่วยทำครัวงานศพญาติ) เป็นแบบนี้บ่อยมาก แต่กับพี่สาวเราไม่ช่วยอะไรเลย แม่เรานะกลับไปช่วยเหลือ บ้านพี่สาวเราจะทำบุญบ้านใหม่ ก็ไปช่วยเขาทุกอย่าง ปล่อยเราทำงานสวนคนเดียว ตอนนี้เราป่วยเป็นซึมเศร้าแล้ว กินยาไปมันก็ไม่ดีขึ้น เพราะเราต้องเจอกับสถาณการณ์เดิมๆ (พ่อเราก็ไม่ช่วยทำเพราะ เขาแยกกันทำงาน) เราไม่รู้จะทำยังไง อายุก็เยอะแล้ว 40 แล้ว ไม่มีทุน ลงทุนอะไร แฟนเราก็แย่ ไม่เหลือเงินเก็บเลยเครียดมาก เลยมาขอระบายในนี้ เผื่อใครมีแนวทางแนะนำอะไรได้บ้าง ขายของออนไลน์ก็ขายไม่ได้ทุกวัน นานๆจะได้ซักชิ้น 2 ชิ้น ไม่มีเวลาดูแชทด้วยเพราะต้องเข้าสวน ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน ที่จริงมีเยอะกว่านี้พิมไม่ไหวค่ะ
ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ตอนนี้เครียดมากเรื่องครอบครัว
เลยต้องออก สามีทำงานขับรถส่งสินค้า ไปต่างจัดหวัด
- เราเลยลาออกกลับมาอยู่ที่บ้านกับแม่ กะว่าลูกเข้าโรงเรียนแล้วเราค่อยกลับไปทำงานใหม่
- ตอนอยู่แรกๆก็ปกติดี(ใจเราไม่ได้อยากกลับมา แต่ไม่มีทางเลือก สามีเป็นห่วงกลัวเราเป็นอะไรไม่มีคนดู)
- พอคลอดลูกเลี้ยงเองคนเดียว 24 ชม. (ไม่เป็นไร ลูกคือลูกของเรา ไม่อยากเป็นภาระคนอื่น) แต่ลูกพี่สาวเราแม่เลี้ยงให้ 24 ชม.
- ปัญหามันเริ่มต้นขึ้นตอนลูกเราได้ขวบกว่าๆ แม่ขอให้เราช่วยดูแลยายที่ป่วยติดเตียง เราก็ช่วยดูบ้าง เพราะเราต้องเลี้ยงลูกเราด้วย
แม่เราก็ไปทำงานสวนของเขาไป พอตอนเย็นเขาก็กลับมาดูยายเอง พอลูดเราเข้าโรงเรียนได้ 3 ขวบ เขาก็ให้เราดูแลยายแบบเต็มๆ เลย
ยายมีลูก 4 คนเป็นผู้ชาย3 คน แม่เราคนเล็ก เราทำทุกอย่าง ป้อนข้าว อาบน้ำ ทำแผล เก็บฉี่ เก็บอึ
- เราเห็นว่าลูกเราก็ไปโรงเรียนได้แล้ว เราควรกลับหปทำงานได้แล้ว พอเราจะกลับไปทำงาน แม่เราก็พูดว่าถ้าอยากไปทำงานก็ดูแลลูกเอาเอง
รับส่งเอาเอง ( แต่ลูกพี่สาวเรา พ่อแม่เรา ช่วยกันดู รับกลับจากโรงเรียน บางวันเราไปรับลูกเรา เราก็ไปรับให้ถ้าพ่อเราไม่ว่าง ( อยู่คนละโรงเรียน)
พี่สาวเราทำงานรับราชการค่ะ เราไม่มีทางเลือก แฟนเราเลยบอกว่าดูลูกไปก่อนลูกยังเล็ก เดี๋ยวค่อยว่ากันตอนลูกโตกว่านี้
- พอเราไม่ได้ทำงาน เราก็มาดูแลยายเต็มระบบเหมือนเดิมเป็นเวลา 2 ปี ลูกชายคนโตของยายเลยให้เงินเดือนเราเดือนละ 3000 บาท
(ลูกยายเราทำงานดีนะคะ รับราชการกัน) เรารับเงินเดือนได้ 6 เดือน ยายเราก็เสีย เราเลยมีความคิดที่จะออกไปทำงาน พอเราทำงานได้ 3 วัน
ลูกเราป่วยไม่มีคนดู เราต้องหยุดงานมาดูลูก โดนที่ทำงานดุด้วย ลูกป่วยหลายวัน เลยตัดสินใจออกจากงาน สามีเลยบอกว่าไม่เป็นไรอยู่ดูลูกไป
นางให้เงินเดือนเราเดือนละ 6000 บาท คอยรับส่งลูกไปโรงเรียน
- แม่เราเห็นเราไม่ทำงานนางให้เราไปช่วยงานในสวน เราก็ไปช่วยบาง เท่าที่พอช่วยได้ ใจเรามีความคิดอยากทำงานข้างนอกมากกว่า เราไม่อยากอยู่ใกล้แม่ ความทรงจำไวเด็กที่มีต่อพ่อแม่ไม่ดี
- หลังๆ แม่ให้เราลงงานแบบเต็มตัว แม่จะให้เงินด้วย เราก็ออาวะระหว่างดูลูกมีรายได้เพิ่มเข้ามา ก็เอา เราตื่นทำงานตั้งแต่ ตี2 (ทำหน่อไม้ต้ม) ทำแบบนี้ทุกวัน 2 คนกับแม่ หลังจากพาลูกไปโรงเรียนแบ้วเราก็กลับมานอน ตื่นเที่ยงเข่สวนต่อ บ่าย3 ไปรับลูกโรงเรียน กลับมาทำสวนต่อถึง 2 ทุ่ม เป็นอยู่แบบนี้ 4 เดือนเต็ม พอหน่อไม้เริ่มน้อย เราก็ตื่นตี 4 ได้ แต่ปัญหาคือ เราได้ค่าแรงวันละ 200-300 บาท แม่ให้เหตุผลว่าช่วยเขาใช้หนี้ก่อน ถ้าใช้หนี้หมดแล้วจะแบ่งให้ แต่ถ้าเราไม่ทวงค่าแรงจากเขา เขาก็ไม่ให้ ลืมบ้างอะไรบ้าง เงินไม่พอบ้าง บางครั้งเขาก็แอบส่งเงินไปให้ลูกชายเขาที่อยู่กรุงเทพฯด้วย(ทำงานแล้ว)
- เราเริ่มไม่ไหว เหนื่อยมากด้วย แถมทำให้เราอารมณ์ไม่ดีใส่ลูกใส่สามีอีก งานบ้านเราทำคนเดียวทั้งหมด (ยกเว้นทำกับข้าว หุงข้าว เพราะแยกครัว)
แล้วแม่เราก็ขี้สงสารเลี้ยงหมา 10 กว่าตัว แมวอีก 5 ตัว (เราต้องเลี้ยงเองคนเดียว) วันไหนเราเหนื่อยมากไม่ได้ตื่นมาเก็บกะบะทราย แมวก็จะอึใส่บ้าน พวกอาหารหมา แมว เราต้องคอยหามาทั้งหมด เงินแม่บ้าง เงินเราบ้าง เราไม่ไหวละ ลูกเราก็โต 7 ขวบแล้วพอช่วยเหลือตัวเองได้แล้วเราก็มีความคิดว่าหางานทำดีกว่า อีกอย่าช่วงสถานการณ์โควิด แฟนเราก็แย่งานก็น้อยลง จากเงินที่เคยให้ 6000 ก็ได้ 2-3000 บาท
แม่เราก็มาพูดว่า คนเรามันเป็นอะไร ชอบอยากไปเป็นลูกน้องเขา ไม่ชอบเป็นนายตัวเอง แล้วแม่เราชอบใช้งานเรา ใช้เราขนดิน ใช้เราเทปูนหน้าบ้าน ใช้เราซ่อมท่อประปา ไม่รู้ล่ะเจอหน้าเราปุ๊บต้องมีเรื่องใช้ ตอนหลังเราไม่ไหวกับเงินที่แม่เราให้บ้างไม่ให้บ้าง เราเลยดิลกับคนรับผักเลยว่า โอนเงินให้เราโดยตรงเลย แล้วแม่เราก็ชอบชมคนอื่นว่าเก่งว่าดีไปหมด พอใช้เราไม่ได้ก็ว่าเรา ไม่สู้งาน แค่งานบ้านที่ทำมันก็เหนื่อยทากแล้ว ไหนจะลูกเรา หมาแมวอีก บางทีแม่เราเขากินอะไรเขาก็จะวางทิ้งไว้เราก็ต้องตามเก็บล้าง บางวันเขาก็ปล่อยให้เราทำงานในสวนคนเดียว เราเดินตัดหน่อไม้คนเดียวเนื้อที่ 10 ไร่ แล้วบ่าย3 ต้องรีบไปรับลูกที่โรงเรียน แล้วก็กลับมาทำต่อ (แม่เราไปช่วยทำครัวงานศพญาติ) เป็นแบบนี้บ่อยมาก แต่กับพี่สาวเราไม่ช่วยอะไรเลย แม่เรานะกลับไปช่วยเหลือ บ้านพี่สาวเราจะทำบุญบ้านใหม่ ก็ไปช่วยเขาทุกอย่าง ปล่อยเราทำงานสวนคนเดียว ตอนนี้เราป่วยเป็นซึมเศร้าแล้ว กินยาไปมันก็ไม่ดีขึ้น เพราะเราต้องเจอกับสถาณการณ์เดิมๆ (พ่อเราก็ไม่ช่วยทำเพราะ เขาแยกกันทำงาน) เราไม่รู้จะทำยังไง อายุก็เยอะแล้ว 40 แล้ว ไม่มีทุน ลงทุนอะไร แฟนเราก็แย่ ไม่เหลือเงินเก็บเลยเครียดมาก เลยมาขอระบายในนี้ เผื่อใครมีแนวทางแนะนำอะไรได้บ้าง ขายของออนไลน์ก็ขายไม่ได้ทุกวัน นานๆจะได้ซักชิ้น 2 ชิ้น ไม่มีเวลาดูแชทด้วยเพราะต้องเข้าสวน ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน ที่จริงมีเยอะกว่านี้พิมไม่ไหวค่ะ