เรื่องของ จขกท. อาจจะเป็นวิทยาทานให้หลายท่านว่า อย่าหาทำครับ
คนที่เป็นฝ่ายถูกกระทำไม่ได้สนุกด้วย และเหมือนไปสร้างบาปให้เค้าครับ สุดท้ายคนที่อาจรู้สึกผิดไปตลอดคือตัวคุณเองครับ
 
ตอนนี้ผมตกอยุ่ในสถานการณ์ลำบาก ไปทำงานทุกวัน หาความสุขไม่ได้เลยครับ
รักของผมเริ่มต้นกับสาวคนละแผนก อยู่คนละชั้นกัน แต่ด้วยหน้าที่ทำให้ผมต้องไปดีลงานกับเธอบ่อยๆ
มีคนเชียร์หลายคน แรกๆ ผมไม่ได้คิดอะไรหรอกผมก็คุยอยู่หลายคนนะตอนนั้น แล้วก็มีสาวที่ผมรู้จักกันมานานไปไหนมาไหนด้วยอยู่แล้ว
ผมก็เห็นขำๆ ก็แกล้งหยอดๆ หาทางไปใกล้ชิดเพื่อความสะดวกในงานล้วนๆ ครับ
สาวเจ้าก็ดูหยิ่งซะเหลือเกิน แต่หลังๆ มา เอ...ไม่รู้ยังไวเหมือนจะเล่นด้วย ชอบขอความช่วยเหลิอ ทั้งที่ปกติไม่ค่อยใช่แนวที่จะเอ่ยปากขออะไรใครง่ายๆ 
ผมกลัวว่าจะคิดเข้าข้างตัวเองเกินไป
ก็เลยแกล้งลองใจเธอต่างๆ นานา ผมก็ยังสนุกๆ กับเธออยู่ครับ
ระหว่างนั้นก็ศึกษาแอบเธอไปเรื่อยๆ เธอน่ารักมากครับ ออกแนวหญิงเก่ง แต่ปากไม่ตรงกับใจ 
ผมก็มานั่งคิดว่า ทำไมถึงรู้สึกดีกับคนๆนึงขนาดนี้ อยากเห็นเค้าบ่อยๆ ถ้าได้เจอกันทุกวันก็คงดี เวลามีกิจกรรมของบริษัท
ผมก็จะคอยสืบว่าเธอไปไหม ถ้ามีเธอและงานผมปลีกมาได้ผมก็จะเนียนเข้าอบรม เข้าโครงการด้วยทุกครั้ง 
แบบแค่ได้ไปด้วย นั่งห่างกันก็รู้สึกดีมากแล้วครับ

ตอนที่ผมรู้สึกอยากจริงจังกับเธอมากกว่านี้ ตอนนั้นผมเว้นระยะ และหยุดคุยเล่นกับผู้หญิงคนอื่นหมดเลยนะครับ
และเหมือนกามเทพเข้าข้าง ผมมีโอกาส ย้ายแผนก มาชั้นเดียวกันกับสาวที่ปิ๊ง
และด้วยงาน ก็มีลักษณะคล้ายๆ เดิมคือยังไงก็ต้องคุยกันบ่อย ที่เปลี่ยนไปคือ มีโอกาสเห็นเธอมากขึ้น
ผมพยายามดูว่าเธอชอบอะไร ไม่ชอบอะไร พยายามช่วยเหลือทุกครั้งที่ไม่ได้ร้องขอ ซึ่งสาวเจ้าก็ขี้เกรงใจไปอีก
และผมมีน้ำใจกับทุกคนครับ 
ถ้าผมเดินผ่านแผนกเค้า ก็ได้แอบมองทุกวัน
จนเธอคงสงสัยมั้ง แต่ก็ไม่พูดอะไร แต่ผมก็กลัวเธอรู้ นอกเวลาจะไม่เคยติดต่อเค้าไปเลยครับ 
และผมออกตัวไปก่อนแล้วว่าเราเป็นพี่น้องกันมีอะไรก็พูดคุยกันได้ เพราะกลัวเธอจะอึดอัด

แต่นานวันเข้า ไม่รู้ทำไมนะครับผมยิ่งรู้สึกชอบเธอมากขึ้น ผู้หญิงธรรมดา ง่ายๆ ที่ผมยิ่งมองยิ่งหลง 
จะว่าไปในออฟิศมีผู้หญิงสวยๆ สมัยใหม่ที่นี่เยอะครับ  บางคนก็ช่างพูดช่างคุย บางคนก็อ่อยเปิดเผย
แต่สำหรับผม เธอดูน่าทะนุถนอมและสวยที่สุดเสมอ (บางวันแอบเห็นหน้าสดเธอด้วยนะครับ หน้ามันๆ เยิ้มๆ ก็น่ารักสำหรับผมนะ)

ความกลุ้มใจของผมครั้งนี้เหตุมันเกิดที่ว่า ก่อนหน้านี้ไม่นาน ผมอาจจะไปเผลอโป๊ะเเตกเข้าละเธอจับได้ว่าตลอดมา
ที่ผมคอยแหย่เธอหลายๆ อย่าง สร้างสถานการณ์บ้าง แอบให้เธอโมโหใส่บ้าง
เพียงแค่อยากรู้ว่ามีใจให้ผมบ้างไหม และก็ด้วยรู้จักกันไม่นาน ผมก็ไม่อยากเร่งเร้าอะไรเธอ ก็เลยทำกับเธอแบบนั้น
สองปีครับ... ที่ผมทำแบบนี้มาตลอด 
พอเธอรู้เท่านั้นแหละ
เหมือนฟ้าผ่าเลยครับ
เธอแทบไม่คุยกับผมเลยครับ หน้าผม ก็ไม่อยากจะมอง เธอโกรธมากที่ผมทำกับเธอเป็นเรื่องสนุก 
และรู้สึกโดนทำร้ายจิตใจมาก เห็นว่าเธอเป็นตัวอะไร 
แต่เธอก็ไม่ได้บอกว่าเธอคิดยังไงกับผม 
และล่าสุดเลย ผมสืบมาว่ามาว่า ไม่กี่เดือนเธออาจจะลาไปเรียนต่อครับ ซึ่งอาจจะเป็นหนึ่งปีหรือสองปี 
คือผมไม่อยากเสียเค้าไปครับ กลัวไม่ได้เจออีก ไม่อยากจากกันด้วยความโกรธและคลุมเครือ
ผมก็ไม่รู้นะ จากชอบมันเป็นความรักตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
ที่กลัวที่สุด คือกลัวเค้าไม่ให้อภัย ไม่อยากให้เค้าเกลียด
ผมมีแค่เค้าคนเดียวครับ ผู้หญิงที่ผมรู้สึกอยากพัฒนาความสัมพันธ์ไปลึกซึ้งกว่านี้ แบบที่หาไม่ได้ที่ไหนแล้วครับ
และผมยินดีรับผิดทุกข้อที่ทำไป
และเค้าเป็นเหมือนจะเป็นคนใจอ่อน เท่าที่ผมรู้จักกับตัวเอง จริงๆ เธอใจเเข็งมากก กกกกกกก
ผมผิดไปแล้วครับ
จะให้เลิกรักเค้า ไม่ครับ ผมมั่นใจว่าเจอคนที่ผมต้องการแล้ว  
ผมไม่ได้จะมาเล่นๆ กับเธอเลย สำหรับผมมันเป็นวัยที่จะพัฒนาไปสู่ความเป็นครอบครัวแล้วครับ
แต่ผมยังหาโอกาสดีๆ ขอโทษเธอไม่ได้เลย 
ผมไม่อยากให้มันพัง เพราะนิสัยของผมเอง และผมจะไม่โทษแก๊งเพื่อนๆ ของผมที่คอยแนะนำผมด้วย
เพราะสุดท้าย จะทำอะไร ผมเป็นคนตัดสินใจเอง
ผิดไปแล้วครับ
ผมควรง้อเค้ายังไงดีครับ

ว่าได้แต่อย่าแรงนะครับ 
ขอให้ทุกคน ที่มาเมนต์มีความรักที่สดใสชื่นบาน
ขอบคุณมากๆๆ ครับ