กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกทั้งตั้ง เนื่องจากเป็นปัญารบกวนใจมาพักใหญ่จึงอยากขอความคิดเห็นหรือแนวทางการแก้ไขจากชาวพันทิปทีค่ะ
  เกริ่นก่อนนะคะว่าออกจากบ้านมาตั้งแต่อายุ 18 มาทำงานในกรุงเทพค่ะ เวลาผ่านไปหลายสิบปีแล้ว ส่งเงินให้กับทางบ้านตลอดอาจจะมากบ้างน้อยบ้างตามกำลังค่ะ
  เมื่อไม่นานมานี้ มีการติดต่อจากญาติๆว่าอาการคุณแม่ค่อนข้างไม่สู้ดีเลยกลับไปดูใจแก คุณแม่มีกำลังใจที่ดีเลยฟื้นตัวไวออกจากห้อง icu ได้ค่ะ ซึ่งก็เป็นเรื่องน่าดีใจมากๆ แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าคุณแม่แกนอนติดเตียงค่ะอาจจะตลอดช่วงอายุของแกเลย
  ตอนแรกๆพี่ๆน้องๆก็มาล้อมวงช่วยกันดูแล ผลัดเวรกันดู ไม่จ้างคนเน้นดูกันเองค่ะ เราเองก็ยังไม่ได้กลับกรุงเทพกะจะช่วยพี่น้องดูแลแม่ไปก่อน ก็โอเคแฮปปี้ดีค่ะ แต่พอผ่านไปอาทิตย์นึงจากที่ช่วยๆกันดู 4-5 คน หายค่ะหายยยยไปทีละคน กลับไปทำงานบ้าง ไปเลี้ยงหลาน ไปสังสรรค์กับเพื่อนบ้าง ลูกชายไม่เคยต้องดูอะไรอยู่แล้วล่ะค่ะ กลายเป็นจากที่รับปากว่าจะช่วยกันดูเหลือแต่เราดูคนเดียวทั้งวัน 
  เรื่องราวก็ประมาณนี้ค่ะ ทุกคนคิดว่าเราควรทำยังไงกับชีวิตต่อดีคะ เราดีใจที่ได้ดูแลแม่นะ แต่มันเป็นการดูแลเเบบไม่มีกำหนดแล้วเหมือนมีแค่เรา บอกตรงๆว่ารู้สึกเคว้งค่ะ ทำอะไรไม่ถูกพอญาติๆค่อยๆถอนตัวไป อยู่แต่บ้านนั่งเฝ้าตลอดไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ พี่น้องก็มีมาดูบ้างแต่ก็ 2 ทุ่มอ่ะค่ะดูแป๊บเดียวก็เข้านอนไปแล้ว ส่วนตัวก็มีครอบครัวอยู่ที่กรุงเทพค่ะแล้วก็ยังต้องให้ที่บ้านส่งเงินมาให้อยู่ เราควรทำหน้าที่นี้ต่อ หรือคุยกับพี่น้อง หรือว่ายังไงดีคะ ขอคำปรึกษาทีค่ะ