สวัสดีค่ะทุกคน เราอายุ18นะคะ เราอยากถามทุกคนว่าเราควรทำยังไงกับเรื่องนี้ดี คือทางบ้านเราเป็นบ้านที่เกือบจะยากจนค่ะ เราไม่แน่ใจเหมือนกันว่าอย่างบ้านเราเรียกจนไหม แต่ตอนเราขึ้นม.2 แม่ก็ให้เราออกไปทำงานหาเงินจ่ายค่าเทอมเองแล้วค่ะ ในตอนนั้นเราก็มีคำถามในใจนะคะว่าทำไมเด็กอย่างเราต้องไปทำอะไรแบบนั้นด้วย คือในส่วนตัวเราคิดว่าถ้าเงินนั้นเป็นของเราทั้งหมดเราคงไม่น้อยใจอะไรมาก แต่แม่ของเราดันแบ่งขอเงินของเราให้ไปช่วยพี่สาวจ่ายค่าเน็ตบ้าน แต่พอช่วงมีโควิดเราก็ไม่ได้ทำงานค่ะ กลับมาทำอีกทีตอนม.4 เราก็ไปหาสมัครงานเองเพราะรู้สึกไม่อยากเป็นตัวภาระ แต่พอเราได้งาน แม่ก็มาบอกให้เราช่วยพี่สาวออกค่าน้ำบ้าน ตอนนั้นเราก็ได้แค่ติดในใจว่าเงินนั้นเราควรแบ่งช่วยจริงๆใช่ไหม เพราะในส่วนตัวคือเราแค่คิดว่าไม่ใช่แม่กับพี่หรอที่ควรจะเลี้ยงดูเรา คือไม่ให้เงินเรา เราไม่ว่าอะไร แต่ดันมาเอาเงินเราไปอีก เราทำงานเพื่อจ่ายค่าเทอมและค่าเดินทางไปรร.ไหนจะค่าอาหารในแต่ละวันอีก และอีกเรื่องคือเรามีเงินเก็บอยู่1หมื่นค่ะ ก่ะว่าจะลองลงทุนทำอะไรสักอย่างให้มีผลตอบแทนกลับมา เราเลยลองปรึกษาแม่ ตอนแรกเขาก็ไม่ให้ทำค่ะบอกว่าทำไปเดี๋ยวก็เจ๊ง แต่เราก็พยายามอธิบายจนเขายอมค่ะ จนถึงวันที่เราจะไปถอนตังออกมา แม่เราดันบอกว่าขอเงินส่วนนั้นเอาไปให้พี่ชายขายของก่อน และเราผู้ที่เป็นเด็ก (เด็ก=ห้ามเถียงผู้ใหญ่) เงินเราในตอนนั้นก็กลายเป็นของพี่ชายไปเลย และเราก็ไม่กล้าทวงด้วย คนอื่นๆเอาแต่บอกว่าแม่รักเราที่สุด แต่ในความคิดเราคือแม่รักพี่ๆมากกว่าเราค่ะ เราไม่เคยได้ยินคำให้กำลังใจหรือกอดอุ่นๆจากแม่เลย เรารู้สึกเหมือนเป็นคนอื่นในครอบครัวมากค่ะ
เราควรทำยังไงให้แม่รับรู้ดีคะ เราเคยลองบอกแล้วแต่กลายเป็นว่าเขาโกรธเราไปเลยค่ะ เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆ