กับคนนอกดีมากๆ เขาให้ทำอะไรก็ทำให้หมด ถามอะไรก็ช่วยหาคำตอบ ถามซ้ำถามซากไม่เข้าใจ ก็ไม่โมโห บอกเข้าใจเขา
แต่กับเราคนใน ถามซ้ำก็หาว่าไม่จำ สอนแล้วก็บอกทำไมเข้าใจยาก ไม่เคยเข้าใจอะไรเราสักอย่าง มีแต่ถามว่าทำไม....ทำไม  ทำไม   ชอบทำอะไรที่เราไม่ชอบทั้งที่เราบอกแล้วว่าไม่ชอบตกลงกันแล้ว เช่น ไปเที่ยวไม่นอนรวมกับคนอื่นนะ โอเคตกลง แต่สุดท้ายไปจองนอนรวมไม่บอกเรา มัดมือชก เราไม่ชอบนอนกะคนไม่สนิท นอนไม่หลับ ไม่เป็นสะดวกและไม่เป็นส่วนตัว  ,เขาชวนไปบ้านเพื่อนของเขา เวลาไปจะมีกิจกรรมทำกัน เราเป็นคนไม่ชอบทำกิจกกรรมพวกนั้น เช่น เล่นเกมส์ เล่นทายสิ่งของ ก็บังคับให้ไป พอเราไปก็บังคับให้เล่นกิจกรรม ทั้งที่เราบอกแล้วว่าไม่ชอบ ไม่อยากเล่นก็จะส่งสายตามาว่าต้องเล่น  ทำไมเขาถึงเห็นความทุกข์ของเราเป็นเรื่องไม่ทุกข์ของเขาคะ ทุกเรื่องค่ะ
ล่าสุดเราปรึกษาก็บอกเราว่าซื้อของออนไลน์ยังซื้อเองได้ เราก็อ้าว ก็อันนั้นเรามั่นใจในการซื้อว่าขั้นตอนมันเป็นแบบนี้ๆกดไปที่อันนี้ แต่อันที่ถามคือไม่มั่นใจเลยขอคำปรึกษาก็มาเหวี่ยงบอกต้องทำให้ทุกอย่างเลยรึไง ปกติเวลาเราทำอะไรเองจะชอบว่าทำไมไม่ปรึกษา พอปรึกษาบอกจะให้ทำให้ทุกอย่าง พูดดีดีก็ได้ ตอนนั้นว่างหรือไม่ว่าง รอว่างค่อยตอบก็ได้ พูดคำเดียวก็เข้าใจว่าติดงานหรืออะไรก็แล้วแต่ 
เขาทะเลาะกับที่บ้าน เราก็ปลอบ พอปลอบแทนที่จะขอบคุณ ดันมาว่าเราด้วยซะงั้น ว่าเราก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน ตอนนั้นนี่คือ ขอคำปลอบคืนเถอะ
รักคนนอกมากกว่าคนในนะ แต่มีอะไรให้ช่วยแปลกดันนึกถึงเราคนแรก รู้สึกบั่นทอนจิตใจมากเลยค่ะตอนนี้ เรื่องอื่นไม่มีปัญหาอะไรนะคะ มีแค่เรื่องคำพูด
เวลาเขาอยากทำอะไรเราไม่เคยห้ามนะคะ อยากทำก็ทำ แต่แค่เราขอไม่ทำด้วย ก็มักจะไม่ยอม จะให้ทำด้วยตลอด ทั้งที่รู้ว่าเราไม่ชอบสิ่งนั้นๆ