สวัสดีครับผมชื่อเพชร อายุ19 ปัจจุบันยังไม่มีงานประจำทำเลยครับ นอนอยู่กับพ่อแม่ในห้องเช่า
คือผมไม่มีความภูมิใจหรือมั่นใจในตัวเองเลยครับ ไม่ว่าจะทำอะไรสำเร็จหรือคนรอบข้างชมเท่าไหร่ ก็ไม่มีความสุขเลย มันรู้สึกเหมือนพวกเขาโกหกมากกว่า

แล้วพอตกดึกความคิดเรื่องอนาคตก็จะเข้ามาในหัวตลอดจนนอนไม่หลับ
ผมกลัวการอยู่คนเดียวตลอดชีวิตมาก

ผมลองนั่งสมาธิ เขียนบันทึก งานอดิเรก ออกกำลังกาย รับยาจากหมอ เข้าร่วมกิจกรรมที่กศร. แต่สุดท้ายผมจะวนมาเครียดตอนกลางคืนเหมือนเดิม ผมบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่ด้วยซ้ำแต่พวกเขาไม่สนใจผมจริงๆ สิ่งที่ผมถูกมองคือ เรียกร้องความสนใจเอาแต่ใจ
ผมก็แอบเข้าข้างตัวเองนะ คือผมผลการเรียนไม่ได้แย่ และไม่ได้ใช้เงินฟุ่มเฟือยด้วยซ้ำ งานพาร์ทไทม์ผมก็ทำ

สิ่งที่แย่ที่สุดสำหรับผมคือการ ไม่กล้าเข้าสังคม ผมเห็นตาพวกเขาเหมือนรังเกียจผมตลอดเวลาเลย ในใจลึกๆคือผมอยากมีเพื่อนมีแฟนเหมือนคนอื่นเขานั่นแหละ

ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวประหลาดทุกครั้งพอจะออกไปข้างนอก ตั้งแต่เด็กสิ่งที่ผมได้ยินคือ ลิง ป่วย เด็กเอ๋อ เด็กปัญญาอ่อน ลาว คำดูถูกเหล่านี้มาจากคนในครอบครัวผมด้วยซ้ำบางครั้ง
ยิ่งโตยิ่งได้ยินเยอะขึ้นมัน มากมายจริงๆ  

หลักๆคือผมอยากแก้ปัญหาเรื่องความมั่นใจนั้นแหละครับ ก็แอบคิดนะว่าผมไม่ได้น่าเกลียดขนาดนั้น มันก็มีคนทักมาจีบบ้างแต่ส่วนมากจะอายุ40+ส่วนใหญ่ผู้ชายด้วยนะ

อยากได้แนวทางเปลี่ยนชีวิตเน่าๆอันนี้ ผมพยายามพึ่งตัวเองมาตั้งแต่เด็กแล้วจริงๆ แต่ทุกอย่างเหมือนเดิมและแย่ลงด้วยซ้ำ
หรือต่อให้โทษตัวเองหรือใครเท่าไหร่ก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้เลย