สวัสดีค่ะหนูกำลังจะขึ้นม.1หนูต้องทำยังไงดีคะ หนูกลัวคนอื่นไม่รักค่ะ
ทุกวันนี้ไม่กล้าบอกใครเลยว่าตัวเองทำอะไรบ้างอยากคุยนะอยากพูดนะอยากเป็นตัวของตัวเองรู้สึกว่าเศร้านะเบื่อนะท้อนะแต่ทำอะไรไม่ได้ไม่มีคนคอยให้ความปรึกษามีคนรัมั้ยยังไม่รู้เลยเพื่อนก็ไว้ใจไม่ได้ไม่มีใครเข้าใจบ้างเลยค่ะมีแต่คนไม่เข้าใจชอบว่าชอบดูถูกไม่กล้าสู้หน้าใครกลัวความอับอายกลัวคนเกลียดกลัวคำวิจารณ์กลัวทุกอย่างอยากไปเรียนที่ดีๆก็ยากไม่มีคนสนับสนุน ใครก็ไม่เข้าใจทำอะไรก็ไม่ได้
พยายามแล้วนะแต่มันไม่ได้มันกลัวมันยากเกินไปคิดว่าคำที่มาบลูลี่อะค่ะคนว่าไม่เจ็บหรอกแค่คิดถึงคนโดนว่าบ้างสิ
ถ้ามันเป็นไปได้ก็อยากตายๆไปถ้าไม่มีเราคงจะดีกว่านะ
แต่ก็คิดนะว่าตายไปพ่อแม่จะคิดถึงเรามั้ยจะมีคนมางานเราเยอะมั้ยไม่อยากให้เศร้าไม่อยากให้คนอื่นร้อง เรากลัวเรากลัวว่าจะเจ็บเองเราไม่เข้าใจ
ว่าทำไมต้องคิดถึงใจคนแบบนั้น
รู้แค่ว่าเรากลัวกลัวคนไม่รักกลัวมากนะที่เป็นจุดด้อย
พยายามเรียนพยายามเรียนเก่งแต่พอมาได้ที่สองก็ว่า  ทำได้แค่นี้เหรอ  
ถ้าวันไหนเรารวยเรามีเงินพอเราจะชดใช้ให้แต่เราจะไม่มาให้เห็นหน้าอีกเราขอมีเเต่พ่อและแม่ก็พอเรากลัวเจ็บกว่านี้   เรากลัวว่าจะเป็นโรคซึมเศร้านะแต่ก็ไม่กล้าบอกไม่กล้าพูดหนูกลัวหนูกลัวคำพูดคนแล้วหนูต้องทำยังไงเหรอคะหนูแค่กลัวคนไม่รักหนูกลัวมากหนูไม่มีใครให้พึ่งพาเลยหนูแค่อยากรู้
หนูมีข้อเสียอยู่นะคือเวลาหนูเครียดหนูจะกินและก็จะอยู่คนเดียวบางทีหนูก็โกธรก็เกลียดคนอื่นแล้วตัวเองบ้างนะ
                     หนูต้องทำยังไงคะ