หนูน้าเข้ามาแพ็คของที่นีต่อมาคนขายเข้าลาออกตอนคนขายยังไม่ออกหนูเคยเรียนรู้การการกับเขแล้วก็ตั้งใจฟังตลอด และมีคืนหนึ่งหนูตัดสินใจขายดู หนูก็ขาบได้600ประมาร2ชั่วโมงกว่า หนูแพ็คของและฝึกมาเรื่อยๆ มันเป็นที่ทำงานแบบถ้าเป็นวันรุ่นแบบหนูคือไม่โอเคและไม่เคยมีความสุข แต่คิดมาว่าเพื่ออนาคต คือพอคนไลฟ์ออก
เขาก็พูดกับเลยว่าคนทำงานแบบหนูเยอะเขาจะเอามาตอนไหนก็ได้แต่คนไลฟ์ยาก เขาเลยให้หนูไลฟ์เลย หนูเป็นคนนิสัยชอบความเงียบสงบไม่ชอบปาร์ตี้แต่เขาเขพับเขาบากินทุกอย่างหนูเคยลองกินกับเขาครั้งหนึ่งหนูไม่ชอบแบบนี้ เขาทำงานแบบผู้ใหญ่ส่วนหนูความคิดเด็กประสบน้อยแต่อยากพัฒนาก็เลยน   
 ีที่นี้ได้เงินเดือน1100 ค่าคอม10%เยอะค่าค มนั้นแหละ
ขายได้270000ถึง400000ค่าคอม5%ขายได้600000ได้10% มีคนมาสมัครเยอะมากแต่ไม่มีไครอยู่ได้มันเป็นงานยากต้องทักษะเยอะ คนที่มีประสบการณ์ขายมาก่อนก็ยัง ทำไม่ได้

เขาพาไปเที่ยวคุยเรื่องงานตลอด และตอนเขาคุยกันเหมือนหนูไม่ได้อยู่ด้วยอย่างเช่นวันนี้เขาด่าและว่าหนูต่อหน้าต่อตาแต่กับไม่มองหน้าหนูหันไปคุยกันเอง ้เขาบอกว่าหนู พุ่งช่าน ขี่กลัว เกลงใจ เขาไม่ชอบหนู หนูทำหน้าบึ้งบ่อย มันมีเพื่อนหนูคนหนึ่งนางขาบของเก่งเป็นคนตัดสินใจไรแน่นอนไม่ไรที่นางต้องคิดนอกจากเงินเขาชอบเปรียบเทียบ แล้วบอกว่าเพื่อนหนูว่าลูกกูส่วนอีนี้ไม่ไช่ ฉันชาบคนแบบแก ส่วนคนอื่นอยากไปไหนก็ไปพูด้ช่งเหมือนไล่ทุกคำพูด หนูเลยหาโอกาสไปนั่งคนเดียวสักพัก หนูเดินกลับไปที่นั้นเหมือนเดิมเขาก็พูดนักขึ้นอีก จนหนูกลั้นนํ้าตาไม่อย่ดูมันทั่งเจ็บและเหมือนไม่เกียญแต่หนูเขาใจว่าเขาอยากใให้หนูเติมโต เขาก็บอกว่าอยู่แบบนี้ไม่มีทางเติบโต ออกไปเลยจร้า พรุ่งนี้กูให้ตังจร้า แล้วพี่ผู้ชายอีกคนก็สอนหนูดีโฉบเข้าใจ แต่มีผู้หญิงดึงหนูดิวตลอด หนูร้องตลอดมันหยุดไม่ได้หนูโมโหมากที่เก็บความรู้สึกไม่อยู่ เขาก็ความว่าจะหยูหรือจะไป ตอนนั้นหนูเลยตอบไปว่า ไปค่ะ 
สักพักเขาถามอีก อยู่หรือไปไปตัดสินใจ 
ตอนนี้หนูไม่รู้ว่ามันทำอนาคตหนูดีแต่ต้องแบบนี้ตลอดหรอ แล้วหนูต้องเลือกอาไร หนูไปงานอื่นหนูว่าไม่อดแนะนอนเหมือนกัน

หนูอายุ17เดือนตุลาปีที่ผ่านมา หนูเข้าใจว่าอายุไม่เกี่ยวแต่หนูอยากให้ทุกคนที่อ่านเข้าใจว่าถ้าเขียนไรไม่ทุกใจอย่าเพิ่งตัดสินหนูเพราะว่าามันเป็นมุมมองคงหนู🙏