นิทานเรื่องผีกองกอย,

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งชื่อ "คำผาน" อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ใกล้ป่าใหญ่ เขาเป็นคนขยันขันแข็ง ชอบออกหาปลาในลำธาร
อยู่มาวันหนึ่ง คำผานไปหาปลาในลำธารตามปกติ แต่เช้านี้เขารู้สึกแปลก ๆ  บรรยากาศรอบตัวเงียบสงัดผิดปกติ  ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงร้องไห้คร่ำครวญดังมาจากพุ่มไม้
ด้วยความสงสัย คำผานจึงติดตามเสียงร้องไป พบหญิงสาวสวยคนหนึ่งนั่งร้องไห้ใต้ต้นไม้  หญิงสาวมีผิวขาวผ่อง ผมยาวสลวย รูปร่างอ้อนแอ  คำผานรู้สึกสงสารจึงถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้น
หญิงสาวเล่าว่าเธอชื่อ "บัวผัน" เป็นลูกสาวของเจ้าป่า  เธอถูกสาปให้กลายเป็นผีกองกอย  สาปนี้จะคลายลงได้ก็ต่อเมื่อมีชายหนุ่มมาพบและรักเธอ
คำผานรู้สึกเห็นใจบัวผัน  เขาตัดสินใจช่วยเธอ  เขาสัญญากับบัวผันว่าจะดูแลเธอ
บัวผันดีใจมาก  เธอพาคำผานไปยังถ้ำลึกลับในป่า  ถ้ำนี้เป็นที่อยู่ของเธอ
คำผานอาศัยอยู่กับบัวผันในถ้ำ  เขาดูแลเธออย่างดี  ทั้งสองตกหลุมรักกัน
อยู่มาวันหนึ่ง  บัวผันบอกกับคำผานว่า  เธอมีวิธีแก้คำสาป  เธอต้องกินหัวใจของเด็กทารก
คำผานตกใจมาก  เขาไม่ต้องการให้บัวผันทำบาป  เขาพยายามหาวิธีอื่นแก้คำสาป
ในที่สุด  คำผานก็หาวิธีแก้คำสาปได้  เขาต้องไปเก็บดอกไม้ 7 สีจากยอดเขาสูง
คำผานออกเดินทางไปเก็บดอกไม้  เขาเผชิญกับอุปสรรคมากมาย  แต่ด้วยความมุ่งมั่น  เขาสามารถเก็บดอกไม้ครบทั้ง 7 สีได้
คำผานนำดอกไม้มาให้บัวผัน  บัวผันกินดอกไม้แล้วร่างกายของเธอก็กลับมาเป็นปกติ
คำผานและบัวผันแต่งงานกัน  พวกเขามีชีวิตที่ความสุข
คติสอนใจ,
ความรักสามารถเอาชนะอุปสรรคได้
เราควรช่วยเหลือผู้อื่นที่ตกทุกข์ได้ยาก
เราไม่ควรทำบาปเพื่อแลกกับสิ่งใดก็ตาม