ตอนนี้หนูกำลังจะจบมอสี่ กำลังเรียนสายภาษาฝรั่งเศส ซึ่งเป็นอะไรที่ไม่ได้เข้ากับหนูเลย แบบทรมาณมากกว่าจะเรียนแต่ละเรื่องให้ผ่านไปได้เพราะไม่ได้มีความชอบทางด้านนี้ แต่ก็พยายามทำทุกโอกาส ติวเอง หาติวเต้อ อนสเพิ่มเติม ท้าวความอีกเรื่องคือ แม่หนูเป็นคนปากจัด ชอยพูดอะไรรุนแรง ไม่คิด ปากไว เวลาทะเลาะทุกครั้งเราร้องให้หนักมากทุกครั้ง ที่ผ่านมาก็มีพูดตัดกำลังใจหลายรอบ ทำให้อยากเลิกเรียนฝรั่งเศสอยู่หลายครั้ง แต่ก็ฮึดสู้มามีกำลังใจได้
แต่มีวันนึง หนูทะเลาะกับพี่ แล้วพี่พูดออกมาประโยคนึงว่า "ไม่ต้องไปจริงจังตั้งใจเรียนมากขนาดนั้นหรอก เรียนๆไปก้จบ" อาจฟังดูธรรมดา แต่หนูรู้สึกแบบ ทั้งๆที่หนูพยายามทุกอย่าง อดหลับอดนอนติว แล้วมาบอกว่า ไม่ต้องจริงจัง บวกกับหลายๆครั้งที่แท่เคยพูดก่อนหน้า มันเลยยิ่งแบบ ยิ่งทำไมหมดกำลังใจ เหมือนหนูเริ่มไม่มีไฟจะฮึดแล้ว แรกๆมีความฝันว่าในเมื่อมาสายนี้แล้วก็เอาให้สุด อยากไปต่อยอดที่ฝรั่งเศสตอนมหาลัยด้วยไปเลยถ้าเป็นไปได้ เพราะไม่อยากให้เสียเปล่าที่เรียนมา แต่อย่างที่บอกค่ะ ว่าหลังๆมานี้ชีวิตเหมือนไม่มีอะไรยึดเหนี่ยวเราเลย ไม่มีกำลังใจ ไม่อยากจะแม้แต่ไปโรงเรียน ไม่อยากเรียนฝรั่งเศส ไม่อยาก ไปเรียนก็เหม่อลอย สอบก็ไม่ได้ รู้สึกชีวิตมันเละไปหมด อยากขอคำแนะนำจากพี่ๆผู้ใหญ่ที่เคยผ่านแบบนี้มาค่ะ ไม่รู้จะระบายกับใครแล้วจริงๆ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ