คือมันก็ดีเเหละค่ะที่จบ เเต่ตอนนี้เรารู้สึกกลัวว่าถ้าเราจบ ม. ไปเราก็รู้สึกกลัวเเบบคิดมากจริงๆ ว่าเราจะใช้ชีวิตไกลบ้านยังไง จะเอาตัวรอดในสังคมนั้นยังไง
จะเรียนไหวมั้ย? เเล้วเราก็ไม่อยากจะเเยกกับเพื่อนสนิทที่มีไม่กี่คนของเราเลยค่ะ เเล้วต้องมาคิดสภาพที่ไปโรงเรียนอื่น เเล้วไม่มีเพื่อนมันเป็นไรที่ไร้ที่พึ่งสุดๆ
เราเองก็รู้ดีว่ามันต้องอยู่คนเดียวให้เป็นเเต่ สำหรับเราสังคมในชีวิตจริงมันเป็นไรที่อยู่ยากอ่ะค่ะมันเลี่ยง ไม่ได้เหมือนในออนไลน์ที่เรายังเลือกไม่ดูได้ใช่มั้ยคะ เเต่ในชีวิตจริงมันยากกว่าที่คิด พอพ่อเเม่คุยเรื่องจะวางเเพลนเกี่ยวกับมหาลัยให้ มันก็เวียนหัวจะอ้วกใจสั่น ไม่รู้เรียกว่า เเพนิค ได้มั้ยเเต่ก็อยากให้คนที่มีประสบการณ์ มาเล่าให้ฟังหรือเเนะนำหน่อยค่ะ ว่าเอาตัวรอดกันยังไง หรือ สังคมที่ตัวเองเจอเป็นเเบบไหนลองมาเล่าสู่กันฟังได้นะคะ 😞