ผมคบกับแฟนมา5เดือน  กว่า ผมก็เปิดเผยฐานะทางบ้านทุกอย่าง  อาชีพผมทำสวนทำไร่ (ที่ของตัวเองมีใ่ม่ต้องเช่า) เอาของในสวนไปขายในตลาดเอง (มีล้อคเองไม่ต้องเช่า)รายได้ไม่แน่นอน รายได้ทั้งหมดสมทบไปปลูกบ้าน  (ปลูกเองไม่ได้จ้างช่าง)  ช่วงนี้ใช้เงินค่อนข้างเยอะ  ผมอาศัยอยู่กับพ่อแม่ พี่สาวอีก1คน( พี่สาวพิการ )  ส่วนใหญ่ผมเป็นคนทำงานทั้งหมด อยู่แบบพอมีพอกิน  ไม่ได้ร่ำรวย แต่ก็ไม่ถึงกับอด  
ส่วนแฟนผมเป็นคนใต้ เข้ามาทำงานที่ กทม เธอต่างกับผมมาก เป็น ผจก สาขาย่อยของบริษัทแห่งหนึ่ง 
เราเจอกันในโลกออนไลน ผมไปหาเธออาทิตละครั้ง (ขับมอเตอรไซ) ไปกลับประมาน 220กิโล ก็คบกันมาคุยกันมา จนกระทั่ง แม่เธออยากให้เธอย้ายกลับใต้  อีกใจผมอยากให้เธออยู่ที่นี่รอผมสร้างตัวก่อน สัก2-3ปี  แต่อีกใจผม ก็อยากให้เธอกลับไปอยู่กับครอบครัว 
วันนี้ผมเลยอธิบายเรื่องที่บ้านผมอีกหน (รอบนี้ละเอียดมาก)ว่าผมยังไม่พร้อมตรงไหนบ้าง  ติดขัดอะไรยังไงบ้าง ช่วงนี้กำลังทำอะไร   ว่าผมมีรายได้จากอะไรบ้าง ผมมีส่วนได้เงินตรงไหนบ้าง ซึ่งในการขายของแต่ละวัน เงินส่วนนั้น ผมไม่ได้ใช้ส่วนตัวเพราะทางบ้านต้องรวบรวม ไปสร้างบ้าน  ผมจะได้เงินก็ต่อเมื่อพ่อแม่ให้ ครั้งละ300-500 มีแค่พอติดตัว ซึ่งผมก็เก็บมาเรื่อยๆ
และนำเงินส่วนนี้ เอามาใช้ส่วนตัว ใช้เดินทางไปหาแฟน กินอะไรกัน  แฟนก็ช่วยออกด้วย หารๆกัน 
หลังจากผมอธิบาย เธอก็เงียบไป  "เธอบอกว่าในวันที่รักผมมาก ผมกลับบอกว่าผมไม่พร้อมสักอย่าง 
ถ้าไม่พร้อมก็อย่าพาใครเข้ามาในชีวิต" จุกครับ แต่เธอก็พูดถูก ผมยอมรับว่าผมไม่พร้อม และผมก็คิดผิด เพราะผมคิดว่าเธอจะรอผมได้ 
ผมควรทำยังไงดี  ผมไม่กล้าทักกลับไป ไม่กล้าคุย