ตอนนี้หนูอยู่ม.3 เป็นช่วงที่กำลังดื้อเลยค่ะ..หนูแยกแยะออกนะคะว่าอะไรดีหรือไม่ดี แต่สุดท้ายก็พลาดเพราะไม่เพื่อนก็หักห้ามตัวเองไม่ได้  คือวันนี้หนูโดดเรียนไปนั่งเล่นกับเพื่อนแล้วก็แฟนค่ะ..พอช่วงสายๆหนูก็เริ่มอยากกลับบ้าน..เลยบอกเพื่อนว่าจะกลับไปนอนบ้านแล้วนะ เพื่อนก็โอเค แยกย้าย พอกลับบ้านมาก็นอนเล่นชิลๆเลยค่ะ(พ่อเลี้ยงกับแม่เลิกงานช่วงเย็น) สักพักแม่โทรมา ”บอกว่าใครอยู่บ้าน” เราก็แถแต่ไม่รอดค่ะ โป๊ะมาก เลยยอมรับว่าโดดเรียน(นี่ไม่ใช่การโดดครั้งแรกค่ะ) เรารู้ดีค่ะว่าแม่เป็นคนนิสัยแบบไหน แม่เป็นคนโมโหแล้วพาล ไม่ค่อยใจเย็น พูดจารุนแรง แต่เราก็ยอมรับเลยค่ะว่าเขาเป็นแบบนี้ก็เพราะเรา เราขอโทษเขาไปหลายครั้ง เขาก็ผิดหวังในตัวเราแหละค่ะ(ปกติเป็นคนตั้งใจเรียนค่ะ ถึงจะไม่รู้เรื่องบ้างแต่เราก็ทำให้เขาภูมิใจมาตลอด เขาคงหวังกับเราไว้เยอะ) เขาบอกว่าเขาเลี้ยงเราไม่ดี เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ บอกเหตุผลก็แล้ว ขอโทษก็แล้ว เราทำมาเกือบทุกอย่างแต่เขาไม่อยากแม้จะฟังคำพูดเราเลยค่ะ เราเข็ดแล้วจริงๆ เราควรทำยังไงดีคะ