ควรกลับไปขอโทษพ่อมั้ยคะ เราออกมาจากบ้านเพราะไม่อยากทนแล้วค่ะ ตั้งแต่เรียนจบป.6 อยากย้ายโรงเรียนไปเรียนอีกที่ ที่ใกล้บ้านตอนนั้นกำลังจะย้ายบ้านพอดีก็เลยขอพ่อย้าย แต่พ่อไม่ให้ไป พ่อบอกว่าเกรดไม่ดี อยู่นี่เหมือนเดิมนั่นแหละ เราก็ไม่ได้ย้ายแล้วก็ตามเพื่อน ตอนนั้นโกรธพ่อด้วยค่ะ จนออกมาจาก รร. ม.2 ตอนกำลังจะขึ้นเทอม2พอดีค่ะ แล้วผ่านไป1ปี ก็คิดได้ ขอกลับไปเรียน ได้ไปเรียนกศน. ก็ตั้งใจจนเรียน ตอนจบไปเทอมนึงเกรดออกมาดี เอาไปให้พ่อดู พ่อก็บอกโอเคดีแล้ว ก็เรียนต่อ แต่ อยู่มาวันนึงพ่อจะเลิกกับแม่เลี้ยง ซึ่ง เลิกกันตอนนั้นเพราะแม่เลี้ยงไปกู้หมวกกันน็อค กู้นอกระบบ แล้วเขาตามมาทวงถึงบ้าน แล้วพ่อจับได้ว่าเคยขโมยทองพ่อไปขาย วันนั้นพ่อบอกให้เราดูน้อง น้องคือลูกของแม่เลี้ยงกับพ่อค่ะ ตอนนั้นจำไม่ได้ละเราอายุเท่าไหร่น่าจะประมาณ 15-16มั้งคะ น้องอายุประมาณ1-2ขวบมั้ง เราเลี้ยงเด็กไม่เป็นค่ะ พ่อก็น่าจะรู้ แต่พ่อไม่เคยถามว่าเลี้ยงได้มั้ย มีแต่ความกดดัน โดนด่าแถมยังจะมาตบเราอีกเพราะตอนนั้นน้องลื่นฉี่ตัวเอง ตอนเราไปเข้าห้องน้ำ ส่วนพ่อนอนอยู่ ทำอะไรไม่เคยมีความสุขเลยค่ะ อยู่กับความระแวงว่าวันนี้พ่อจะด่าอะไร ทำอะไรไม่ถูกใจพ่ออีกมั้ย พ่อทำงานขับรถทัวร์ค่ะ บางวันก็ค้างที่บ้าน บางวันก็ค้างที่กรุงเทพ แล้วแต่คิว เราอยู่แบบนี้จนแม่เลี้ยงกลับเข้ามา ไม่เคยได้ฟังคำขอบคุณ ไม่เคยได้ออกไปเจอเพื่อน ไม่เคยสัมผัสว่าได้อยู่กับเพื่อนมันสนุกยังไง อยู่แต่ความกดดัน ความเครียด ความกังวล จนบางทีอยากจะฆตต แต่ก็คิดถึงแม่ ไม่อยากให้แม่เสียใจ มาถึงตอนที่แม่เลี้ยงกลับมาอยู่นะคะ เขาทั้งเอาเราไปนินทา ไปพูดแย่ๆ ช่วงตอนโควิดตอนไปรับวัคซีน เราไปฉีดเองคนเดียว ขากลับฝนกลับบ้าน คิดว่าอยู่ใกล้ๆคงไม่เป็นไร พอกลับบ้านไข้ขึ้นสูง นอนซมหลับตั้งแต่ทุ่มนึง ตื่นเช้ามาทำงานบ้าน อยู่ๆก็วูบไปเลย แล้วเขาก็มาว่าเราว่ามัวแต่เล่นทศ จนนอนดึก ซึ่งเราก็บอกอยู่ว่าฉีดยาตากฝนกลับบ้านเมื่อวาน ก็ยังจะมาพูดแบบนั้นอีก วันนั้นแม่เลี้ยงออกไปกับพ่อ ไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาให้ งงมาก เขาคิดอะไรอยู่ เราโกรธมาก แต่ก็ตรวจให้ดูค่ะ ก็ไม่ได้ท้องค่ะ ไม่ได้ไปยุ่งกับผชที่ไหน ไม่เคยมีประวัติชู้สาว แต่ไม่เข้าใจความคิดของผู้หญิงคนนั้น แล้วคือหลังจากเขากลับมาเขาก็ไปหางานทำ แล้วก็ให้เราเลี้ยงน้องเหมือนเดิม วันเกิดหลาน วันเกิดแม่ เทศกาลต่างๆ ไม่เคยได้ไปไหนเลยค่ะ อยู่แต่บ้านเลี้ยงน้อง เบื่อมากเลยค่ะ ลืมเล่าไปว่า ช่วงตอนโควิด แม่เลี้ยงไปเอาน้ำลายคนติดโควิดใครมากิน อยากติดโควิดสุดๆ อยากได้เงินประกัน เราก็ไม่เข้าใจเขา ยอมติดโควิดเพื่อแลกเงินแค่ไม่กี่หมื่นเนี่ยนะ แถมลูกยังเล็ก ไม่ห่วงลูกเลย หวังจะพึ่งเราคนเดียว สรุปรอบนั้นติดเกือบทั้งบ้านค่ะ ยกเว้นเรา เราไม่ติดคนเดียว ใช้ชีวิตมีความสุขมาก555 เหมือนได้เป็นอิสระเลย แต่ก็แค่ชั่วคราว พอออกมาก็เหมือนเดิมค่ะ ละมีวันนึงเพื่อนมาหาที่บ้าน ก็มาไหว้มานั่งรอเรา เราเข้าห้องน้ำอยู่ ได้ยินแม่เลี้ยงคุยกับเพื่อน นางบอกเพื่อนเราว่าเราอะไปเรียนที่ไหนไม่ได้หรอกพ่อมันไม่ให้ไป พ่อมันตบแหละ แล้วก็พูดแต่เรื่องแย่ๆ ใส่ร้ายต่างๆ ฟังแล้วแบบเหนื่อยใจค่ะ เราพยายามอยู่เฉยๆไม่ยุ่งกับพวกเขาละ พ่อกลับมาก็ต้องเดาอารมณ์ว่าวันนี้อารมณ์ดีมั้ยหรือหงุดหงิดมา ภาพจำตอนเด็ก เราจำได้เลยค่ะพ่อตบแม่เลี้ยงตอนนั้นแม่เลี้ยงหนีเที่ยว บางคนพาเราไปทิ้งไว้ที่ศาลพระภูมิมืดๆ เราโทรหาพี่สาวให้มารับ จนมาแม่เลี้ยงคนปัจจุบัน แต่ละคนไม่ไหวเลยค่ะ เราขอเล่าเท่าที่จำได้นะคะ คือเรื่องราวมันเยอะมันยาวมากจริงๆ อยู่แบบนี้จนเราอายุ19 เราพูดกับแม่เลี้ยงว่าถ้าจะขอพ่อไปทำงานพ่อจะให้มั้ย เขารับเด็กเสิร์ฟอยู่ อยากเก็บเงินไปเรียนมหาลัย ไม่อยากขอเงินพ่อ แล้วนางมาบอก พ่อไม่ให้หรอก พ่อด่าตายแหละ ไปทำงานแบบนั้น ซึ่งมันแค่งานเสิร์ฟร้านอาหารเอง แล้วเราเลี้ยงน้อง ช่วงนั้นน้องไปรร.พอดี ไม่อยากอยู่บ้านเฉยๆ ก็อยากไปทำงานค่ะแต่แม่เลี้ยงพูดจนเรากลัวเลยไม่กล้าขอเลยค่ะ จนเราอายุ20 เราออกมาจากบ้านหลังนั้นเลยค่ะ แล้วเราไปทำงาน ชีวิตดีขึ้นเรื่อยๆ เราเก็บเงิน มีความสุขมาก อยากใช้ชีวิตแบบนี้มานานแล้ว จนปัจจุบันมีลูก 1คน แม่สามีดีนะคะ แต่มาเจอสามีไม่ดีออก ลายออกตอนท้อง4เดือนค่ะ ก็คิดว่าลูกคลอดออกมาแล้วจะดีขึ้น แต่ไม่เลยค่ะ ติดพนันและยาเสพติด ได้แต่เก็บเงินไปเรื่อยๆระหว่างนี้ รอให้ลูกโตอีกหน่อย จนเข้ารร. แล้วออกมาอยู่กับลูกสองคน ปัจจุบัน พ่อรู้ว่าเรามีน้องค่ะ พี่สาวเราบอก เขาบอกให้เราไปขอโทษพ่อค่ะ จริงๆใจนึงก็อยากกลับไปขอโทษ นึกถึงเขาเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กๆ แต่อีกใจพอนึกถึงแต่ละเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมา ก็โกรธ ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะกลับไปขอโทษมั้ยคะ