ผมขอถามว่าเคยมีคัยเจอแบบผมไหม ผมคบกันมาสามเกือบสี่ปีมีลูกด้วยกันหนึ่งคนลูกผมยังไม่ได้ขวบเลยก่อนมีลูก ผมสองคนรักกันมากคือผมจะติดเค้ามากห่างกันไม่ได้เลยเวลานอนก็บอกรักกันทุกคืนนอนกอดกันตลอดแม้ผมจะเมื่อยแค่ไหนผมก็ให้เค้านอนแขนตลอด  จนมาเข้าท้องผมก็ดีใจมากผมก็ดูแลเขามาเป็นอย่างดีเรียกได้ว่าดีถึงดีที่สุดเรายังไม่ห่างกันยิ่งรักกันมากขึ้นเพราะมีเจ้าตัวน้อยมาเป็นศักดิ์ศรีระยะแห่งความรักอีกคนนึงหลายหลายวันคลอดก็มาถึงผมเห็นหน้าลูกคนแรกผมน้ำตา  ผมเห็นหน้าลูกหมดแรกผมน้ำตาใหลเลย  แต่อีกใจก็เป็นห่วงแฟนผมเพราะผมรักเขามากอยู่โรงบาลผมก็ดูแลพิบัติอย่างดีกลับมาอยู่บ้านผมก็ดูแลเขานะแต่ผมก็มีงานต้องทำแต่อีกใจก็เป็นห่วงแฟนผมเพราะผมรักเขามากอยู่โรงบาลผมก็ดูแลพิบัติอย่างดีกลับมาอยู่บ้านผมก็ดูแลเขานะแต่ผมก็มีงานต้องทำ แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนไป  ผมได้อยู่กับลูกกับเมียแค่ได้เดือนเดียวทางที่บ้านแฟนเค้าก็เอาลูกกับเมียผมอยู่ด้วย แต่ผมก็ยังดูแลส่งเสียลูกและเมียผมตลอดทุกเดือนทุกเวลาผ่านไปถึง 11 เดือนมันก็ทำให้แต่ผมก็ยังดูแลส่งเสียลูกและเมียผมตลอดทุกเดือนทุกเวลาผ่านไปถึง 11 เดือนมันก็ทำให้ผมกับแฟนห่างกันห่างกัน ห่างกันผมยังรักเขาอยู่เหมือนเดิมแต่ละวันหนึ่ง มันคงเป็นความผิดของเ ผมเองที่ตอนนั้นครอบครัวของน้องเดือดร้อนไม่มีที่อยู่ผมก็เลยให้น้องมาอยู่ซึ่งมีน้องผมเป็นผู้ชายแล้วก็แฟนน้อง แล้วก็ลูกสาวของน้องอายุ 14 ผมไม่เคยคิดอะไรกับเธอเลยกับเด็กอายุแค่นี้ แต่อยู่อยู่มาวันนึงแฟนผมมาบ้านมาเจอเด็กคนนี้เค้าคิดหาว่าผมแอบได้แอบเสียกับเด็กคนนี้ซึ่งผมไม่เคยได้ถูกเนื้อต้องตัวเธอมาก่อนเลยให้ผมสาบานที่ไหนก็ได้ จนทำใจนทำให้แฟนผมแฟนผม  เขาความคิดอะไรของเค้าไม่รู้เค้าเปลี่ยนไปจากเดิมมากเค้าตัดบทผมเค้าบอกเลิกผมปฏิเสธผมทุกๆอย่างแล้วมีวันที่ผมทะเลาะกันแรงแรงมากสองวันติดเลยซึ่งก่อนหน้านี้ผมไม่เคยด่าว่าเค้าแสดงอาการไม่ดีกับเขา แต่วันนั้นผมเครียดและผมเมาเคจริงๆซึ่งผมไม่เคยทำคนแต่วันนั้นผมเครียดและผมเมาเคจริงๆซึ่งผมไม่เคยทำคนที่ผมรักอยู่แล้วแต่เค้าคิดว่าผมควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ผมไม่เคยคิดที่จะทำร้ายเค้าเลยหลังจากคนนั้นที่เราทะเลาะกันมันก็ทำให้เธอเปลี่ยนไปอีกคนหนึ่งซึ่งผมรู้สึกผิดรู้สึกผิด มากๆที่พูดกับเธอไม่ดีเลยแต่คำมากๆที่พูดกับเธอไม่ดีเลยแต่คำขอร้องอ้อนวอนของผมมันไม่มีค่าสำหรับเธอเลยซึ่งขอโอกาสเรื่องขอเวลาเธอหนึ่งเดือนเธอก็ไม่ให้ผมและแล้วผ่านไป 13 วัน เธอก็ได้หนีไปจากผมซึ่งเค้าบอกว่าเค้าจะไปทำงาน เธอก็ได้หนีไปจากผมซึ่งเค้าบอกว่าเค้าจะไปทำงานต่างประเทศแต่แล้วพอผมรู้ความจริงเธอไปทำงานอยู่ที่เบตง  ผมหัวใจสลายมากผมรักเขามากเท่าชีวิตที่ผมมีผมเสียใจจริงๆผมขอร้องอ้อนวอนแทบกราบตีนเขาให้เขากลับมาอยู่กับลูกเลี้ยงลูกเถอะ   แต่เธอก็ได้พูดว่าเรื่องของเรามันจบไปแล้ว กับเรื่องแค่ว่าเค้าคิดฝังใจเรื่องเด็กคนนั้นแต่จริงๆแล้วมันไม่มีอะไรเลย แล้วการตัดสินใจของเธอก็ทำให้ แล้วการตัดสินใจของเธอก็ทำให้ครอบครัวมันพังลง  ผมก็บอกเขานะว่าผมไม่สนหรอกว่าเธอจะผ่านอะไรมาผมขอให้เขากลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่กับผมแล้วผมจะขอเค้าแต่งงานแต่เขาก็ปฏิเสธผม ถามว่าผมแค้นไหมผมแค้นนะผมรักเค้ามากแต่ทำไม ถามว่าผมแค้นไหมผมแค้นนะผมรักเค้ามากแต่ทำไมเขาต้องไปทำงานแบบนี้ผมมีหลักฐานทุกอย่างกับงานที่เค้าทำ  แต่เขาก็ยังหาว่าผมคิดไปเองปั่นป่วนเค้าสร้างเรื่องเพื่อนเพื่อนคิดดูสิครับระหว่างผมรู้ความจริงกับผมไม่รู้อะไรเลยอันไหนดีกว่ากันถึงแม้เค้าจะไม่เอาผมแล้วแต่เธอก็ยังอยู่ในใจผมตลอดไปผมไม่คิดที่จะทำ ผมไม่คิดที่จะทำร้ายเธอเลยสักครั้งผมรักเขาทั้งรักทั้งเกลียดเลยและอีกอย่างลูกยังไม่ถึงขวบเลยเธอก็ทิ้งเขาไปได้ไง    เพราะเชื่อไหมเค้าเป็นคนที่รักงวนสงวนตัวห่วงตัวมากๆและเป็นคนที่รักในศักดิ์ศรีของตัวเองไม่ให้ใครมาดูแลสักทีได้ทั้งผู้ชายแต่ทำไมเพราะเชื่อไหมเค้าเป็นคนที่รักงวนสงวนตัวห่วงตัวมากๆและเป็นคนที่รักในศักดิ์ศรีของตัวเองไม่ให้ใครมาดูแลยามสักทีได้ทั้งผู้ชายแต่ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปเช่นนี้ผมกินไม่ได้นอนไม่หลับมาเป็น 10 10 วัน คำต กับคำตอบของเธอวันนี้มันจบไปแล้วก็ให้มันจบจบไปผมบอกว่าผมไม่เคยเลยนะเรื่องผู้หญิงไม่เคยผิดกับเธอเลยแต่ทำไมผมต้องมารับเวรกรรมเช่นนี้ด้วยเค้าเลยพูดถึงเด็กผู้หญิงคนนี้มาที่อายุ 14 หาว่าผมมีอะไรกันผมยอมสาบานเลยผมไม่เคยมีอะไรกับเด็กผู้หญิงคนนี้จริงๆแม้กระทั่งแต่เธอต้องตัว    และผมบอกเลยว่าที่เค้าตัดสินใจและคิดแบบนั้นมันเป็นความคิดที่ผิดผิดมากถ้าเค้าฟังผมและเชื่อใจผมเหมือนแต่ก่อนมันก็คงไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นผลสุดท้ายเค้าคิดว่าผมนอกใจเธอก่อนเค้าประชดแบบนี้มันเป็นความผิดของผมเอง และเธอจะอยู่ในใจผมตลอดไปผมรักเขามากแม่ของลูก  ชนิสรา ดวงงาม

---